«Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ »

«Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ». «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε, πάλιν ἐρῶ χαίρετε!» (πρός Φιλιππησίους δ΄4).                         Παρηγοριά καί στηριγμό προσφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀγαπητοί μου, σ’ ὅλους τούς ἀγωνιζομένους τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως μέ τά νοήματα τῶν λόγων του πού σήμερα ἀναγνώσθηκαν στόν ἀπόστολο.           Οἱ Φιλιππήσιοι, οἱ κάτοικοι δηλαδή τῶν Φιλίππων μιᾶς πόλεως ἀρχαίας κοντά στήν σημερινή Καβάλα ἦταν οἱ παραλῆπτες τῆς ἐπιστολῆς. Ἀπό αὐτήν ἐλήφθησαν ὅσα ἀκούσαμε νά διαβάζονται, γιά νά ἐνισχυθοῦμε καί ἐμεῖς. Γιά νά παρηγορηθοῦμε καί νά συνεχίσουμε νά τρέχουμε πίσω ἀπό τόν Κύριό μας ἐπιδιώκοντας τό βραβεῖο τῆς ἄνω κλίσεως.              «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε! Ἐπαναλαμβάνω χαίρετε! » Αὐτή εἶναι ἡ προτροπή καί ἡ εὐχή τοῦ ἀποστόλου σ’ ὅλους μας. Ἐπειδή ἡ χαρά εἶναι συνεχής καί μόνομος ἐπιδίωξη τῶν ἀνθρώπων γι’ αὐτό θά μιλήσουμε περί αὐτῆς.             Εἶναι περιττό νομίζω νά ἐπισημάνουμε ὅτι ὅλες οἱ προσπάθειες τοῦ ἀνθρώπου, ὅλα τά ἔργα του, οἱ κόποι του, οἱ μόχθοι του, ἡ ζωή του ὁλόκληρη κατατείνει στήν κατάκτηση τῆς χαρᾶς. Ὄνειρο του καί ὅραμα του ἔχει ὁ καθένας μας νά εἶναι χαρούμενος, εὐχαριστημένος, εὐτυχισμένος. Ζητεῖ ἐναγωνίως τήν χαρά. Γι’ αὐτό καί θλίβεται ὅταν τήν στερεῖται. Δέν ἀντέχει στόν πόνο, στήν δυστυχία, στήν θλίψη. Δέν θέλει νά σκιάζουν ἀπειλές καί κίνδυνοι τήν ζωή του.             Κι ἐνῶ ἡ χαρά εἶναι πανανθρώπινη ἀναζήτηση καί ἐπιδίωξη, λίγοι κατορθώνουν στ’ ἀλήθεια νά τήν ἔχουν κτῆμα τους ἀναφαίρετο καί παντοτινό. Ὁ λόγος πού ἀποτυγχάνουν οἱ πολλοί εἶναι, διότι δέν ἀναζητοῦν τήν χαρά ἐκεῖ πού πράγματι ὑπάρχει πλούσια. Οἱ πολλοί δέν πλησιάζουν τήν πηγή τῆς χαρᾶς, τόν Χριστό πού εἶναι ἡ μόνη χαρά καί Ζωή γιά νά τήν λάβουν καί νά τήν γευθοῦν. Ἡ χαρά πού προσφέρει ὁ Χριστός εἶναι ἀναφαίρετη. Οὐδείς τήν ἀπειλεῖ. Ἀπό οὐδένα κινδυνεύει. Ἀλλά ἀντίθετα διδομένη ἀπό τόν Χριστό αὐξάνεται καί τελειοῦται.               Εἶναι ἑπόμενο νά διερωτᾶσθε γιά ποιά χαρά σᾶς ὁμιλῶ; Εἶναι ἡ χαρά τῆς νέας ζωῆς, τῆς ζωῆς μέ τόν Χριστό. Πηγή αὐτῆς τῆς χαρᾶς εἶναι ὁ Χριστός. Ἔτσι ὁ πιστός χαίρεται ἐπειδή πιστεύει, ἔχει ἐμπιστοσύνη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Χαίρετε ὁ πιστός, ἐπειδή στηρίζεται στά λόγια τοῦ Κυρίου καί στίς ὑποσχέσεις του. Τό ὅτι ἀνήκει ὁ πιστός στήν Ἐκκλησία εἶναι ἀκόμη ἀφορμή χαρᾶς. Πλημμυρίζει ἀπό τήν χαρά αὐτή κι ὅταν ἀκόμη βρίσκεται στίς χειρότερες δοκιμασίες. Χαίρεται ὁ πιστός, ὅταν ἀκούει τά θαυμαστά ἔργα τοῦ Πατέρα του. Χαίρεται πού εἶναι γενναιόδωρος. Χαίρεται γιατί ἀγωνίζεται μαζί μέ τόν Χριστό. Χαίρεται γιατί εἶναι οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ, γιατί ἀνήκει στήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας. Χαίρεται πού ἔχει ἀδελφούς μέ τό ἴδιο φρόνημα, μέ τό ἴδιο πρόγραμμα ζωῆς. Χαίρεται γιά τούς ἄθλους τῶν ἁγίων καί τῶν μαρτύρων, γιά τήν πιστότητά τους. Ὁ Χριστιανός χαίρεται ὅταν ὑπακούει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστιανός χαίρεται, ὅταν μένει πιστός στήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.             Οἱ Χριστιανοί χαιρόμαστε, γιατί εἴμαστε χριστιανοί. Χαιρόμαστε πού πιστεύουμε στόν Τριαδικό Θεό. Χαιρόμαστε γιά τά κατορθώματα τῶν Ἁγίων. Χαιρόμαστε γιά τήν ἐλπίδα πού ἔχουμε. Χαιρόμαστε ὅταν προσευχώμαστε στόν Πατέρα μας. Χαιρόμαστε ὅταν τόν ὑμνοῦμε. Χαιρόμαστε ὅταν νηστεύουμε, ὅταν ἐγκρατευόμαστε, ὅταν ἀγαπᾶμε, ὅταν συγχωροῦμε, ὅταν ἐλεοῦμε, ὅταν κάνουμε κάθε ἔργο ἀγαθό. Χαιρόμαστε ὅταν σκεφτόμαστε ὅσα εἶναι ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα κάθε ἀρετή καί κάθε ἔπαινο.              Χαιρόμαστε καί στίς δοκιμασίες. Χαιρόμαστε καί στίς θυσίες Χαιρόμαστε ὅταν μᾶς πολεμοῦν ἐπειδή πιστεύουμε στό Χριστό. Χαιρόμαστε πάντα. Χαιρόμαστε             Γι’ αὐτήν τήν χαρά ἀγωνιζόμαστε. Ὅσοι τήν δοκίμασαν γνωρίζουν, ὅτι αὐτή ἡ χαρά εἶναι ἀνώτερη ἀπό κάθε χαρά τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Ξέρουν ὅτι δέν μπορεῖ κανείς νά τούς τήν πάρει, γιατί εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι καρπός τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς.                Θά πρέπει ἴσως, νά διευκρινήσουμε, ὅτι αὐτή ἡ χαρά ἀνήκει μόνο στήν δοκιμασμένη πίστη. Αὐτή ἡ χαρά εἶναι κατάκτηση ἑνός θείου δώρου. Γιά νά χαρεῖ ὁ Χριστιανός, ὅταν θά ἀποκαλυφθεῖ ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά χαίρετε καί τώρα, ὅσο μετέχει στά παθήματα Του. Ὅπως ὁ Κύριος ἔτσι καί αὐτός προτιμᾶ ἐδῶ στήν γῆ τό σταυρό ἀντί γιά τήν χαρά, δέχεται μέ χαρά νά στερηθεῖ τά ὑπάρχοντα του, γιατί θεωρεῖ ὡς ὕψιστη χαρά τήν κάθε εἶδους δοκιμασία. Ἀλλά ἡ δοκιμασία θά τελειώσει καί ὁ Θεός θά πάρει ἐκδίκηση γιά τό αἷμα τῶν δούλων Του. Θά τιμωρήσει αὐστηρά τήν ἁμαρτία, τόν διάβολο καί τούς συνεργάτες τους πού μέθυσαν πίνοντας καί χύνοντας τό αἷμα τῶν δικαίων.           Μέ μιά τέτοια διάθεση ἀδελφοί μου ἄς εἰσέλθουμε στήν Μεγάλη Ἑβδομάδα πού ἀρχίζει ἀπό σήμερα. Πάντοτε ἄς θυμώμαστε τά παρηγορητικά λόγια τοῦ Κυρίου μας ὁ ὁποῖος πορευόμενος πρός τό ἑκούσιον πάθος στηρίζοντας τούς Μαθητές Του ἔλεγε: Ὀλίγον χρόνον ἀκόμη καί δέν θά μέ βλέπετε (ἐννοώντας τόν θάνατό Του) καί πάλιν ὀλίγο χρόνον καί θά μέ δεῖτε (ἐννοώντας τήν ἀνάστασή Του). Ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ἐσεῖς θά κλάψετε καί θά θρηνήσετε, ἀλλά ὁ κόσμος θά χαρεῖ. Σᾶς βεβαιῶ θά λυπηθεῖτε, ἀλλά ἡ λύπη σας θά μεταβληθεῖ σέ χαρά …Σεῖς λοιπόν τώρα ἔχετε λύπην ἀλλά πάλιν θά σᾶς δῶ καί θά χαρεῖ ἡ καρδιά σας καί τήν χαρά σας κανείς δέν θά σᾶς τήν ἀφαιρέσει (Ἰωάννου ιστ΄ 19-22) Ἀδελφοί μου «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε» Γράφει:  Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Καλλίνικος Νικολάου,