Άγιος Κόνων ο Ίσαυρος

Ο ΟΣΙΟΣ ΚΟΝΩΝ

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ

 

Ήχος α'. Του λίθου σφραγισθέντος.

 

          Της Βαδινής το κλέος και Κυπρίων αγλάισμα και θαυματουργός όντως ώφθης, Κόνων πατήρ ημών όσιε. Νηστεία νικήσας της σαρκός, άλογους ενθυμήσεις πανσθενώς. Οθεν χάριν ιαμάτων εξ ουρανών εδέξω θεόπνευστε. Λόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαλτι. δόςα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.

 Ένα πολύεδρο διαμάντι της Εκκλησίας του Χριστού στους αποστολικούς χρόνους είναι ο άγιος οσιομάρτυς Κόνων, που τη μνήμη του γιορτάζουμε στις 5 Μαρτίου. Διαμάντι, που ακτινοβολεί βαθιά πίστη στον Χριστό, εγκράτεια θαυμαστή, ζήλο φλογερό κι αγάπη παραδειγματική.

Γεννήθηκε στην πόλη Βαδινή της Ισαυρίας, στη

Μικρά Ασία. Οι γονείς του Νέστορας και Νάδα ήταν

στην αρχή ειδωλολάτρες. Δέχθηκαν όμως από νωρίς τη χριστιανική θρησκεία και την αγάπησαν. Το παράδειγμα τους ακολούθησε κι ο Κόνων που βρισκόταν τότε στην πιο κρίσιμη περίοδο της ζωής του, την εφηβεία.

Από τη στιγμή της βάπτισης του είναι αξιοσημείωτη η πορεία της ζωής του νεαρού Κόνωνα. Καθοδηγούμενος από τους καλούς γονείς του σπεύδει να ξεκαθαρίσει τις παρέες με συνομήλικους του για να περιορίσει έτσι την επίδραση του ειδωλολατρικού περιβάλλοντος του. Διαλέγει και σιγά - σιγά δημιουργεί κύκλο από νέους που ποθούν την ανώτερη ζωή, τη ζωή των αρετών του Αγίου Πνεύματος. Αρχίζει έτσι έργο ιεραποστολής ανάμεσα στα πρόσωπα της ηλικίας του, οδηγώντας πολλούς νέους στο Χριστό.

Φθάνοντας ο άγιος σε ηλικία γάμου δέχεται την προτροπή και την πίεση από τους γονείς του για να δημιουργήσει οικογένεια. Κι αυτός, παρά τον ένθεο πόθο του να συνεχίσει απερίσπαστος το ιερό έργο του, αποδέχεται και παντρεύεται με μια σεμνή κι ενάρετη κόρη που του υπέδειξαν οι γονείς του από το στενό χριστιανικό κύκλο τους. Προτού ακόμη γίνει ο γάμος, ο πιστός νέος μίλησε στην κόρη για το μεγαλείο της παρθενίας και της ζήτησε να αγωνισθούν να ζήσουν τη δύσκολη αυτή ζωή. Εκείνη δέχθηκε πρόθυμα και έτσι, ενώ ήταν παντρεμένοι, ο άγιος και η εκλεκτή σύντροφος του μένουν ως αδελφοί, αφιερωμένοι ολόψυχα στην υπηρεσία του Ευαγγελίου.

Το ευλογημένο ζευγάρι με συνέπεια, σύνεση και υπομονή, ασκείται στις αρετές της ελεημοσύνης και της αγάπης. Τις ασκεί όπως μπορεί και όσο μπορεί. Μαζί με αυτές φροντίζει καθημερινά και για τη διάδοση της χριστιανικής θρησκείας. Ο Κόνων μεταξύ των ανδρών και η σύζυγος του μεταξύ των γυναικών.

Η αγία αυτή υπηρεσία δεν περνά απαρατήρητη από τους ειδωλολάτρες συμπολίτες του Κόνωνα που έβλεπαν τη δράση του με πολύ δυσαρέσκεια. Έφεραν έτσι τους πιο δυνατούς στο λόγο εθνικούς για να τον αποστομώσουν, αλλά ο άγιος με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος τους φίμωσε. Το γεγονός αυτό προκάλεσε μεγαλύτερο φανατισμό και μίσος ανάμεσα στους ειδωλολάτρες, που αποφάσισαν με την πρώτη ευκαιρία να σκοτώσουν τον Κόνωνα.

Η ευκαιρία τους δόθηκε όταν ο άγιος με τη δύναμη της προσευχής γκρέμισε άγαλμα των ειδώλων, μέσα σε ναό των εθνικών. Το θαύμα έγινε αφορμή πλήθος ανθρώπων να πιστέψουν στο Χριστό. Όμως άμεση ήταν η αντίδραση των εχθρών του αγίου. Ο έπαρχος Μάγνος καλεί τον Κόνωνα και τον διατάζει να αρνηθεί το Χριστό. Ο άγιος αρνείται σθεναρά και βασανίζεται άγρια από τους δημίους του έπαρχου. Το αίμα ρέει άφθονο, αλλά ο αθλητής του Κυρίου αντέχει τον πόνο δοξολογώντας το Θεό. Μπροστά στο θέαμα αυτό οι χριστιανοί που ήταν παρόντες ξεσηκώνονται και αρχίζουν να διαμαρτύρονται έντονα προς το Μάγνο. Αυτός, φοβισμένος μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή, διατάζει να σταματήσουν οι δήμιοι τα κτυπήματα και φεύγει γρήγορα από τη σκηνή του μαρτυρίου.

Οι χριστιανοί με δάκρυα στα μάτια άρπαξαν τον αιμόφυρτο αθλητή και τον μετέφεραν στο σπίτι του. Δύο χρόνια έζησε ακόμη ο ιερός ομολογητής μετά το μαρτύριο του. Κι ύστερα κοιμήθηκε, αφού αξιώθηκε να δει άφθονους τους καρπούς των κόπων του.

Η τιμή προς τον Άγιο Κόνωνα στην Κύπρο, όπως μας λέγει ο Άγιος Νεόφυτος, διαδόθηκε από πολύ ενωρίς. Κατά τα χρόνια της εικονομαχίας, χριστιανοί μετέφεραν στην Πάφο την αγία Κάρα του οσιομάρτυρα που σήμερα φυλάγεται σε μεγαλοπρεπή, βυζαντινού ρυθμού, ναό αφιερωμένο σ' αυτόν. Ο ναός είναι κτισμένος στο χωριό Κισσόνεργα, δίπλα από μικρό παλιό παρεκκλήσι του αγίου. Η ανέγερση του άρχισε το 1987 και τα εγκαίνια έγιναν το 1988. Η κάρα του αγίου Κόνωνα, πριν μεταφερθεί στο ναό, φυλασσόταν στην Ιερά Μονή Χρυσορροϊατίσσης. Στην Πάφο υπάρχει και άλλος ναός, κτισμένος στο όνομα του αγίου στην περιοχή του Ακάμα, κοντά στο Νέο Χωρίο. Είναι πολύ πιθανόν, στην Πάφο, να λειτουργούσε παλιά και πτωχοκομείο υπό το όνομα του Αγίου Κόνωνος. Αυτού του κτίσματος ο υδραγωγός ανανεώθηκε, όπως αναφέρει ο ιστορικός Προκόπιος, επί Ιουστινιανού.

 

 

Τῌ Ε' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΜΑΡΤΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Κόνωνος τοῦ ἐν Ἰσαυρίᾳ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εἰς τό, Κύριε ἐκέκραξα, ψάλλομεν τοῦ Ἁγίου Στιχηρὰ προσόμοια τρία.

Ἦχος α' Πανεύφημοι Μάρτυρες

Μάρτυς παναοίδιμε πολλαῖς, ὁμιλήσας θλίψεσι, καὶ ἀνυποίστοις κολάσεσι τὸν πολυμήχανον, ἐτροπώσω ὄφιν, καὶ τοῦτον ὑπέταξας, ποσὶν ὡραιοτάτοις σου ἔνδοξε, Χριστοῦ δεόμενος, δωρηθῆναι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, τὴν εἰρήνην καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Κόνων παναοίδιμε φωτί, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καταυγασθεὶς τήν, διάνοιαν, σκότος ἐμείωσας, πονηρῶν δαιμόνων, καὶ πρὸς φέγγος ἄδυτον, μετέβης ἐν Θεῷ εὐφραινόμενος, ὃν νῦν ἱκέτευε, δωρηθῆναι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, τὴν εἰρήνην καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Κόνων ἀξιάγαστε ναός, τῆς Τριάδος γέγονας, καὶ τὸν ναὸν τὸν πανάγιον, ἐν ᾧ τὸ σῶμά σου, εὐσεβῶς ἐτέθη, ποταμὸν ἀνέδειξας, ἀπείρων ἰαμάτων πανόλβιε· διὸ ἱκέτευε, δωρηθῆναι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, τὴν εἰρήνην καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα... Καὶ νῦν... Θεοτοκίον

Χαῖρε ξένον ἄκουσμα Ἁγνή, χαῖρε ξύλον ἅγιον, τοῦ Παραδείσου θεόφυτον, χαῖρε ἐξάλειψις, πονηρῶν δαιμόνων, χαῖρε ξίφος δίστομον, ἐχθροῦ τὴν κεφαλὴν ἀποτέμνουσα, τῷ ξένῳ τόκῳ σου, Παναγία ὑπεράμωμε, ξενωθέντας, ἡμᾶς ἀνακάλεσαι.

Ἢ Σταυροθεοτοκίον

Τὸν ἴδιον Ἄρνα ἡ Ἀμνάς, καὶ ἄμωμος Δέσποινα, ἐν τῷ Σταυρῷ ὡς ἑώρακεν, εἶδος οὐκ ἔχοντα, οὐδὲ κάλλος· Οἴμοι! θρηνῳδοῦσα ἔλεγε· ποῦ σου τὸ κάλλος ἔδυ γλυκύτατε; ποῦ ἡ εὐπρέπεια; ποῦ ἡ χάρις ἡ ἀστράπτουσα, τῆς μορφῆς σου, Υἱέ μου παμφίλτατε;

Τὰ λοιπὰ τῆς τοῦ Ἑσπερινοῦ Ἀκολουθίας, ὡς σύνηθες, καὶ Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετὰ τὴ συνήθη Στιχολογίαν, λέγονται οἱ Κανόνες τοῦ Τριῳδίου, καὶ τοῦ Ἁγίου ὁ παρών, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς.

Ὁ Καλλίνικος Μάρτυς ὑμνείσθω Κόνων.

Ἄνευ τῶν Θεοτοκίων

ᾨδὴ α' Ἦχος πλ. α' Ὁ Εἱρμὸς

«Τῷ σωτῆρι Θεῷ, τῷ ἐν θαλάσσῃ λαόν, ποσὶν ἀβρόχοις ὁδηγήσαντι, καὶ Φαραὼ πανστρατιᾷ καταποντίσαντι· αὐτῷ μόνῳ ᾄσωμεν, ὅτι δεδόξασται».

Ὁ Καλλίνικος νῦν, Μάρτυς ὑμνείσθω Κόνων, κατὰ τῆς πλάνης ἀνδρισάμενος, ὡς στρατευσάμενος Χριστῷ, τῷ ἐπὶ πάντων Θεῷ, καὶ ἄφθαρτον στέφος ἀναδησάμενος.

Κεκρυμμένην ζωήν, καὶ τὴν ἀγήρω δόξαν ἐπιποθήσας ἀντηλλάξατο, Κόνων ὁ ἔνδοξος Μάρτυς, τῆς ἐπικήρου χλιδῆς, ὃν ὕμνοις τιμήσωμεν, ὅτι δεδόξασται.

Ἀφθαρσίας στολήν, περιβαλόμενος νῦν, ἐνεκεντρίσθης Κόνων ἔνδοξε, ἀγριελαίου ἐκ ῥίζης εἰς καλλιέλαιον, Χριστῷ τε τοὺς φύσαντας ἐκαρποφόρησας.

Λελυμένος ἀρᾶς, τῆς τοῦ Προπάτορος φθορᾶς, τὴν πλάνης ζεύγλην ἀπεσείσατο, ὁ παναοίδιμος Μάρτυς, καὶ τὴν ὁμόζυγον, ἁγνείας συνόμιλον συναπειργάσατο.

Θεοτοκίον

Ἄχραντε μήτηρ Θεοῦ, τὸν σαρκωθέντα ἐκ σοῦ, καὶ ἐκ τῶν κόλπων τοῦ γεννήτορος, μὴ ἐκφοιτήσαντα Θεόν, ἀπαύστως ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

ᾨδὴ γ' Ὁ Εἱρμὸς

«Δυνάμει τοῦ Σταυροῦ σου Χριστέ, στερέωσόν μου τὴν διάνοιαν, εἰς τὸ ὑμνεῖν καὶ δοξάζειν σου, τὴν ἑκούσιον νῦν σταύρωσιν».

Λατρεύειν ᾐρετίσω Θεῷ, τὸ φῶς ποθήσας, ἑβδελύξω δέ, τὴν ζοφερὰν Κόνων ἔνδοξε, τῶν εἰδώλων ἀθεότητα.

Ἱέρευσας προθὺμως Χριστῷ, ψυχὴν καὶ σῶμα, καὶ εὐπρόσδεκτος, ὡς μόνος μόνῳ ὡμίλησας, τῷ Δεσπότῃ παμμακάριστε.

Νομίμων τῶν πατρῴων σοφῶς, λαοὺς ἀπείρους ἠλευθέρωσας, τὸν ἀπωλείας φερώνυμον, θριαμβεύων Κόνων ἔνδοξε.

Ἱκέτευε παθῶν ψυχικῶν, σωματικῶν τε λύσιν Ἔνδοξε, παρασχεθῆναι τοῖς ἐν πίστει, ἑορτάζουσι τὴν μνήμην σου.

Θεοτοκίον

Ἱκέτευε ἀπαύστως Ἁγνή, τὸν προελθόντα ἐκ λαγόνων σου, ῥυσθῆναι πλάνης διαβόλου, τοὺς ὑμνοῦντάς σε Μητέρα Θεοῦ.

Κάθισμα Ἦχος α'

Τὸν τάφον σου Σωτὴρ

Ἐκ βρέφους τῷ Θεῷ, κολληθεὶς Θεοφόρε, τοῦ Πνεύματος σεπτόν, ἀνεδείχθης δοχεῖον, καὶ τὰ πονηρότατα, καθυπέταξας πνεύματα, ἐναθλήσας δέ, ἐμεγαλύνθης ἀξίως· ὅθεν ἅπαντες, τὴν παναγίαν σου μνήμην, πιστῶς ἑορτάζομεν.

Θεοτοκίον

Κυβέρνησον Ἁγνή, τὴν ἀθλίαν ψυχήν μου, καὶ οἴκτειρον αὐτήν, ὑπὸ πλήθους πταισμάτων, βυθῷ ὀλισθαίνουσαν, ἀπωλείας Πανάμωμε, καὶ ἐν ὥρᾳ με, τῇ φοβερᾷ τοῦ θανάτου, ἐλευθέρωσον, κατηγορούντων δαιμόνων, καὶ σῶσόν με δέομαι.

Ἢ Σταυροθεοτοκίον

Τὴν σὴν τῆς καθαρᾶς, καὶ ἀμώμου Παρθένου, διῆλθεν ἀληθῶς, τὴν καρδίαν ῥομφαία, Σταυρῷ ὡς ἑώρακας, τὸν Υἱόν σου ὑψούμενον, Παναμώμητε, εὐλογημένη Μαρία, τὸ προσφύγιον, ἁμαρτωλῶν Θεοτόκε, πιστῶν τὸ κραταίωμα

ᾨδὴ δ' Ὁ Εἱρμὸς

«Ἀκήκοα Κύριε, τὴν ἐκ τοῦ τάφου σου ἔγερσιν, καὶ ἐδόξασά σου, τὴν ἀήττητον δύναμιν».

Καθεῖλες Μακάριε, τὸ τῶν λαῶν ἀπατήλιον, καὶ ὑπέφηνας, τοῦ Ἰησοῦ τὴν Θεότητα.

Ὁ λίθινος φρίξας σου, ψευδὴς Θεὸς τὸ ἐμβρίμημα, τὸν Ἰησοῦν μόνον, καθωμολόγησεν εἶναι Θεόν.

Συνῆκαν οἱ ἄφρονες, τὴν ὑπὲρ φύσιν δεξάμενοι, ἐκ λιθίνου χείλους, ἀληθεστάτην μετάθεσιν.

Μυστήριον ἄρρητον, τὸ διὰ σοῦ κηρυττόμενον· ἐπιστρέφεις γὰρ Μάρτυς, πεπλανημένους πρὸς Κύριον.

Θεοτοκον

Κυρίως δοξάζομεν, σὲ Θεοτόκον, Ἀνύμφευτε, καὶ τῷ σῷ λιμένι, οἱ πιστοὶ καταφεύγομεν.

ᾨδὴ ε' Ὁ Εἱρμὸς

«Ὀρθρίζοντες βοῶμέν σοι Κύριε, σῶσον ἡμᾶς· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτός σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν».

Ἄχράντου σε δοχεῖον ἡ χάρις, καὶ ἀκηράτου φωτὸς ἀπειργάσατο, Μαρτύρων κλέος καὶ καύχημα.

Ῥημάτων ἐπλουτίσθης ἀρρήτων, τὴν θείαν γνῶσιν, καὶ ταύτην ἐμύησας, λαοὺς ἀπείρους ὑπέρτιμε.

Τὴν χάριν σου ὁρῶντες οἱ ἄνομοι, τῶν θαυμάτων ἐβόων, ὁ Κόνωνος Θεός, τὴν πλάνην ἐνίκησε.

Θεοτοκίον

Παρθένον μετὰ τόκον ὑμνοῦμέν σε, Θεοτόκε· σὺ γὰρ τὸν Θεὸν Λόγον, σαρκὶ τῷ κόσμῳ ἐκύησας.

ᾨδὴ ς' Ὁ Εἱρμὸς

«Ἐκύκλωσέ με ἄβυσσος, ταφὴ μοι τὸ κῆτος ἐγένετο, ἐγὼ δὲ ἐβόησα, πρὸς σὲ τὸν φιλάνθρωπον, καὶ ἔσωσέ με, ἡ δεξιά σου Κύριε».

Ὑπῆρξε τοῖς πιστεύσασιν, ἡ χάρις τοῦ πλούτου ἐπαύξησις, τοῖς δὲ ἀπειθήσασιν, ἡ ἔνστασις ὄλεθρος, ταῖς ἱκεσίαις, σοῦ Κόνων παμμακάριστε.

Σαφῶς σοι ὑποτέτακται, δαιμόνων τὰ στίφη μακάριε, σαυτὸν ὑποτάξαντι, Θεῷ τῷ ποιήσαντι, αὐτεξουσίως, ὦ Μάρτυς Κόνων ἔνδοξε.

Ὑπὸ σοῦ ἐπαιδεύετο, τὰ πλήθη αἱρεῖσθαι τὸν ἔλεον, καὶ τρόπον βδελύττεσθαι, ἐνθέως φιλάργυρον, Παμμάκαρ ἔργῳ, καὶ λόγῳ διδασκόμενα.

Θεοτοκίον

Βάτον σε ἀκατάφλεκτον, καὶ ὄρος καὶ κλίμακα ἔμψυχον, καὶ πύλην οὐράνιον, ἀξίως δοξάζομεν, Μαρία ἔνδοξε, Ὀρθοδόξων καύχημα.

Τὸ Μαρτυρικὸν τοῦ ἐνδιατάκτου ἤχου.

 

Συναξάριον

Τῇ Ε' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Κόνωνος τοῦ ἐν Ἰσαυρίᾳ.

Στίχοι

Ἥκεις πρὸς αὐτὸν τὸν Θεόν, Θεὸς θέσει,

Εἰς γῆν ἀφείς σου τὴν κόνιν, Κόνων Πάτερ.

Πέμπτῃ καρτερόφρων ψυχὴν ὁ Κόνων ἀφέηκεν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Κόνωνος τοῦ Κηπουροῦ.

Στίχοι

Ἥλων τύπους φέροντι Κυρίῳ Κόνων,

Ἥλων τύπους πρόσεισιν εἰς πόδας φέρων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μάρκου Μοναχοῦ τοῦ θαυματουργοῦ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Εὐλογίου τοῦ ἐν Παλαιστίνῃ.

Στίχοι

Τὸν Εὐλόγιον εὐλογεῖ πᾶσα κτίσις,

Κτίστου χάριν σοῦ τὴν κάραν τετμημένου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Εὐλαμπίου.

Στίχοι

Τράχηλον Εὐλάμπιος ἐκτμηθεὶς ξίφει,

Τραχηλιῶσαν δυσσέβειαν αἰσχύνει.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀρχέλαος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἑκατὸν τεσσαράκοντα δύο Μάρτυρες ξίφει τελειοῦνται.

Στίχοι

Θεὶς πρῶτος Ἀρχέλαος αὐχένα ξίφει,

Ἄρχει τομῆς σοι, λαὲ θεῖε Κυρίου.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ᾨδὴ ζ' Ὁ Εἱρμὸς

«Ὁ ἐν καμίνῳ πυρός, τοὺς ὑμνολόγους σώσας Παῖδας· εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν».

Μαρτυρικῶς Ἀθλητά, ἠγωνισμένος ἀνεβόας· Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Νενικηκώς τὸν ἐχθρόν, σὺ ἀνεδείχθης Ἀθλοφόρος· εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων βοῶν.

Ἐπὶ τῆς γῆς νικητής, ἐν οὐρανοῖς δὲ στεφανίτης, ἀνηγορεύθης τοῦ Χριστοῦ, Μάρτυς ἀήττητε.

Ἱερουργήσας Θεῷ, τὴν τῶν ἐν πλάνῃ σωτηρίαν· Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων βοᾷς.

Θεοτοκίον

Ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, ἣν Θεοτόκον ἀπειργάσω· εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

ᾨδὴ η' Ὁ Εἱρμὸς

«Τὸν ἐκ Πατρὸς πρὸ αἰώνων γεννηθέντα Υἱὸν καὶ Θεόν, καὶ ἐπ' ἐσχάτων τῶν χρόνων, σαρκωθέντα ἐκ Παρθένου Μητρός· Ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».

Σεσυλημένον ὁρῶντες, τὸν τοῦ σκότους κοσμοκράτορα, τὴν δεισιδαίμονα πλάνην, τοῦ Ἁγίου ταῖς ἐντεύξεσιν· Ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, Χριστὸν εἰς τούς αἰῶνας.

Θεοπρεπῶς σοι Παμμάκαρ, τῶν κακούργων τὰ συστήματα, δι' ὀλεθρίων πνευμάτων, τιμωρούμενα ἐκραύγαζον· Ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.

Ὡς μητρικαῖς ἀγκάλαις, ἀσινὲς τὸ βρέφος ἔσωσας, τῇ ἐνεργεῖ σου προστάξει, ἐν ταῖς μύλαις τοῦ ἀγρίου θηρός· Ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, Χριστὸν βοῶν ἀπαύστως.

Κατελαμπρύνθης ἀφθόνως, Ἀθλητὰ τῷ τρισηλίῳ φωτί, τὴν τρισυπόστατον φύσιν· ἀναμέλπων γὰρ ἐκραύγαζες· Ἱερεῖς ὑμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον

Τῶν Χερουβὶμ ὑπερτέρα, ἀνεδείχθης ὑπερένδοξε, Θεογεννῆτορ Μαρία· ἐν γαστρί σου γὰρ ἐσκήνωσεν, ὃν σὺν Ἀσωμάτοις, βροτοὶ δοξολογοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

ᾨδὴ θ' Ὁ Εἱρμὸς

«Σὲ τὴν ὑπὲρ νοῦν καὶ λόγον μητέρα Θεοῦ, τὴν ἐν χρόνῳ τὸν ἄχρονον, ἀφράστως κυήσασαν, οἱ πιστοὶ ὁμοφρόνως μεγαλύνομεν».

Ὅλος τοῦ ἀΰλου πόθου γενόμενος, τοῦ Χριστοῦ ἐπεπόθησας, πιεῖν τὸ ποτήριον· διὸ πάντες σε Μάκαρ μακαρίζομεν.

Νόμῳ θείῳ θεαρέστως ἑπόμενος, οὐ θωπείαις Μακάριε, τοῦ Χριστοῦ τὸ ποτήριον, ὁλοψύχως ὤφθης ἀρυσάμενος.

Ὤφθης τῶν Μαρτύρων ἔνδοξε καλλονή, τοῖς Χριστοῦ καλλυνόμενος, σεπτοτάτοις στίγμασι· διὰ τοῦτό σε, ἅπαντες γεραίρομεν.

Νῦν ἐν οὐρανίῳ λήξει γενόμενος, τῶν τοῦ βίου με λύτρωσαι, δεινῶν περιστάσεων, Ἀθλητὰ Κυρίου Κόνων ἔνδοξε.

Θεοτοκίον

Χαῖρε Θεοτόκε Μῆτερ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, χαῖρε ὄρος τὸ ἅγιον, χαῖρε τὸ κεφάλαιον, τῆς σεπτῆς παρθενίας, χαῖρε Δέσποινα.

Τὸ Φωταγωγικὸν τοῦ ἤχου

 

Εἰς τὸν Στίχον, τὸ Ἰδιόμελον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ Μαρτυρικόν.

 

Δόξα... Καὶ νῦν...

Θεοτοκίον ἢ Σταυροθεοτοκίον

 

Αἱ μετάνοιαι, ὡς σύνηθες, ἡ α' Ὥρα, καὶ Ἀπόλυσις.