ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΔΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Ὁ ΜΣΤ’ Ἀποστολικός Ἱερός Κανών διακελεύει ὅτι:

«Ἐπίσκοπον, ἤ Πρεσβύτερον αἱρετικῶν, δεξαμένους Βάπτισμα, ἤ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν, τίς γάρ συμφώνησις Χριστῷ πρός βελίαρ; ἤ τίς μερίς πιστοῦ μετά ἀπίστου;”

Ἑρμηνεία

Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει νά ἀποστρέφωνται τούς αἱρετικούς, καί τάς τῶν αἱρετικῶν τελετᾶς. Μᾶλλον δέ αὐτοί, οἱ αἱρετικοί δήλ. πρέπει νά ἐλέγχωνται καί νά νουθετῶνται ἀπό τούς Ἐπισκόπους καί Πρεσβυτέρους, μήπως ἤθελαν καταλάβουν καί ἐπιστρέψουν ἀπό τήν πλάνην τῶν. Διά τοῦτο ὁ παρών Κανών διορίζει ὅτι, ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος ἤθελεν ἀποδεχθῆ ὡς ὀρθόν καί ἀληθινόν τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν (1) ἤ τήν πάρ΄ αὐτῶν προσαγομένην θυσίαν, ὁ τοιοῦτος, προστάζομεν νά καθαιρεθῆ. Ἐπειδή ποίαν συμφωνίαν ἔχει ὁ Χριστός μέ τόν διάβολον; ἤ ποίαν μερίδα ἔχει ὁ πιστός μέ τόν ἄπιστον; Διότι ἐκεῖνοι ὅπου δέχονται τά παρά τῶν αἱρετικῶν ἤ τά ὅμοια φρονήματα ἐκείνων ἔχουσι καί αὐτοί, ἤ τό ὀλιγώτερον δέν ἔχουσι προθυμίαν νά ἐλευθερώνουν αὐτούς ἀπό τήν κακοδοξίαν των. Οἱ γάρ συνευδοκοῦντες εἰς τάς ἐκείνων τελετάς, πῶς δύνανται νά ἐλέγξουσιν αὐτούς διά νά παραιτήσουν τήν κακόδοξον καί πεπλανημένην τῶν αἵρεσιν;»

{Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον τῆς νοητῆς νηός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας, Θεσσαλονίκη 2003, σελίδες 51, 52, 53 καί 54).

Ὁ δέ ΜΖ’ Ἀποστολικός Ἱερός Κανών διακελεύει, ὅτι:

«Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος τόν κατά ἀλήθειαν ἔχοντα βάπτισμα, ἐάν ἄνωθεν βαπτίση ἤ τόν μεμολυσμένον παρά τῶν ἀσεβῶν μή βαπτίση, καθαιρείσθω, ὡς γελῶν τόν σταυρόν, καί τόν τοῦ Κυρίου θάνατον, καί μή διακρίνων ἱερέας ψευδοιερέων».

Ἑρμηνεία

Ἕνα βάπτισμα εἶναι παραδεδομένον εἰς ἠμᾶς τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τόσον ἀπό τόν Κύριόν μας, ὅσον καί ἀπό τούς Θείους Ἀποστόλους, καί ἁγίους Πατέρας, ἐπειδή καί ἕνας ἐστάθη ὁ σταυρός καί ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου, εἰς τῶν ὁποίων τόν τύπον τό βάπτισμα γίνεται. Διά τοῦτο ὁ παρών Ἀποστολικός Κανών διορίζει, ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος ἤθελε βαπτίση δευτέραν φορᾶν ἄνωθεν καί ἐξ ἀρχῆς, ὡσάν τόν τελείως ἀβάπτιστον ἐκεῖνον ὁπού ἐβαπτίσθη ἀληθῶς κατά τήν διαταγήν τοῦ Κυρίου, καί τῶν Ἀποστόλων, καί τῶν θείων Πατέρων, ἀπαραλλάκτως δηλαδή καθώς βαπτίζονται οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὁ τοιοῦτος ἄς καθαίρηται, ἐπειδή μέ τόν δεύτερον αὐτόν ἀναβαπτισμόν, ἀνασταυρόνει καί παραδειγματίζει τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον ἀδύνατον λέγει ὁ Παῦλος, καί δευτερόνει τόν θάνατον τοῦ Κυρίου, τοῦ ὁποίου πλέον ὁ θάνατος δέν κυριεύει, κατά τόν ἴδιον Παῦλον. (1) Ὁμοίως καί ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος δέν ἤθελε βαπτίση μέ τό τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας βάπτισμα τόν μεμολυσμένον, ἤτοι βαπισθέντα παρά τῶν ἀσεβῶν, ἤγουν τῶν αἱρετικῶν ἄς καθαίρεται, ἐπειδή καί περιπαίζη τόν σταυρόν, καί τόν θάνατον τοῦ Κυρίου, νομίζωντας κακῶς καί σφαλερῶς, ὅτι τό μεμολυσνμένον καί συγχαμερόν βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, εἶναι τύπος τοῦ σταυροῦ καί τοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου, τό ὁποῖον δέν εἶναι, καί διά τοῦτο ἀποδέχεται αὐτό, καί ἔχει ἴσον μέ τό βάπτισμα τῶν ὀρθοδόξων. Καί πρός τούτοις, ἐπειδή καί δέν διακρίνει τούς ἀληθεῖς ἱερεῖς τῶν ὀρθοδόξων, ἀπό τούς ψευδεῖς ἱερεῖς τῶν αἱρετικῶν, ἀλλ’ ἐξ  ἴσου καί τούς δύω ὡς ἀληθεῖς ἀποδέχεται. Οὔτε γάρ τό μυσαρόν βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν κάμνει Χριστιανούς ἀληθεῖς τους εἰς αὐτό βαπτιζομένους, οὔτε ἡ χειροτονία αὐτῶν κάμνει ἀληθεῖς ἱερεῖς τούς χειροτονουμένους, κατά τόν ξή’. Ἀποστολικόν. Σημείωσαι δέ ὅτι, ὡς εἴπομεν, εἰς τύπον τοῦ σταυροῦ καί τοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου τό ἅγιον Βάπτισμα γίνεται. » Ὅσοι γάρ φησίν ὁ Παῦλος, εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν. Καί συνετάφημεν οὔν αὐτῶ διά τοῦ βαπτίσματος εἰς τόν θάνατον. Καί σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ. Ἀλλά καί ὁ σταυρός βάπτισμα ὠνομάσθη ὑπό τοῦ Κυρίου, κατά τόν Χρυσόστομον εἰπόντος· « Τό βάπτισμα, ὅ ἐγώ βαπτίζομαι, βαπτισθήσεσθε. «Καί πάλιν. » Βάπτισμα ἔχω βαπτισθῆναι, καί πῶς συνέχομαι ἕως οὗ τελεσθῆ».

{Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον τῆς νοητῆς νηός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας, Θεσσαλονίκη 2003, σελίδες 55, 56, 57 καί 58).