ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Δέν σοῦ ζητεῖ πολλά ὁ πολύς ἐν ἐλέει Χριστός.(ΟΓ΄).

Ὁ Παράδεισος ἀνοιγήσεται. Καί ὀφθήσεταί σοι ὁ Βασιλεύς τῶν αἰώνων ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· καί ὁλοχαρήσεις καί σκιρτήσεις ὡς ἔλαφος ἀπό τῆς πολλῆς καί ἀπείρου ἀγάπης.

Μή θρηνῇς ὄθεν πενίαν, ἀφοῦ ἀνέτειλε συμπαθῶς ἠ τοῦ Χριστοῦ Βασιλεία. Μή ὁδύρεσαι πταίσματα, ἀφοῦ ἦλθεν ἐπί τῆς γῆς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἔπαθεν ὡς ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς, καί μᾶς ἀνυψώνει στούς οὐρανούς διά καθαρᾶς μετανοίας.

Ἀρκεῖ ὅπου λέγεις τό "ἥμαρτον" μέ καρδίαν ὁλόθερμον, καί εὐθέως ἡ χάρις σοῦ ἀνοίγει τούς οὐρανούς.

Δέν σοῦ ζητεῖ πολλά ὁ πολύς ἐν ἐλέει Χριστός. Μόνον εἰπέ μετά πίστεως, ἐξομολογούμενος ὡς ὁ Προφήτης· 

-Ἡμάρτηκα τῷ Κυρίῳ.

Καί ἀκούεις εὐθύς·

-Καί ὁ Κύριος παρεβίβασεν τό ἁμάρτημά σου. 

Ὦ πόσον καλός εἶναι ὁ Θεός, πόσον ἀγαθός! Πόσον εἴμεθα εὐτυχεῖς οἱ θνητοί ἔχοντες τοιοῦτον Πανάγαθον Πατέρα!

Θάρσει λοιπόν, εὐλογημένον μου τέκνον. Μέ θάρρος γράψε τά βάσανά σου, καί ἐγώ μέ ἀγάπην πολλήν θά σοῦ ἀπαντήσω ὅ,τι χορηγήσει ὁ Κύριος.

...

 

Φρόντισε καί σύ συνεχῶς νά τήν λέγῃς (τήν ἀδιάλειπτον εὐχήν) καί θά ἔλθῃ μέσα σου ὁ Χριστός-ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη, τό φῶς. Τώρα ἤδη ἔχεις βάλει ἀρχήν· βιάζου λοιπόν καί μήν τήν ἀφήσῃς.

Ὅταν βλέπῃς ὅτι κουράζεται ὀ νοῦς νά τήν ἐννοῇ, τότε λέγε την διαρκῶς μέ τό στόμα. Καί πάλιν θά τήν παραλάβῃ ὁ νοῦς. 

Εἰς τήν ἀρχήν εἶναι κόπος, ἀλλά ὅταν περάσουν τά χρόνια, θά φωνάζῃ μέσα μονάχη της ἡ εὐχή. Αὐτή διαρκῶς καθαρίζει τόν ἄνθρωπον ἀπό ὅλα τά πάθη.