''Η απεγνωσμένη''
Του Σεβασμιωτάτου
Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ
Ερμηνεύοντας
το γεγονός που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος και το οποίο συνέβη στην οικία
Σίμωνος του λεπρού με την παρουσία της γυναικός εκείνης που «κατέχεεν επί την
κεφαλήν αυτού αλάβαστρον μύρου βαρυτίμου»1, ο Ιερός Χρυσόστομος στέκεται με
ιδιαίτερο θαυμασμό στη γυναίκα εκείνη.
Αξίζει
να παρακολουθήσουμε τη σκέψη και τη διδασκαλία του πατρός, ιδιαίτερα κατά την
Αγία και Μεγάλη Τετάρτη που η Εκκλησία μας μνημονεύει την πράξη της.
Και
πρώτον. Η γυναίκα αυτή προσέρχεται στο Χριστό όχι χάριν σωματικής θεραπείας,
αλλά χάριν τιμής και διορθώσεως της ψυχής της : «Διότι δεν είχε καμμία
αναπηρίαν του σώματος· ώστε και ένεκα τούτου θα ημπορούσε κανείς πολύ να την
θαυμάση»2.
Δεύτερον.
Δεν προσέρχεται στον Χριστό θεωρώντας Τον ως έναν απλό άνθρωπο. Γι’ αυτό
σκουπίζει τα πόδια Του με τις τρίχες της κεφαλής της· διότι αυτό το μέλος,
συμπληρώνει ο ιερός πατήρ, είναι το πιο πολύτιμο όλου του σώματος. Έφερε την
κεφαλή της στα πόδια του Χριστού.
Δεν
κάνει τίποτα άλλο αυτή η γυναίκα από εκείνο που έκανε ο ληστής την τελευταία
στιγμή πάνω στο ξύλο του σταυρού. Τον αναγνωρίζει ως Θεό.
Γι΄
αυτό και ζητά την άφεση των αμαρτημάτων. Και, όχι μόνο την λαμβάνει, αλλά
συγχρόνως δέχεται και τον έπαινο του Χριστού : «όπου και αν κηρυχθή το
Ευαγγέλιον αυτό εις όλον τον κόσμον, θα διαλαληθή και αυτό που έκανεν αυτή εις
μνήμην της»3.
Τρίτον.
Τι διέθετε η γυναίκα αυτή;
Κατά
τον χρυσούν τη γλώττα Ιωάννην, διέθετε μεγάλη ευλάβεια και απερίγραπτη
προθυμία. Γι’ αυτό ο Χριστός με πολύ συγκατάβαση τής επιτρέπει να αλείψει με το
μύρο την κεφαλή Του : «Διότι ήτο μεγάλη η ευλάβειά της και απερίγραπτος η
προθυμία της· δι’αυτό με πολλήν συγκατάβασιν επέτρεψε να χυθή το μύρον και εις
την κεφαλήν Του»4.
Αυτήν
την ευλάβεια και την προθυμία τη βλέπουμε ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των Αγίων
μας : όταν πλησίαζαν το Χριστό, όταν αιτούνταν υπέρ του κόσμου από την Παναγία
και τους Αγίους. «Πώς να έρθω με χέρια αδειανά», έλεγε ο Όσιος Παΐσιος προς την
Παναγία, «για να σου ζητήσω χάρη για τους ανθρώπους που είναι ασθενείς και
κουρασμένοι; Και επειδή δεν έχω τίποτα, σου έφερα λίγα αγριολούλουδα από τον
κήπο μου».
Δεν
έχει ανάγκη ο Θεός από αυτά για να μας ακούσει. Εμείς έχουμε ανάγκη την
ευλάβεια και την προθυμία για να πλησιάσουμε το Θεό και να λάβουμε την άφεση
των πολλών αμαρτιών μας.
Παράλληλα,
τον ιερό πατέρα της Εκκλησίας τον απασχολεί και το πρόσωπο του Ιούδα. Έχουν
γραφεί και έχουν λεχθεί πολλά. Η υμνογραφία της Εκκλησίας τον ονομάζει
«αγνώμονα και πονηρό ζηλότυπο». Τον παρουσιάζει να είναι δεσμευμένος με το θυμό
, να εμφανίζει τη δυσώδη κακία και το φθόνο και να σκέφτεται της προδοσίας το
φίλημα5.
Γιατί
έφθασε ο μαθητής αυτός σ’ αυτό το σημείο; Η απάντηση του ιερού πατρός είναι
χαρακτηριστική: Επειδή ήταν οκνηρός. «Διότι από εκεί προέρχονται αι μεταπτώσεις
αυταί, όπως και από την προθυμίαν προέρχονται αι αντίθετοι»6.
Και
γιατί έγινε τέτοιος αφού εκλήθη από το Χριστό; Η απάντηση του Αγίου Ιωάννου του
Χρυσοστόμου είναι αφοπλιστική και άκρως διαφωτιστική: «Έγινε, διότι δεν είναι
αναγκαστική η κλήσις του Θεού, ούτε εκβιάζει την γνώμην εκείνων που δεν θέλουν
να προτιμήσουν την αρετήν, αλλά προτρέπει μεν και συμβουλεύει και κάμνει τα
πάντα και μετέρχεται κάθε τρόπον, ώστε να μας πείση να γίνωμεν αγαθοί· εάν δε
μερικοί δεν συναινούν, δεν τους αναγκάζει. Εάν όμως θέλης να μάθης, από πού
αυτός έγινε τέτοιος, θα εύρης ότι χάθηκε από την φιλαργυρίαν»7.
Ας
σταθούμε με σεβασμό μπροστά στην αμαρτωλή γυναίκα, αφού την σεβάστηκε κι ο
ίδιος ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και ας την πάρουμε ως διδάσκαλο της
μετανοίας, ώστε να ελευθερωθούμε των επιρρύτων παθών και να χρισθούμε με το
νοητό μύρο της χάριτος του Θεού για να εισέλθουμε στο Νυμφώνα της δόξης Αυτού.
1 Ματθ. 26,7
2 Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Ομιλία Π’»,
ΕΠΕ 12,135
3 αυτόθι
4 ο.π., ΕΠΕ 12,137
5 Αίνοι Όρθρου Μ. Τετάρτης
6 ο.π., ΕΠΕ 12,149
7 αυτόθι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου