Γλυκεία οπτασία την ώρα του Θανάτου - 58

Γλυκεία οπτασία την ώρα του Θανάτου - 58   Στην Καλύβα «Ακάθιστος ύμνος», της Ιεράς Σκήτης των Καυσοκαλυβίων, μέχρι το 1960 έμενε ο τελευταίος Μοναχός ασκητής, από την συνοδεία του περίφημου εκείνου Πνευματικού Παπα - Χαρίτωνα, που είχαν έρθει στην Σκήτη αυτή, από την Σπηλιά του Αγίου Αθανασίου της Μεγίστης Λαύρας (βλέπε στον Α' τόμο του Γεροντικού μας σελ. 186). Ο Μοναχός αυτός, Πάτερ Αθανάσιος, ο λεγόμενος «Στρέζοβας», γιατί κατάγονταν από την σημερινή Δάφνη των Καλαβρύτων, που παλαιότερα λέγονταν Στρέζοβα, μας διηγήθηκε ότι στην συνοδεία τους, όταν ο Παπα - Κοσμάς, μετά την κοίμηση του Γέροντα του, Παπα - Χαρίτωνα, έφυγε από την Σπηλιά και πήγε στα Καυσοκαλύβια, ήλθε νεώτερος αδελφός, ο οποίος έγινε Μοναχός, και του έδωσαν το όνομα Χαρίτων. Ο μοναχός Χαρίτων, φαίνεται ότι, από την πολλή απλότητα και θερμή πίστη που είχε, μαζί με το όνομα του Πνευματικού του Παπού, Παπα - Χαρίτωνα έλαβε και τα πνευματικά χαρίσματα τα οποία είχε εκείνος. Διότι από την πολλή προσήλωση και επίδοση που είχε στην νοερά προσευχή, πολλές φορές ερχότανε σε έκσταση και θεωρία και κατά την ώρα του φαγητού ακόμη. Από την πολλή εγκράτεια καί πνευματική άσκηση νέος την ηλικία αρρώστησε βαρειά και όταν πλησίαζε η ώρα της εκδημίας του από τα γήινα πράγματα του κόσμου τούτου, σαν αρραβώνα της άλλης ζωής, ο Πάτερ Χαρίτων, επί πολλές ώρες, έλεγε στον Γέροντα του: «Πάτερ Αθανάσιε, που βρέθηκαν εδώ τόσα μικρά ολόλευκα και ωραία παιδάκια; Μα, αυτά Πάτερ, δεν είναι άνθρωποι. Ω! ναί, είναι Άγγελοι, μα τί ωραία, κοίτα εκεί, Πάτερ Αθανάσιε, είναι πολλά παιδάκια, ω τί ωραία λουλούδια που κρατάνε στα χεράκια τους, σε ευχαριστώ Θεέ μου πού με αξίωσες να ειδώ τους Αγγέλους Σου, αχ δεν χορταίνω να τους βλέπω, Σε παρακαλώ θεέ μου μην τους παίρνεις θέλω να τους βλέπω για πάντα». Λέγοντας αυτά, ο Μοναχός Χαρίτων, γύρισε στους Πατέρες που ήταν μαζεμένοι γύρω από το στρώμα του μελλοθάνατου και είπε: «Πατέρες και αδελφοί συγχωρέστε με» και με το λόγο αυτόν έλαμψε το πρόσωπό του σαν ήλιος και παρέδωκε την αγία του ψυχή, μ' αυτή την ωραία και γλυκιά οπτασία των Αγίων Αγγέλων και αξιώθηκε να χαίρεται αιώνια το πνεύμα του μετά του Τρισηλίου Θεού ημών, στην βασιλεία των ουρανών. Η κοίμηση του αδελφού αυτού Χαρίτωνος Μονάχου έγινε το 1926 σωτήριον έτος.  ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ