Ήθος και Έθος, Μεγαλοβδομαδιάτικα

Ήθος και Έθος, Μεγαλοβδομαδιάτικα

Του Αρχιμ. Πορφυρίου, 

Ηγουμένου Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας

---

Αγαπητοί μου αδελφοί και συλλειτουργοί,

Με όλον τον σεβασμό προς την ιερωσύνη Σας, θα ήθελα να με επιτρέψετε να πω μία σκέψη.

Από το Σάββατο, προχθές, με την Ανάσταση του Λαζάρου, αρχίσαμε σιγά σιγά να ζούμε στο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Στην εβδομάδα που σε όλο το λειτουργικό μας γίγνεσθαι επικρατεί μία ατμόσφαιρα σοβαρή, βαρειά, κατανυκτική.

Κατ’ αρχάς είναι τα γεγονότα που διηγούνται οι ιεροί ευαγγελιστές, γιά το πάθος του Κυρίου.

Κατά δεύτερον λόγο, είναι οι ιεροί υμνογράφοι, που με τα τροπάρια διατρανώνουν το κατανυκτικό ύφος και κλίμα.

Τρίτο, είναι η ιερές εικόνες, φορητές και επιτοίχειες, που επίσης συντείνουν στην αύξηση της χαρμολύπης.

Προσωπικά, όλες αυτές τις ημέρες αισθάνομαι μία θριαμβευτική διάθεση γιά τον πάσχοντα Κύριο, που πάσχων δοξάζεται και δοξάζει τον ουράνιο Πατέρα, στον οποίο κάνει απόλυτη υπακοή.

Έρχεται όμως και ένα ακόμα στοιχείο των ημερών, που ορίζεται και ρυθμίζεται από εμάς, τους πρωτεργάτες των ιερών ακολουθιών.

Λυπάμαι που το λέω και το γράφω, αλλά η καλλιέργεια του συναισθήματος, που πολλοί από εμάς καλλιεργούν, άλλοι λιγότερο και άλλοι υπερβαλλόντως, λυπάμαι, αλλά δεν βοηθάει στην βίωση του μυστηρίου των Θείων Παθών.

Προτιμώ, από τις μετάνοιες και τα προσκυνήματα εν μέσω εκκλησίας πληθούσης, τις εδαφιαίες μετάνοιες, στο ταμείο του ο καθένας.

Άλλοι, λύνουν και τα μαλλιά τους, γιά να συμμετάσχουν εντονότερα στο θείο πάθος.

Άλλοι σκεφτηκαν να βάλουν ένα παιδί καβάλα σε γαΙδουράκι και να κάνουν θριαμβευτική υποδοχή. Κύριε, ελέησον.

Πολλοί αδελφοί λένε και γράφουν ότι όλος αυτός ο φόρτος γίνεται γιά να προσελκύσει κόσμο.
Διαφωνούμε κάθετα.

Αν και εκ χαρακτήρος φύσει συναισθηματικός, το συναίσθημα δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει την πνευματική βίωση του μυστηρίου.

Η ερμηνεία των ιερών ευαγγελικών, παλαιοδιαθηκικών και αποστολικών αναγνωσμάτων, των ιερών δρωμένων, αλλά κυρίως της ιερής υμνογραφίας μας, απολύτως σίγουρα, βοηθάει στην γνώση και την βίωση των ιερών κυριακών παθών.

Το να μαζευτούν και να θρηνούν τον πάσχοντα Κύριο οι πιστοί, δεν νομίζω ότι προάγει την εν Χριστώ βιοτή.

Όσο εύκολα μαζεύεται ο κόσμος, έχοντας τέτοια κίνητρα και αποκτώντας ανάλογα βιώματα, τόσο εύκολα ξαναφεύγει και επιστρέφει εις τα ίδια.

Αλλά, στο κάτω κάτω, προσωπική άποψη δημοσιοποιούμε. Δεν χρειάζεται να πείσουμε όλον τον κόσμο.

Απλά, και με φρόνιμα συγκαταβατικό, θέλουμε να προβληματίσουμε όσους θέλουν να σκεφτούν και μία άλλη άποψη, και να πειραματιστούν.

Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, ευχόμαστε σε όλους να ζούμε μέσα στην Σταυραναστάσιμη χαρά του Θείου Πάθους. Και να αξιωθούμε με υγεία και πνευματική ευφροσύνη να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού.

Αδελφοί, σύγγνωτέ μοι της αλογίας.

Καλή Ανάσταση.