Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Μερικοί υποστηρίζουν ότι η Παλαιά Διαθήκη, και ειδικά η Πεντάτευχος, είναι μυθεύματα. Δυστυχώς το λένε και κάποιοι από τους ‘’μοντέρνους θεολόγους’’ ή θολολόγους καλύτερα. Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας όμως έχουν διαφορετική άποψη. Για παράδειγμα, ο Μ. Βασίλειος, ο μεγάλος αυτός ιεράρχης (και ιεράρχης στα αρεοπαγιτικά συγγράμματα σημαίνει τον ‘’μυσταγωγό’’), έχει αντίθετη άποψη. Όχι μόνο εβραϊκά και ειδωλολατρικά μυθεύματα δεν είναι, αλλά ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΘΕΟΥ. Διότι ο Μωυσής σαράντα μερόνυχτα όντας σε θεοπτία στο όρος, έλαβε την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ αυτή.

Ας δούμε, επί παραδείγματι, τι αναφέρει για το βιβλίο της Γενέσεως:

«Αλλά, πριν εξετάσωμεν τας λεπτομερείας των λόγων και πριν ερευνήσωμεν εξαντλητικώς πόσο μεγάλα είναι τα νοήματα αυτών των μικρών φράσεων, ας σκεφθώμεν ποιος είναι αυτός που μας ομιλεί. Διότι, και αν ακόμη δεν συλλάβωμεν το βάθος της σκέψεως του συγγραφέως λόγω της αδυναμίας της διανοίας μας, όμως αυτομάτως θα βεβαιωθώμεν δια την αλήθεια των λεγομένων, αν βασιζόμεθα εις την αξιοπιστίαν του λέγοντος. Και λοιπόν, αυτός που συνέταξε το βιβλίον τούτο είναι ο Μωυσής. Ο Μωυσής εκείνος δια τον οποίον εμαρτυρήθη ότι, όταν ακόμη ήτο βρέφος θηλάζον, ήτο ωραίος παρά τω Θεώ. Εκείνος τον οποίον η θυγάτηρ του φαραώ και υιοθέτησε και ανέθρεψε βασιλικώς, διορίζοντας ως διδασκάλους δια την εκπαίδευσίν του τους σοφούς των Αιγυπτίων. Αυτός που περιφρόνησε το μεγαλείο του βασιλικού αξιώματος και επανήλθεν εις την ταπεινότητα των ομοεθνών του, προτιμώντας ‘’συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού, ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν’’. Αυτός που αγαπούσε το δίκαιον εκ φύσεως, αφού και πριν να του ανατεθεί η διακυβέρνησις του λαού, εμφανίζεται να τιμωρεί τους κακούς μέχρι θανάτου χάρις εις το έμφυτο μίσος του προς τους πονηρούς. Αυτός που εξωρίσθη από αυτούς που ευεργέτησε, και εγκατέλειψε μεν ευχαρίστως την αιγυπτιακήν κοσμικήν κίνησιν, ήλθε δε εις την Αιθιοπίαν, και εκεί, απηλλαγμένος τελείως από τα άλλα, επί τεσσαράκοντα ολόκληρα έτη αφοσιώθηκε εις την θεωρία των όντων. Αυτός που όταν έγινε πλέον ογδοήκοντα ετών, είδε τον Θεό, όσο είναι δυνατόν να τον ιδεί άνθρωπος, ή μάλλον όσο δεν ηδυνήθη να τον ιδεί κανείς άλλος, συμφώνως προς την μαρτυρίαν του ιδίου του Θεού που λέγει: ‘’Εάν γένηται προφήτης υμών τω Κυρίω, εν οράματι αυτώ γνωσθήσομαι και εν ύπνω λαλήσω αυτώ. Ουχ ούτως ως ο θεράπων μου Μωυσής εν όλω τω οίκω μου πιστός εστί. Στόμα κατά στόμα λαλήσω αυτώ, εν είδει, ου δι’ αινιγμάτων. Αυτός λοιπόν που ηξιώθη να ιδεί τον Θεόν αυτοπροσώπως όπως και οι άγγελοι, αυτός μας διδάσκει από όσα ήκουσεν από τον Θεόν. Δια τούτο αξίζει να ακούσωμεν τα λόγια της αληθείας, που ελαλήθησαν όχι με επιχειρήματα ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με διδάγματα του Πνεύματος. Λόγια που έχουν σκοπόν όχι να μας προκαλέσουν τους επαίνους των ακροατών, αλλά να σώσουν τους διδασκομένους».
(Έργα Μ. Βασιλείου, ΕΠΕ 4, Α’ Λόγος εις την Εξαήμερον, 2-5).