Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

ΠΡΟΣΕΥΧΑΙ




ΠΡΟΣΕΥΧΑΙ
ΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ
Ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση
Ἀφιέρωμα στὴν Προσευχή
Ἡ προσευχὴ δὲν εἶναι ψυχρὸ καθῆκον. Δὲν εἶναι τύπος, οὔτε μηχανικὴ ἀπαγγελία λέξεων, ποὺ δὲν ἀγγίζουν τὴν ψυχὴ καὶ δὲν μεταμορφώνουν τὴν ζωή μας. Εἶναι ἀναγκαιότης τῆς ψυχῆς.
Χωρὶς ἀέρα δὲν ὑπάρχει ζωή. Καὶ χωρὶς προσευχὴ δὲν ὑπάρχει πνευματικὴ ζωή. Ἡ προσευχὴ εἶναι ἡ δυναμικὴ στάση τῆς ψυχῆς, ποὺ ὑψώνεται στοὺς φωτεινοὺς κόσμους τοῦ ἀπείρου Θεοῦ. Εἶναι ἡ φιλικὴ συνομιλία τοῦ πλάσματος μὲ τὸν Πλάστη.
Ἀλλὰ ἡ «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» προσευχὴ ἔχει τὶς προϋποθέσεις της. Διαφορετικὰ πέφτει στὸ κενό, μένει ἀνενεργή, γίνεται τύπος καὶ χάνεται τὸ νόημά της.
Τὴσημαντικότερηπροϋπόθεσηγιὰμίαγνήσιαπροσευχή, μᾶςτὴνπαρουσιάζειὁἀπόστολοςΠαῦλος: «τὸτίπροσευξώμεθακαθ᾿ὃδεῖοὐκοἴδαμεν, ἀλλ᾿αὐτὸτὸΠνεῦμαὑπερτυγχάνειὑπὲρἡμῶνστεναγμοῖςἀλαλήτοις» (Ρωμ. η´ 26). (δηλ. «ἐμεῖς δὲν ξέρουμε οὔτε τί, οὔτε πῶς νὰ προσευχηθοῦμε. Τὸ Πνεῦμα ὅμως μεσιτεύει τὸ ἴδιο στὸ Θεὸ γιὰ μᾶς μὲ στεναγμοὺς ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐκφραστοῦν μὲ λέξεις»).
Ἔτσι ἔζησαν τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα οἱ πνευματοφόροι καὶ πνευματοκίνητοι ἅγιοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἱεροὶ ὑμνογράφοι, ἅγιοι Πατέρες καὶ σοφοὶ Διδάσκαλοι κατέθεσαν τὸν πλοῦτο τῆς ἐξαγιασμένης καρδιᾶς τους, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα ὅλον αὐτὸν τὸν ἀνεκτίμητο θησαυρό.
Τὸ καμίνι τῶν θλίψεων
Τὸ καμίνι τῶν θλίψεων, μετάβαλέ το εἰς δρόσον
Κύριε, ἀξίωσέ μας νὰ μὴν πτοούμεθα ἀπὸ τὰ πυρὰ
τῶν δυσκολιῶν μας, ἀλλ᾿ ἐν μέσῳ τῆς φλογός,
ἂς στεκώμαστε καὶ ἐμεῖς ὅπως οἱ τρεῖς παίδες
ψάλλοντες, «Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ».
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΤΑΝ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΔΗΛΙ Ἢ ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ
Οὕτωλαμψάτωτὸφῶςἡμῶνἔμπροσθεντῶνἀνθρώπων, ὅπωςἴδωσινἡμῶντὰκαλὰἔργακαὶδοξάσωσιντὸνΠατέραἡμῶντὸνἐντοῖςοὐρανοῖς.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΤΑΝ ΘΥΜΙΑΤΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου· ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή, εἰσάκουσόν με, Κύριε.
Θυμίαμάσοιπροσφέρομεν, ΧριστὲὁΘεὸςἡμῶν, εἰςὀσμὴνεὐωδίαςπνευματικῆς·ὃπροσδεξάμενοςεἰςτὸὑπερουράνιόνσουΘυσιαστήριον, ἀντικατάπεμψονἡμῖντὴνχάριντοῦΠαναγίουσουΠνεύματος.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΤΑΝ ΠΙΝΟΥΜΕ ΑΓΙΑΣΜΟΝ
Κύριε, ποίησοναὐτὸκαὶδι᾿ἐμὲ «Ἀφθαρσίαςπηγήν, ἁγιασμοῦδῶρον, ἁμαρτημάτωνλυτήριον, νοσημάτωνἀλεξιτήριον, δαίμοσινὀλέθριον, ταῖςἐναντίαιςδυνάμεσινἀπρόσιτον, ἀγγελικῆςἰσχύοςπεπληρωμένον».
Πῶς κάνουμε προσευχή
Λιβανίζουμε λέγοντας τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς».
Μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα μὲ σκυμμένο τὸ κεφάλι διαβάζουμε μὲ ὅσο πιὸ χαμηλὴ καὶ συντετριμμένη φωνὴ τὰ παρακάτω:
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (τρίς)
Πάτερ ἡμῶν...
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου... (Ψαλμός 142).
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, ... (Ψαλμός 50).
(μπορεῖς κάθε φορὰ νὰ διαβάζεις δύο διαφορετικοὺς ψαλμούς)
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς.
Ὑπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
- ἍγιεἸωάννηΠροφῆτακαὶἍγιοιἈπόστολοιπρεσβεύσατεὑπὲρἡμῶν.
- ἍγιοιἹεράρχεςπρεσβεύσατεὑπὲρἡμῶν.
- Ἅγιοι Μάρτυρες πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν.
- Ἅγιοι Πάντες πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν.
Μνήσθητι Κύριε ὑπὲρ ὑγείας & φωτίσεως τῶν δούλων Σου
(ἀναφέρεις ὅσα ὀνόματα ζωντανῶν έπιθυμεῖς καὶ ἔχεις ὑπ᾿ ὄψιν σου).
Μνήσθητι Κύριε ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν δούλων Σου
(ἀναφέρεις ὅσα ὀνόματα κεκοιμημένων ἐπιθυμεῖς καὶ ἔχεις ὑπ᾿ ὄψιν σου).
- ΜνήσθητιΚύριεκαὶἐμοῦτοῦἁμαρτωλοῦ.
Δι᾿εὐχῶντῶνἉγίωνΠατέρωνἡμῶνΚύριεἸησοῦΧριστὲἐλέησονἡμᾶς.
Μέγας Βασίλειος
Μέγας Βασίλειος - Σ᾿ εὐχαριστῶ καὶ σὲ δοξολογῶ Θεέ μου
ΘεέμουκαὶΚύριετοῦκόσμου, Σὺὁἀγαθότατοςπατέραςτῶνἀνθρώπων, Σὺποὺεἶσαιἄναρχοςκαὶαἰώνιοςκαὶἀναλλοίωτοςκαὶἀμετάβλητος, Σὺποὺἡοὐσίασουκαὶτὸμέγεθόςσουκαὶἡἀγαθότητάσουἡἄπειρη, δὲνχωρεῖστὸνμικρὸκαὶπεριορισμένονοῦμας, Σὺποὺεἶσαιἡπλουσιώτατηπηγὴκαὶἡἀπερίγραπτηἄβυσσοςτῆςδύναμηςκαὶτῆςσοφίας, σ᾿εὐχαριστῶκαὶσὲδοξάζωποὺεἶδεςμὲσυμπάθειακαὶἀγάπηκιἐμένατὸμικρὸκαὶἀδύνατοκαὶἁμαρτωλό.
Σ᾿εὐχαριστῶποὺμὲλύτρωσεςἀπὸσκέψειςκαὶπράξειςκακές, μοχθηρὲςκαὶμάταιεςκαὶμὲἔσωσεςἀπὸτὶςπολλὲςκαὶδιάφορεςπαγίδεςτοῦδιαβόλου, ποὺεἶναιὁἄρχονταςτοῦσκότουςκαὶτῆςπλάνης. Σ᾿ εὐχαριστῶ, Κύριε, καὶ σὲ δοξολογῶ γιατὶ ἔδειξες μὲ θαυμαστὸ τρόπο τὴν ἀγάπη σου σὲ μένα καὶ ἔγινες ὁ φιλανθρωπότατος τροφοδότης μου σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις, καὶ κυβερνήτης, καὶ φύλακας, καὶ προστάτης, καὶ καταφύγιο, καὶ σωτῆρας, καὶ κηδεμόνας τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μου.
Σ᾿εὐχαριστῶ, πού, παρ᾿ὅλητὴνἀπροσεξίακαὶτὴνἀμέλειάμου, μὲἁρπάζειςκαὶμὲγλιτώνειςἀπὸτὸκακό, ὅπωςἡμητέρατὸμικρότηςπαιδί. Σ᾿ εὐχαριστῶ καὶ σὲ δοξολογῶ ποὺ βάζεις μέσα μου θέληση μετανοίας γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου καὶ μοῦ χαρίζεις μύριες εὐκαιρίες γιὰ νὰ ἐπιστρέφω σὲ Σένα. Σ᾿ εὐχαριστῶ καὶ σὲ δοξολογῶ ποὺ μὲ δυναμώνεις στὶς ὧρες τῆς ἀδυναμίας καὶ δὲν μ᾿ ἀφήνεις νὰ πέσω, ἀλλὰ ἁπλώνεις τὸ παντοδύναμο χέρι Σου καὶ μὲ σηκώνεις καὶ μὲ φέρνεις κοντά Σου.
Τίνὰἀνταποδώσω, ΠανάγαθεΘεέμου, γιὰὅλεςτὶςεὐεργεσίεςποὺμοῦἔκανεςκαὶἐξακολουθεῖςνὰμοῦκάνεις; Ποιὲςεὐχαριστίεςνὰσοῦπῶ; Γι᾿αὐτὸσὰντὸγλυκόλαλοἀηδόνιθὰσὲὑμνῶκαὶθὰσὲδοξολογῶ. Καὶ ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς μου θὰ εὐλογῶ τὸ Ἅγιο Ὄνομά Σου, Δημιουργὲ καὶ Εὐεργέτη καὶ Προστάτη μου ἄγρυπνε, μολονότι δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ μιλῶ μαζί Σου στὶς προσευχές. Ἡ δική σου ὅμως ἀγάπη γιὰ μένα καὶ ἡ μακροθυμία Σου, μοῦ δίνει τὸ θάρρος νὰ σοῦ μιλῶ, νὰ σ᾿ εὐχαριστῶ καὶ νὰ σὲ δοξολογῶ. Καὶ θὰ τὸ κάνω πάντοτε, γιατὶ μοῦ κάνει πολὺ καλό.
Μέγας Βασίλειος - Εὐχὴ β´ τῆς Μεταλήψεως
Ξέρω, Κύριε, πὼςκοινωνῶτὸἄχραντοΣῶμαΣουκαὶτὸτίμιοΑἷμαΣουχωρὶςνὰεἶμαιἄξιος. Ἀναγνωρίζω πὼς μὲ τρόπο ἔνοχο καὶ ἁμαρτωλὸ τρώγω καὶ πίνω, χωρὶς νὰ συνειδητοποιῶ ὅτι αὐτὰ ποὺ κοινωνῶ εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μου. Ὅμως μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν καλωσύνη Σου πλησιάζω σὲ Σένα, ποὺ εἶπες: ὅποιος τρώγει τὴν σάρκα μου καὶ πίνει τὸ αἷμα μου μένει μέσα μου καὶ ἐγὼ μαζί του. Λυπήσου με, λοιπόν, Κύριε, καὶ μὴ μὲ τιμωρήσεις παραδειγματικά, τὸν ἁμαρτωλό, ἀλλὰ δεῖξε καὶ σὲ μένα τὴν ἀγάπη Σου. Καὶ ἂς συντελέσουν τοῦτα τὰ Ἅγια στὴ θεραπεία καὶ στὸν καθαρισμὸ καὶ τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν προφύλαξη καὶ τὴ σωτηρία καὶ τὸν ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μου.
Γιὰνὰἀπομακρυνθεῖἀπὸμένακάθεπονηρὴσκέψηκαὶπράξηκαὶδιαβολικὴἐνέργειαποὺξεκινᾷἀπὸτὴνσκέψημουκαὶπραγματοποιεῖταιἀπὸτὰμέλητοῦσώματόςμου. Γιὰ νὰ ἔχω θάρρος νὰ Σὲ ὁμολογῶ καὶ θερμὰ νὰ Σὲ ἀγαπῶ. Γιὰ νὰ τηρῶ τὶς ἐντολές Σου. Γιὰ νὰ φωτιστῶ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιὰ νὰ ἔχω ἐφόδιο γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ κάνω καλόδεχτη ἀπολογία στὸ φοβερὸ καὶ οὐράνιο δικαστήριό Σου, Κύριε, ἂς μὴν ἁμαρτήσω κοινωνώντας ἀνάξια καὶ ἂς μὴν κατακριθῶ.
Μέγας Βασίλειος - Ἐπίκλησις τοῦ Θεοῦ
ΘεέμουκαὶΚύριετοῦκόσμου, Σὺὁἀγαθότατοςπατέραςτῶνἀνθρώπων, Σὺποὺεἶσαιἄναρχοςκαὶαἰώνιοςκαὶἀναλλοίωτοςκαὶἀμετάβλητος, Σὺποὺἡοὐσίασουκαὶτὸμέγεθόςσουκαὶἡἀγαθότητάσουἡἄπειρη, δὲνχωρεῖστὸνμικρὸκαὶπεριορισμένονοῦμας, Σὺποὺεἶσαιἡπλουσιώτατηπηγὴκαὶἡἀπερίγραπτηἄβυσσοςτῆςδύναμηςκαὶτῆςσοφίας, σ᾿εὐχαριστῶκαὶσὲδοξάζωποὺεἶδεςμὲσυμπάθειακαὶἀγάπηκιἐμένατὸμικρὸκαὶἀδύνατοκαὶἁμαρτωλό.
Σ᾿εὐχαριστῶποὺμὲλύτρωσεςἀπὸσκέψειςκαὶπράξειςκακές, μοχθηρὲςκαὶμάταιεςκαὶμὲἔσωσεςἀπὸτὶςπολλὲςκαὶδιάφορεςπαγίδεςτοῦδιαβόλου, ποὺεἶναιὁἄρχονταςτοῦσκότουςκαὶτῆςπλάνης. Σ᾿εὐχαριστῶ, Κύριε, καὶσὲδοξολογῶγιατὶἔδειξεςμὲθαυμαστὸτρόποτὴνἀγάπησουσὲμένακαὶἔγινεςὁφιλανθρωπότατοςτροφοδότηςμουσὲὅλεςτὶςπεριπτώσεις, καὶκυβερνήτης, καὶφύλακας, καὶπροστάτης, καὶκαταφύγιο, καὶσωτήρας, καὶκηδεμόναςτῆςψυχῆςκαὶτοῦσώματόςμου. Σ᾿εὐχαριστῶ, πού, παρ᾿ὅλητὴνἀπροσεξίακαὶτὴνἀμέλειάμου, μὲἁρπάζειςκαὶμὲγλιτώνειςἀπὸτὸκακό, ὅπωςἡμητέρατὸμικρότηςπαιδί.
Σ᾿εὐχαριστῶκαὶσὲδοξολογῶποὺβάζειςμέσαμουθέλησημετανοίαςγιὰτὶςἁμαρτίεςμουκαὶμοῦχαρίζειςμύριεςεὐκαιρίεςγιὰνὰἐπιστρέφωσὲΣένα. Σ᾿εὐχαριστῶκαὶσὲδοξολογῶποὺμὲδυναμώνειςστὶςὧρεςτῆςἀδυναμίαςκαὶδὲνμ᾿ἀφήνειςνὰπέσω, ἀλλὰἁπλώνειςτὸπαντοδύναμοχέριΣουκαὶμὲσηκώνειςκαὶμὲφέρνειςκοντάΣου. Τίνὰἀνταποδώσω, ΠανάγαθεΘεέμου, γιὰὅλεςτὶςεὐεργεσίεςποὺμοῦἔκανεςκαὶἐξακολουθεῖςνὰμοῦκάνεις; Ποιὲςεὐχαριστίεςνὰσοῦπῶ; Γι᾿αὐτὸσὰντὸγλυκόλαλοἀηδόνιθὰσὲὑμνῶκαὶθὰσὲδοξολογῶ.
ΚαὶὅλεςτὶςἡμέρεςτῆςζωῆςμουθὰεὐλογῶτὸἍγιοὌνομάΣου, ΔημιουργὲκαὶΕὐεργέτηκαὶΠροστάτημουἄγρυπνε, μολονότιδὲνεἶμαιἄξιοςνὰμιλῶμαζίΣουστὶςπροσευχές. ἩδικήσουὅμωςἀγάπηγιὰμένακαὶἡμακροθυμίαΣου, μοῦδίνειτὸθάρροςνὰσοῦμιλῶ, νὰσ᾿εὐχαριστῶκαὶνὰσὲδοξολογῶ. Καὶ θὰ τὸ κάνω πάντοτε, διότι μοῦ κάνει πολὺ καλό.
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας - Στήριξέ με, Κύριε...
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Θεέ μου, δῶσ᾿ μου τὴ σημερινὴ μέρα ἀγαθή, ἀναμαρτήτη καὶ καθαρή. Κύριε, μὴ μ᾿ ἐγκαταλείπῃς. Μὴ φεύγεις μακριά μου. Ἅπλωσε τὸ χέρι Σου καὶ βοήθησέ με. Κύριε, στήριξέ με καὶ φύτεψε στην καρδία μου τὴν ἀγάπη καὶ τὸ μεγάλο σεβασμὸ γιὰ Σένα. Κύριε, δίδαξέ με νὰ ζῶ κατὰ τὸ Ἅγιο θέλημά Σου. Κᾶμε, Κύριε, νὰ συναισθάνομαι τὶς ἁμαρτίες μου καὶ νὰ λυπᾶμαι γι᾿ αὐτές.
 Ἐλευθέρωσέ με ἀπὸ κάθε ψυχικὸ καὶ σωματικὸ πειρασμό. Διῶξε ἀπ᾿ τὸ νοῦ μου κάθε βρώμικο, αἰσχρὸ καὶ ἀνυπότακτο λογισμό. Κύριε, βοήθησέ με νὰ βγάλω ἀπὸ μέσα μου τὴν ἀμέλεια, τὴν λύπη, τὴν λησμοσύνη, τὴν ἀναισθησία, τὴν πόρωση. Κύριε, ποὺ εἶσαι σπλαγχνικός, ἐλέησέ με καὶ συγχώρησε ὅλες τὶς ἀνομίες μου. Καὶ κᾶμε νὰ ζῶ μὲ ἡσυχία, μὲ μετάνοια, μὲ ἐξομολόγηση καὶ μὲ πιστὴ καθαρή. Ἀμήν.
Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος
Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος - Προσευχὴ πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν
Ὁ ἀναμάρτητος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἑκούσια ὑπέμεινες τὸν σταυρικὸ θάνατο γιὰ τὴ σωτηρία μας, γιὰ νὰ σώσεις τὸ γένος μας, ποὺ εἶχε φυλακισθεῖ στὰ κατώτατά της γῆς, Σὺ ποὺ μὲ τὸ θάνατό Σου ἐπήγασες ζωὴ στὸν κόσμο, καὶ νέκρωσες τὸν θάνατο καὶ σὰν σκηνὴ ξέσκισες καὶ κατέστρεψες τὸ δεσμωτήριο τοῦ Ἅδη, ἡ βροχὴ τῆς ἀφθαρσίας, ὁ ἀτίμητος μαργαρίτης τῆς θείας ἀστραπῆς, τὸ ζωηφόρο σταφύλι ποὺ ἀποστάζεις τὸ γλυκασμὸ τῆς παγκόσμιας σωτηρίας, τὸ ἀληθινὸ καὶ ἀνέσπερο φῶς, ὁ Λόγος, ἡ σοφία καὶ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ἡ λάμψη τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ, ἀκατάληπτε καὶ ἀνεξερεύνητε Χριστέ, ὁ μόνος εὔσπλαγχνος καὶ συμπαθής, δεῖξε καὶ σὲ μένα τὸν ἁμαρτωλὸ τὴν πολλή Σου ἀγαθότητα, καὶ ἀκούοντας τὶς παρακλήσεις μου, δώρησέ μου ὅλα ὅσα σου ζητῶ.      Μὴ μὲ ἀποδοκιμάσεις τὸν ἀδιόρθωτο. Μὴ μὲ ἀπορρίψεις τὸν ρᾴθυμο καὶ ἀνυπόμονο. Μὴν πεῖς σὲ μένα τὸν ἄθλιο στὴ Δευτέρα Παρουσία Σου: «Τί ὑπέμεινες γιὰ μένα;» γιατὶ δὲν ὑπέφερα ποτὲ ἔστω καὶ λίγο... Λυπήσου, Κύριε, λυπήσου, εὔσπλαγχνε, λυπήσου, φιλάνθρωπε, λυπήσου, μόνε ἀγαθέ, καὶ μὴ μὲ κρίνεις ἀνάξιό της ἀγάπης Σου. Μὴ μὲ ἐλέγξεις ὀργισμένος καὶ μὴ θυμηθεῖς τὶς παλιὲς καὶ τὶς πρόσφατες ἀνομίες μου. Σὲ Σένα τὸν Κύριο καὶ Θεὸ εἶναι ἡ δικαιοσύνη καὶ σὲ μένα ἡ ντροπή... Σπλαγχνίσου με καὶ ἐλέησέ με μόνο γιὰ τὴν ἀγαθότητά Σου.
Στήριξε τὴν ψυχή μου Σὺ ποὺ ἀνορθώνεις τοὺς πεσμένους. Δές, οἱ ἁμαρτίες μου εἶναι μεγάλες καὶ πολλές, καὶ ἡ προσευχή μου εἶναι ἀδύνατη, καὶ ἡ σκληρότητα τῆς καρδιᾶς μου ξήρανε τὰ δάκρυα τῆς μετάνοιας... Βοήθησέ με, Κύριε, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ σῶσέ με τὸν ἀσεβῆ χάρη στὴν εὐσπλαγχνία Σου. Μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων... Ἀμήν.
Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος - Προσευχὴ πρὸ τοῦ ὕπνου
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μας, σὺ ποὺ ἀνέδειξες τὴν ἁγίαν σου Μητέρα τιμιωτέρα ὅλων τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων, Σὺ Πανάγαθε, μὲ τὶς πρεσβεῖες της καὶ ὅλων σου τῶν ἁγίων, συγχώρησέ μου τὸν ἀνάξιο δοῦλο σου σ᾿ ὅ,τι ἁμάρτησα σήμερα σὰν ἄνθρωπος, τὰ θεληματικὰ καὶ τὰ ἀθέλητα σφάλματά μου, αὐτὰ ποὺ ἤξερα πὼς εἶναι ἁμαρτία κι αὐτὰ ποὺ δὲν ἤξερα, αὐτὰ ποὺ ἔκανα ἀπὸ συναρπαγὴ καὶ ἀπροσεξία καὶ ἀμέλεια, εἴτε ὁρκίστηκα στὸ ἅγιο Ὄνομά σου, εἴτε δὲ τήρησα τὸν ὅρκο μου, εἴτε βλασφήμησα μέσα μου, ἢ ἔκλεψα, ἢ εἶπα ψέματα, ἢ κάτι μου ζήτησε ἕνας φίλος μου καὶ ἐγὼ δὲν τὸν πρόσεξα, ἢ ἔθλιψα καὶ πίκρανα κάποιο ἀδελφό, ἢ ὅταν στεκόμουν νὰ προσευχηθῶ καὶ νὰ ψάλω ὁ νοῦς μου γύριζε σὲ πονηρὰ καὶ βιωτικά, ἢ παρὰ τὸ πρέπον ἀπόλαυσα, ἢ μίλησα ἀπρόσεκτα, ἢ γέλασα χωρὶς φρόνηση, ἢ κενοδόξησα, ἢ περηφανεύτηκα, ἢ εἶδα μάταιη ὀμορφιὰ καὶ τράβηξε τὸ νοῦ μου, ἢ ἐφλυάρησα, ἢ περιεργάστηκα μὲ διάθεση κατακρίσεως τὸ ἐλάττωμα τοῦ ἀδελφοῦ μου καὶ τὸν κατέκρινα, παραβλέποντας τὰ δικά μου ἀναρίθμητα σφάλματα, εἴτε ἀμέλησα τὴν προσευχή μου, εἴτε ἄλλο πονηρὸ σκέφθηκα.
Ὅλααὐτὰκαὶἄλλαποὺἔκανακαὶδὲνθυμᾶμαισυγχώρησέτα, Χριστέμου, καὶἐλέησέμε, γιατὶεἶσαιἀγαθὸςκαὶφιλάνθρωπος, ὥστενὰκοιμηθῶεἰρηνικὰκαὶνὰσὲδοξάζω, ΚύριεἸησοῦΧριστέμου, μαζὶμὲτὸνΠατέρακαὶτὸπανάγιοκαὶἀγαθὸκαὶζωοποιόσουΠνεῦμακαὶτώρακαὶπάντοτεκαὶστοὺςαἰῶνεςτῶναἰώνων. Ἀμήν.Ἀπὸτὸ «ἉγιοπατερικὸΠροσευχητάρι»,   
Ἱεραποστολικαί Ἐκδόσεις Τυπογραφείου  Ἱερᾶς Μονῆς Προφητῶν

Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος
Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος - Προσευχὴ τῶν δακρύων
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅστις ἔκλαυσας ἐπὶ Λαζάρῳ, καὶ ἔχυσας δάκρυα λύπης καὶ συμπαθείας ἐπάνω εἰς αὐτόν, δέξαι τὰ τῆς πικρίας μου δάκρυα· ἰάτρευσον διὰ τῶν ἁγίων σου παθημάτων τὰ πάθη μου· θεράπευσον διὰ τῶν πληγῶν σου τὰς ψυχικάς μου πληγάς· διὰ τοῦ τιμίου σου αἵματος καθάρισόν μου τὸ αἷμα, καὶ ἕνωσον τὴν εὐωδίαν τοῦ ζωοποιοῦ σου σώματος τῷ σώματί μου· ἡ χολή, τὴν ὁποίαν παρὰ τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθης, ἂς γλυκάνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὴν πικρίαν, τὴν ὁποίαν ὁ ἀντίδικός μου διάϐολος μ᾿ ἐπότισε· τὸ πανάγιόν σου σῶμα, τὸ ὁποῖον ἐτανύσθη ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἂς ἀναπτερώσῃ πρὸς σὲ τὸν νοῦν μου, ὅστις ἐσύρθη κάτω ὑπὸ τῶν δαιμόνων· ἡ παναγία σου κεφαλή, τὴν ὁποίαν ἔκλινας ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἂς ὑψώση τὴν κεφαλήν μου, τὴν πειϋϐρισθεῖσαν ὑπὸ τῶν ἀντιπάλων δαιμόνων· αἱ πανάγιαί σου χεῖρες, αἱ καθηλωθεῖσαι ὑπὸ τῶν παρανόμων ἐν τῷ σταυρῷ, ἂς μὲ ἀναϐιϐάσωσι πρὸς σὲ ἐκ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας, καθὼς ὑπεσχέθη τὸ πανάγιόν σου στόμα· τὸ πρόσωπόν σου, τὸ δεξάμενον ραπίσματα καὶ ἐμπτύσματα ὑπὸ τῶν καταράτων Ἰουδαίων, ἂς μοῦ λαμπρύνῃ τὸ πρόσωπον, τὸ ὁποῖον ἐμολύνθη ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας· ἡ ψυχή σου, τὴν ὁποίαν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ὑπάρχον, παρέδωκας εἰς τὸν πατέρα σου, ἂς μὲ ὁδηγήσῃ πρὸς σὲ διὰ τῆς χάριτός σου.
Δὲν ἔχω καρδίαν θλιϐομένην προς ἀναζήτησίν σου, δὲν ἔχω μετάνοιαν, δὲν ἔχω κατάνυξη, οὐδὲ δάκρυα, τὰ ὁποῖα ἐπαναφέρουσι τὰ τέκνα εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῶν πατρίδα. Δὲν ἔχω, δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν· ἐσκοτίσθη ὁ νοῦς μου ἀπὸ τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου, καὶ δὲν δύναται ν᾿ ἀτενίσῃ πρὸς σὲ μετὰ πόνου· ἐψυχράνθη ἡ καρδία μου ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν πειρασμῶν, καὶ δὲν δύναται νὰ θερμανθῇ διὰ τῶν δακρύων τῆς πρὸς σὲ ἀγάπης.
Ἀλλὰ σύ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, δώρησαί μοι τελείαν μετάνοιαν καὶ καρδίαν ἐπίπονον, ἵνα ὁλοψύχως ἐξέλθω εἰς ἀναζήτησίν σου· διότι ἄνευ σοῦ θέλω ἀποξενωθῇ ἀπὸ παντὸς ἀγαθοῦ. Χάρισαί μοι λοιπόν, ὦ ἀγαθέ, τὴν χάριν σου· ὁ πατήρ, ὅστις σ᾿ ἐγέννησεν ἐκ τῶν κόλπων αὐτοῦ ἀχρόνως καὶ ἀϊδίως, ἂς ἀνανεώσῃ εἰς ἐμὲ τὰς μορφὰς τῆς εἰκόνος σου· σ᾿ ἐγκατέλιπον, μὴ μ᾿ ἐγκαταλείπῃς· ἐχωρίσθην ἀπὸ σοῦ, ἔξελθε εἰς ἀναζήτησίν μου, καὶ εὐρὼν εἰσάγαγέ με εἰς τὰς νομάς σου, καὶ συναρίθμησόν με μετὰ τῶν προϐάτων τῆς ἐκλεκτῆς σου ποίμνης, καὶ διάθρεψόν με μετ᾿ αὐτῶν ἐκ τῆς χλόης τῶν θείων σου μυστηρίων, τῶν ὁποίων ὑπάρχει κατοικητήριον ἡ καθαρὰ καρδία, εἰς τὴν ὁποίαν ἀναφαίνεται ἡ ἔλλαμψις τῶν ἀποκαλύψεών σου, ἡ ὁποία ἔλλαμψις εἶναι παρηγορία καὶ ἀναψυχὴ τῶν κοπιώντων διὰ σὲ ἐν θλίψεσι καὶ διαφόροις μάστιξι· τῆς ὁποίας ἐλλάμψεως εἴθε ν᾿ ἀξιωθῶμεν καὶ ἡμεῖς διὰ τῆς χάριτος καὶ φιλανθρωπίας σου, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Σὺ ποὺ ἔκλαψες γιὰ τὸ φίλο Σου Λάζαρο καὶ τὰ μάτια Σου ἔσταξαν δάκρυα λύπης καὶ συμπάθειας, δέξου τὰ δάκρυα τῆς πικρίας μου. Μὲ τὰ πάθη Σου θεράπευσε τὰ πάθη μου. Μὲ τὰ τραύματά Σου γιάτρεψε τὰ τραύματά μου. Μὲ τὸ Ἅγιο αἷμα Σου ἄγνισε τὸ αἷμα μου καὶ ἡ εὐωδία τοῦ ζωοποιοῦ Σου σώματος ἂς μοσχομυρίσει καὶ τὸ δικό μου σῶμα. Ἡ χολή, ποὺ Σὲ πότισαν, ἂς γλυκάνει τὴν ψυχή μου ἀπ᾿ τὶς πικρίες, ποὺ μὲ πότισε ὁ ἀντίδικος. Τὸ σῶμα Σου, ποὺ τὸ τάνυσαν πάνω στὸ Σταυρό, ἂς ἀνεβάσει σὲ Σένα τὸ νοῦ μου, ποὺ τὸν τράβηξαν κάτω οἱ δαίμονες. Τὸ κεφάλι Σου, ποὺ ἔγειρε πάνω στὸ Σταυρό, ἂς ὑψώσει τὸ δικό μου κεφάλι, ποὺ τὸ ταπείνωσε ὁ ἐχθρός. Τὰ Πανάγια χέρια Σου, ποὺ καρφώθηκαν ἀπὸ τοὺς ἀπίστους στὸ Σταυρό, ἂς μὲ τραβήξουν ἀπ᾿ τὸν γκρεμὸ τοῦ χαμοῦ, ὅπως ὑποσχέθηκε τὸ Πανάγιό Σου στόμα. Τὸ πρόσωπό Σου, ποὺ δέχθηκε χτυπήματα καὶ φτυσίματα ἀπὸ τοὺς καταραμένους, ἂς ὀμορφήνει τὸ πρόσωπό μου, ποὺ τὸ ἀσχήμιναν οἱ ἀνομίες μου. Ἡ ψυχή Σου, ποὺ ἀπ᾿ τὸ Σταυρὸ τὴν παρέδωσες στὸν Πατέρα Σου, ἂς μὲ ὁδηγήσει στὴ Χάρη Σου.
Δὲν ἔχω καρδιὰ ἔμπονη γιὰ ἀναζήτησή Σου. Δὲν ἔχω μετάνοια, οὔτε κατάνυξη, πράγματα ποὺ φέρνουν τὰ παιδιὰ στὴν κληρονομιά τους. Δὲν ἔχω, Κύριε, δάκρυ ἱκετευτικό. Σκοτίστηκε ὁ νοῦς μου μὲ τὰ βιοτικὰ καὶ ὑλικά, καὶ δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ σὲ δεῖ μὲ πόνο καὶ συμπάθεια. Πάγωσε ἡ καρδιά μου ἀπ᾿ τὸ πλῆθος τῶν πειρασμῶν καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ζεσταθεῖ μὲ τὰ δάκρυα τῆς ἀγάπης γιὰ Σένα.
Ἀλλὰ Σύ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, δώρησέ μου ὁλοκληρωμένη μετάνοια καὶ καρδιὰ ἔμπονη γιὰ νὰ βγῶ καὶ νὰ Σ᾿ ἀναζητήσω μ᾿ ὅλη μου τὴν ψυχή, γιατί, χωρὶς Ἐσένα, εἶμαι ξένος κάθε καλοῦ. Χάρισέ μου, λοιπόν, Ἀγαθέ, τὴν Χάρη Σου. Ὁ Πατέρας Σου... ἂς ξανακαινουργώσει μέσα μου τὴν Εἰκόνα Σου. Σὲ ἐγκατέλειψα - μὴ μ᾿ ἐγκαταλείψεις. Μακρύνθηκα ἀπὸ Σένα - βγὲς νὰ μ᾿ ἀναζητήσεις, νὰ μὲ βρεῖς καὶ νὰ μὲ ξαναβάλεις στὸ κοπάδι τῶν λογικῶν Σου προβάτων, καὶ νὰ μὲ θρέψεις, μαζὶ μ᾿ αὐτά, μὲ τὴ χλόη τῶν Θείων Σου μυστηρίων, τῶν ὁποίων τόπος εἶναι ἡ καθαρὴ καρδιά, στὴν ὁποία παρουσιάζεται καὶ ἡ ἔλλαμψη τῶν ἀποκαλύψεών Σου, ποὺ εἶναι παρηγοριὰ κι ἀναψυχὴ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ κοπίασαν γιὰ Σένα μὲ θλίψεις καὶ ποικίλα βάσανα. Μακάρι ν᾿ ἀξιωθοῦμε κι ἐμεῖς νὰ δοῦμε αὐτὴ τὴν ἔλλαμψη, μὲ τὴ Χάρη καὶ τὴ φιλανθρωπία Σου, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ὅσιος Μακάριος ὁ Αἱγύπτιος
Ὅσιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος - Ἱκεσία ἁμαρτωλοῦ
Θεέ μου, λυπήσου με τὸν ἁμαρτωλό, ποὺ δὲν ἔκανα κανένα καλὸ μπροστά Σου. Γλύτωσέ με ἀπὸ τὸν πονηρὸ καὶ ἀξίωσέ με ἀκατάκριτα ν᾿ ἀνοίγω τὸ ἀνάξιο στόμα μου καὶ ν᾿ ἀνυμνῶ τὸ Πανάγιο ὄνομά Σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Συγχώρησέμου, Κύριε, κάθετῆςκαρδιᾶςμουἄτοπηἐπιθυμία, σὺποὺξέρειςκαλὰτὶςκαρδιὲςτῶνἀνθρώπων. Συγχώρησέ με ποὺ ἔρχομαι ἀνάξια κοντά Σου, γιατὶ σὲ πόθησα καὶ σὲ ποθῶ. Συγχώρησέ με τὸν ἁμαρτωλό, τὸν πονηρό, τὸν ψεύτη, τὸν ἀνυπόμονο, τὸν λιγόψυχο, τὸν ἀμελῆ στὶς θεῖες ἐντολές Σου, ἐμένα ποὺ ἁμάρτησα στὴ γῆ καὶ στὴ θάλασσα καὶ σὲ κάθε τόπο. Μπροστὰ στὰ ἀλάθητα μάτια Σου δὲν ἔπαψα νὰ ἐργάζομαι τὸ πονηρό, διότι ὁ πονηρὸς δὲν ἔπαψε νὰ μὲ μπλέκει στὰ δίχτυά του μὲ γαστριμαργίες καὶ ἡδονὲς καὶ πονηρὲς ἐπιθυμίες, μὲ δόλους καὶ κενοδοξίες καὶ βλασφημίες.
Ἀλλὰσύ, Κύριε, ποὺεἶσαιὁμόνοςἐλεήμωνκαὶπανάγαθος, βοήθησέμεκαὶσῶσεμεὅπωςἔσωσεςτὸνἄσωτο, τὸντελώνη, τὴνπόρνηκαὶτὸνλῃστή. Ναί, φιλάνθρωπε Δέσποτα, μὴ μὲ ἀποστραφεῖς τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἀχρεῖο, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας Δέσποινας, καὶ ὅλων τῶν ἁγίων, διότι εἶσαι εὐλογητὸς στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλός
Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλός - Προσευχὴ διὰ τοὺς ἀστέγους
Πάτερ, ΥἱὲκαὶἅγιοΠνεῦμα, ὁμόθρονηΤριάς, ὁμοούσιεκαὶἀχώριστε. Σὲ παρακαλοῦμε ἐμεῖς οἱ φτωχοί, οἱ ξένοι, οἱ γυμνοὶ καὶ ταλαίπωροι, ποὺ γιὰ τὴν ἀγάπη Σου δὲν ἔχουμε σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωὴ «ποὺ τὴν κεφαλὴν κλίναι» κάμπτουμε τὰ γόνατα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ πνεύματος, καὶ δεόμεθα καὶ σὲ παρακαλοῦμε καὶ σὲ ἱκετεύουμε ὕψιστε Θεέ, τὸ μέγα ὄνομα Σαβαώθ.
«Κλῖνοντὸοὖςσου» ἀγαθὲκαὶἅγιεΔέσποτα, πλαστουργέ, ποιητά, παντοκράτορ, καὶδέξουμὲεὐμένειατὴνἰκετήριαπροσευχὴκαὶταπεινὴδέησήμαςκαὶκαταξίωσέμαςν᾿ἁγιασθοῦμεμὲτὴδύναμήΣουκαὶτ᾿ὀνομάΣουοἰκτίρμον, ἐλεῆμον, μακρόθυμεκαὶπολυέλεεΚύριε. Δεῖξεσυμπάθειαστὰπαραπτώματαποὺκάναμεεἴτεμὲλόγο, εἴτεμὲἔργο, εἴτεμὲτὴδιάνοια. Σὲπαρακαλοῦμεεὔσπλαγχνε, μὴμᾶςκαταισχύνειςκαὶμὴμᾶςἀπορρίψειςἀπὸτὸπρόσωπόΣουἐσύ, ποὺἀπ᾿τὴνὑπερβολικήΣουἀγάπηκάμπτεσαιστὶςπροσευχὲςὅσωνσὲἀγαποῦν.
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός - Δοξολογικὲς εὐχαριστίες
Μᾶς ἔδειξες, Κύριε, τῇ μεγάλη καὶ δυνατὴ ἀγάπη σου, παραδίνοντας στο θάνατο τὸν Υἱό σου, γιὰ τὴ σωτηρία μας. Γι᾿ αὐτό, εὐχαριστοῦντες, κραυγάζομε: δόξα στὴ δύναμη τῆς ἀγάπης σου, Κύριε!
Σὲ Σένα στέλνω τὴ σκέψη μου τὴν ὥρα τοῦ ὄρθρου, τὸν Δημιουργὸ τοῦ παντός, τὴν εἰρήνη, ποὺ ξεπερνὰ κάθε νοῦ, γιατὶ εἶναι φῶς τὰ προστάγματά σου, καὶ σὲ παρακαλῶ σ᾿ αὐτὰ νὰ μ᾿ ὁδηγήσεις.
Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ δύναμη, ὁ Θεὸς κι ὁ Κύριός μου, ψάλλει ἡ σεπτὴ Ἐκκλησία θεοπρεπῶς, ἀπὸ καθαρῇ διάνοια, ἔχοντας γιορτὴ Κυρίου.
Στο φλογισμένο καμίνι οἱ τρεῖς Παῖδες ἄστραφταν μὲ τὴν ὀμορφιὰ τῆς εὐσεβείας περισσότερο ἀπὸ τὸ χρυσάφι, ποὺ καθαρίζεται στο χωνευτήρι, καὶ ἔλεγαν. Εὐλογεῖτε ὅλα τὰ ἔργα Κυρίου, τὸν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Σὺ που φώτισες μὲ τὴν ἕλλαμψη τῆς παρουσίας σου Χριστὲ καὶ χαροποίησες μὲ τὸν Σταυρό σου τοῦ κόσμου τὰ πέρατα, φώτισε μὲ τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας σου τὶς καρδιὲς μας, ποὺ ὀρθόδοξα σ᾿ ἀνυμνοῦν.
Εἶναι ἀδύνατο στους ἀνθρώπους νὰ δουν τὸν Θεό, ποὺ δὲν τολμοῦν νὰ τὸν κοιτάξουν τῶν ἀγγέλων τὰ τάγματα. Μὲ σένα ὅμως, Πάναγνε, φάνηκε στους θνητοὺς ἀνθρώπους Λόγος μὲ σάρκα ἀνθρωπίνη. Αὐτὸν δοξολογοῦντες, μαζὶ μὲ τὶς οὐράνιες στρατιές, σὲ μακαρίζομε, Παναγία Θεοτόκε.
Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος - Μεῖνε Κύριε μαζί μου
Μεῖνε, Κύριε, καὶ μὴ μ᾿ ἀφήσεις μόνο.
Θέλω, ὅταν ἔρθουν οἱ ἐχθροί μου, ποὺ ζητοῦν νὰ καταπιοῦν τὴν ψυχή μου, νὰ σὲ βροῦν μέσα μου, καὶ νὰ φύγουν γιὰ πάντα, γιὰ νὰ μὴ μπορέσουν ξανὰ νὰ μὲ βλάψουν βλέποντάς σε τὸν ἰσχυρότερο πάντων νὰ κάθεσαι στὸν οἶκο τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς.
Ναί, Δέσποτα, ὅπωςμὲθυμήθηκεςὅτανζοῦσαστὸνκόσμοκαὶχωρὶςνὰτὸκαταλάβωμὲδιάλεξεςἐσύ, μὲχώρισεςἀπ᾿τὸνκόσμοκαὶμ᾿ἔκανεςκοινωνὸτῆςθείαςσουδόξης, ἔτσικαὶτώραφύλαξέμεπάντοτεσταθερὸκιἀμετακίνητοστὴνἐνοίκησήσουἐντόςμου.
Βλέποντάςσεἀδιάκοπαἐγὼὁνεκρὸςθ᾿ἀνασταίνομαικαὶθὰζῶ, ἔχοντάςσεἐγὼὁφτωχὸςθὰπλουτίζωδιαρκῶςκαὶθὰγίνωπλουσιότεροςἀπ᾿ὅλουςτοὺςβασιλιάδες. καὶθὰσὲτρώγωκαὶθὰσὲπίνωκαὶθὰσὲντύνομαικάθεὥρα,
ὥστενὰζῶκαὶτώρακαὶπάνταἐντρυφώνταςσὲἀνεκλάληταἀγαθά.
Γιατὶἐσὺεἶσαικάθεἀγαθὸκαὶκάθεδόξακαὶκάθετρυφὴ 
καὶσὲσέναπρέπειἡδόξαστὴνἉγίακαὶὉμοούσιοκαὶΖωοποιὸΤριάδα, ποὺὅλοιοἱπιστοὶτὴσέβονταικαὶτὴγνωρίζουν, τὴνπροσκυνοῦνκαὶτὴλατρεύουνστὰπρόσωπατοῦΠατέρακαὶτοῦΥἱοῦκαὶτοῦἉγίουΠνεύματοςτώρακαὶπάντακαὶστοὺςαἰῶνεςτῶναἰώνων. Ἀμήν.
Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος - Σ᾿ εὐχαριστῶ Κύριε
Σ᾿ εὐχαριστῶ, ποὺ ἔγινες ἕνα πνεῦμα μαζί μου ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως κι ἀναλλοιώτως, Θεὲ τοῦ παντός, κι᾿ ἔγινες γιὰ χάρη μου τὰ πάντα σὲ ὅλα:
Τροφὴἀνεκλάλητηποὺποτὲδὲντελειώνει, ποὺξεχύνεταιἀκατάπαυσταἀπὸτῆςψυχῆςμουτὰχείληκαὶπλούσιαἀναβλύζειἀπ᾿τὴνπηγὴτῆςκαρδιᾶςμου.
Ἔνδυμα, ποὺἀστράφτεικαὶκαταφλέγειτοὺςδαίμονες. κάθαρση, ποὺμὲπλένειςμὲτ᾿ἄφθαρτακι᾿ἅγιαδάκρυαποὺἡπαρουσίασουχαρίζεισ᾿ὅσουςἐπισκεφθεῖς.
Σ᾿εὐχαριστῶ, γιατίγιὰχάρημουἔγινεςἀνέσπεροφῶςκαὶἥλιοςἀβασίλευτος, ποὺδὲνἔχειςποὺνὰκρυφτεῖς,ἀφοῦγεμίζειςμὲτὴδόξασουτὰσύμπαντα.
Ποτὲδὲνκρύφτηκεςἀπὸκανέναἀλλ᾿ἐμεῖςκρυβόμαστεπάντοτεἀπὸσένα, μὴθέλονταςνἀρθοῦμεκοντάσου.
Μὰποῦνὰκρυφτεῖςἀφοῦπουθενὰδὲνὑπάρχειτόποςγιὰτὴνκατάπαυσήσου;
Καὶ γιατί νὰ κρυφτεῖς ἐσὺ ποὺ δὲν ἀποστρέφεσαι κανέναν
οὔτε κανέναν ντρέπεσαι;
Καὶτώρα, σὲἱκετεύω, Δέσποτάμου, ἔλανὰστήσειςτὴσκηνήσουστὴνκαρδιάμου,νὰκατοικήσειςκαὶνὰμείνειςἐντόςμουἀχώριστοςκιἑνωμένοςμέχριτέλουςμὲμένατὸνδοῦλοσου,ἀγαθέ, γιὰνὰβρεθῶκι᾿ἐγὼστὴνἔξοδόμουκιἔπειταἀπ᾿αὐτὴνστοὺςαἰῶνεςκοντάσουἈγαπημένε, καὶνὰβασιλέψωμαζίσου
Θεὲτοῦπαντός!

Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
- διὰτὴνεὕρεσινἀπαθοῦςπνευματικοῦ
«Κύριε, ὁ μὴ θέλων τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὡς τὸ ἐπιστρέψαι καὶ ζῆν αὐτόν, ὁ κατελθὼν διὰ τοῦτο ἐπὶ τῆς γῆς, ἵνα τοὺς κειμένους καὶ τεθανατωμένους ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐξαναστήσῃς καὶ Σὲ κατιδεῖν αὐτούς, τὸ Φῶς τὸ ἀληθινόν, ὡς ἰδεῖν ἀνθρώπῳ δυνατόν, καταξιώσῃς, πέμψον μοι ἄνθρωπον γινώσκοντά Σε, ἵνα ὥς Σοι δουλεύσας αὐτῷ καὶ πάσῃ δυνάμει μου ὑποταγεὶς καὶ τὸ Σὸν ἐν τῷ ἐκείνου θελήματι ποιήσας θέλημα, εὐαρεστήσω Σοι τῷ μόνῳ Θεῷ καὶ καταξιωθῶ Σου κἀγὼ τῆς Βασιλείας Σου ὁ ἁμαρτωλός».
Σχόλια: Δὲν πρέπει νὰ παραβλέψει κανεὶς ὅτι τέτοιοι ἀπαθεῖς γέροντες εἶναι λίγοι στὶς ἡμέρες μας, ἀλλὰ ὅπως γιὰ νὰ βροῦμε ἄριστο γιατρὸ γιὰ τὸ σῶμα μας δὲν δειλιάζουμε νὰ κάνουμε παραδείγματος χάριν ἑκατὸ καὶ πεντακόσια χιλιόμετρα, ὁμοίως δὲν θὰ δειλιάσουμε (καὶ οὔτε πρόκειται νὰ ἔχουμε δικαιολογία στὴν Κρίση) ἂν πρόκειται νὰ διασχίσουμε βουνὰ καὶ λαγκάδια γιὰ νὰ βροῦμε τὸν ἐν Χριστῷ ὁδηγό μας. Καὶ ὅπως δὲν διστάζουμε μέχρι καὶ τόπο διαμονῆς νὰ ἀλλάξουμε λόγῳ π.χ. κλίματος, ἔτσι δὲν θὰ διστάσουμε νὰ ἀλλάξουμε καὶ τόπο διαμονῆς λόγω τοῦ πνευματικοῦ κλίματος ἂν μᾶς δώσει εὐλογία ὁ ἅγιος γέροντάς μας.
Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης - Προσευχὴ πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν
Ἰησοῦ, Σὺ ποὺ δημιούργησες τοὺς Ἀγγέλους, καὶ εἶσαι Κύριος αὐτῶν τῶν ἀυλὼν ὄντων, ποὺ σὲ δοξολογοῦν ἀσίγητα, Σὲ δοξολογῶ, Ἰησοῦ, ποὺ καλλώπισες ὅλα τὰ κτίσματα, Σ᾿ εὐχαριστῶ, γιατὶ μὲ τὸ λογικὸ ποὺ μοῦ ἔδωσες τὰ βλέπω καὶ τὰ χαίρομαι.
Ἰησοῦ, ποὺ μ᾿ ἕνα Σου νεῦμα ἔφτιαξες τὸν οὐρανό, ἐξομολογοῦμαι ὅτι μὲ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μου δὲν μπορῶ νὰ σηκώσω τὸ βλέμμα νὰ τὸν δῶ.
Ἰησοῦ, ποὺ κατασκεύασες τὸν ἤλιο καὶ τὴ σελήνη, φώτισε τὴν ψυχή μου.
Ἰησοῦ, ποὺ διακόσμησες τὸν οὐρανὸ μὲ τ᾿ ἄστρα, κόσμησέ με, μὲ τὰ χαρίσματά Σου.
Ἰησοῦ, ποὺ ζωγράφισες τὴ γῆ μὲ τὰ πολύχρωμα κι εὐωδιαστὰ λουλούδια, κάνε νὰ βλαστάνει κι ἡ ψυχή μου ἄνθη τῶν ἀρετῶν.
Ἰησοῦ, ποὺ ἔκανες νὰ βγάζουν τὰ δέντρα διαφόρους ὡραίους καρπούς, πλούτισε μέ, μὲ τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης - Προσευχὴ πρὸ τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως
Προαιώνιε Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν, καὶ Θεὲ πάσης παρακλήσεως. Ἐγώ, ὁ ταλαίπωρος, θέλοντας νὰ ἐξετάσω τὴν Συνείδησίν μου ἐπάνω εἰς ταῖς ἀνομίαις μου, φοβοῦμαι κατὰ πολλὰ καὶ τρέμω· ἐπειδὴ καὶ σοῦ εἶναι τόσον φανερὴ ἡ κατάστασις τῆς ζωῆς μου, ὁποῦ κανένα ἔργον, καὶ κανένας συλλογισμός μου δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι κρυπτὸς εἰς τοὺς ὀφθαλμούς σου. Ὅθεν σοῦ ζητῶ μὲ ὅλην τὴν ταπείνωσιν διὰ τοὺς οἰκτιρμοὺς τοῦ Μονογενοῦς σοῦ Υἱοῦ, νὰ μοῦ δώσῃς τὴν χάριν νὰ γνωρίσω καλά, νὰ μισήσω, καὶ νὰ διορθώσω ὅλα μου τὰ ἁμαρτήματα.
Δόςμοι, ὦΠατὴρτῶνφώτων, τὸΠανάγιόνσουΠνεῦμα, διὰνὰμοῦφέρῃεἰςτὴνἐνθύμησινταῖςἁμαρτίαιςὁποῦἐλησμόνησα, καὶδιὰνὰπαρακινήσῃτὴνκαρδίανμουεἰςσυντριβήν, καὶμετάνοιανἐπάνωεἰςαὐταῖς, διὰνὰταῖςμισήσω, καὶνὰἀπέχωἀπὸκάθεἁμαρτίανεἰςτὸἐρχόμενον. Καὶ Σύ, Παρθένε Θεοτόκε, Μῆτερ ἐλέους, καὶ καταφυγὴ τῶν ἁμαρτωλῶν, συντρόφευσόν με, σὲ παρακαλῶ, μὲ τὴν βοήθειαν σου εἰς τοῦτο τὸ Κριτήριον τῆς εὐσπλαγχνίαςκαι δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ γνωρίσω, νὰ μισήσω ἐκ καρδίας, καὶ νὰ ἐξομολογηθῶ ὅλας μου τὰς ἁμαρτίας. Τὸ ὅμοιον καὶ σύ, ὦ Άγιε Ἄγγελε, φύλαξ τῆς ψυχῆς μου, σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ βοηθήσῃς εἰς τοῦτο τὸ ἔργον, ὁποῦ εἶναι τόσον ἀναγκαῖον διὰ τὴν αἰώνιον σωτηρίαν μου. Ἀμήν.

ὍσιοςΝικόδημοςὁἉγιορείτης - ΠροσευχὴμετὰτὴνἹερὰνἘξομολόγησιν
Εὐχαριστῶ Σοι κατὰ πολλά, ὦ γλυκύτατε Ἰησοῦ, Λυτρωτά μου φιλανθρωπότατε, καὶ ἰατρὲ πολυέλεε τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους, διατὶ μὲ τὸ πολυτίμητον Βάλσαμον τοῦ ζωοποιοῦ σοῦ Αἵματος ἰάτρευσες ταῖς πληγαῖς τῆς ψυχῆς μου, καὶ μὲ ἐκαθάρισες ἀπὸ τὴν λέπραν τῶν ἁμαρτιῶν μου. Γνωρίζω τὴν θείαν Σου Εὐσπλαγχνίαν, μὲ τὴν ὁποίαν ἀνέμεινες νὰ ἔλθω εἰς μετάνοιαν, ἐγὼ ὁ τρισάθλιος ἁμαρτωλός, εἰς καιρὸν ὁποὺ τόσοι ἄλλοι δοκιμάζουν τώρα τὴν ὀργὴν τῆς δικαιοσύνης Σου εἰς τὸν Ἅδην.
Δέξαι, λοιπόν, σὲπαρακαλῶ, Κύριέμου, διὰπρεσβειῶντῆςἀειπαρθένουΣουΜητρός, καὶΘεοτόκουΜαρίας, καὶπάντωνΣουτῶνἉγίωνταύτηνμουτὴνἘξομολόγησινκαὶἂνἐστάθηἐλλειπης, ἢατελὴςεἰςκανένατῆςπεριστατικόν, ἂςἀναπληρώσῃεἰςτοῦτοἡθείαΕὐσπλαγχνίαΣουκαὶφιλανθρωπία, διὰμέσουτῆςὁποίαςκἀμέ, σὲπαρακαλῶνὰεἶμαιτελείωςσυγχωρημένος, νὰδιορθώσωτὰἤθημου, κάμνωνταςκαρποὺςἀξίουςτῆςμετανοίας, καὶτοιουτοτρόπωςμένονταςστερεὸςεἰςτὸκαλὸνεἰςτὴνπαροῦσανζωὴνμὲτὴνθείανΣουχάριν, νὰἀξιωθῶεἰςτὴνἄλληννὰἀπολαύσωτὴνΟὐράνιονδόξανΣου.
Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως - Εἰς τὴν Θεοτόκον
Σύ μου σκέπη εἶ καὶ ῥύστις, Σύ μου εἶ παραμυθία. 
Σὺ ἀντίληψίς μου πέλεις, Σὺ ἐλπὶς καὶ προστασία. 
Σὺ ἐνίσχυσόν με, Κόρη, ἐν τῇ πάλῃ, ἐν σταδίῳ. 
Σύ μου εἶ, Παρθενομῆτορ, καύχημά μου ἐν τῷ βίῳ.
Σύ με δεῖξον νικηφόρον, Σύ με δεῖξον στεφανίτην...
Ὦ θεία Ἀγάπη, ἐλθὲ ἱκετεύω. ἐξ ὅλης ψυχῆς μου καὶ μέσης καρδίας...
Καὶ ἔρωτα θεῖον, ὦ θεία Ἀγάπη, 
Θερμῶς ἱκετεύω τῷ δούλῳ Σου δός μοι.
(Ἀπὸ τὸ «Κεκραγάριον» τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου).
ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ
Ἁγίου Ἰουστίνου
Ὁ πανταχοῦ παρών, δὲν εἶσαι ἐντός μου διὰ τὴν ἁμαρτίαν μου, διὰ τοῦτο δὲν Σὲ ἀκούω, δὲν Σὲ βλέπω, δὲν Σὲ κατανοῶ. Ὦ Παντελεήμων Κύριε, κατέβα, ταπεινώσου ἐντὸς τῆς καρδίας μου, τῆς ψυχῆς μου, τοῦ σώματός μου, ποὺ εἶναι ἅδης. Ἀλλὰ Σὺ καὶ εἰς τὸν ἄδην κατῆλθες καὶ πάλιν ἔμεινες Θεός, ἔλα εἰς τὴν κόλασιν, διὰ νὰ τὴν μεταβάλῃς εἰς παράδεισον. Διότι, ὅπου εἶσαι Σύ, ἤδη ἐκεῖ εἶναι ὁ παράδεισος, καὶ ὁ ἄνθρωπος διὰ Σοῦ ἤδη εἶναι ἄγγελος.
ὍληἡπεπτωκυίαφύσιςπροσπίπτειἐνώπιόνΣουμὲμίανσπαρακτικὴνκραυγήν: Κύριεἐλέησον! Ὁ πόνος μας μαζεύει ὅλον τὸν ἀνθρώπινον λόγον εἰς μίαν προσευχητικὴν βοήν: Κύριε ἐλέησον! Ἐστραμμένοι πρὸς Σέ, εὑρίσκομεν ὅλην μας τὴν ὕπαρξιν νὰ πλημμυρίζει ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν ἀναστεναγμόν: Κύριε ἐλέησον! Τὰ δάκρυα ρέουν καὶ Σοῦ καταθέτουν ὅλην μας τὴν ψυχὴν μέσα εἰς αὐτὰς τὰς δύο λέξεις: Κύριε ἐλέησον!
ΠΡΟΣΕΥΧΑΙ ΓΕΡΟΝΤΩΝ
Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Προσευχὴ θερμή
(Κοντάκιον τῆς Δ´ Κυριακῆς τοῦ Πάσχα)
Τὴν ψυχήν μου Κύριε, ἐν ἁμαρτίαις παντοίαις, καὶ ἀτόποις πράξεσι, δεινῶς παραλελυμένην, ἔγειρον τῇ θεϊκῇ σου ἐπιστασίᾳ, ὥς περ καὶ τὸν Παράλυτον, ἤγειρας πάλαι, ἵνα κράζω σεσῳσμένος· Οἰκτίρμον δόξα, Χριστέ, τῷ κράτει σου.
Γέρων Ἰωσὴφ Ἡσυχαστὴς ὁ Σπηλαιώτης
Προσευχὴ τοῦ Ὁσίου Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ
Δέσποτα γλυκύτατε Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, ἐξαπόστειλον τὴν ἁγίαν σου χάριν καὶ λῦσόν με ἐκ τῶν δεσμῶν τῆς ἁμαρτίας. Φώτισόν μου τὸ σκότος τῆς ψυχῆς ὅπως κατανοήσω τὸ Σὸν ἄπειρον ἔλεος, καὶ ἀγαπήσω καὶ εὐχαριστήσω ἀξίως Σὲ τὸν γλυκύτατον Σωτῆρα μου, τὸν ἄξιον πάσης ἀγάπης καὶ εὐχαριστίας.
Ναί, ἀγαθὲεὐεργέταμουκαὶπολυεύσπλαχνεΚύριε·μὴἀπώσῃἀφ᾿ἡμῶντὸσὸνἔλεος, ἀλλὰσπλαχνίσθητιτὸΣὸνπλάσμα. Γινώσκω, Κύριε, τὸ βάρος τῶν ἡμῶν πλημμελημάτων, ἀλλὰ εἶδον καὶ τὸν Σὸν ἀνείκαστον ἔλεος. Θεωρῶ τὸ σκότος τῆς ἀναισθήτου μου ψυχῆς, ἀλλὰ πιστεύω μὲ χρηστὰς ἐλπίδας, ἀναμένων θεῖόν Σου φωτισμὸν καὶ τὴν ἀπαλλαγὴν τῶν πονηρῶν οὐ κακῶν καὶ ὀλεθρίων παθῶν· τῇ πρεσβείᾳ τῆς γλυκυτάτης Σου Μητρὸς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.
* * *
Γέροντος Ἰωσὴφ Ἡσυχαστοῦ - Προσευχὴ πρὸς τὸν Κύριον
Ἥμαρτον, Κύριε, δὲν τὰ κατάφερα. Βοήθησέ με. Παράμεινε μαζί μου. Σὺ εἶπες: Χωρὶς ἐμοῦ, οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. Ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ ἔχω καταλάβει. Τὸ ἔκαμα συνείδηση. Γι᾿ αὐτὸ ἐπιμένω. Κρούω, ζητῶ, αἰτῶ, δὲν θὰ παύσω νὰ ἐνοχλῶ. Δὲν μπορῶ χωρὶς Ἐσένα. Δὲν πρόκειται νὰ φύγω. Ἐὰν δὲν βαρύνονται τὰ ὦτά Σου νὰ μὲ ἀκούουν, δὲν θὰ βαρεθεῖ καὶ τὸ στόμα μου νὰ φωνάζει.
Ἐπιμένω, εἶναι ἀλάνθαστος ἡ κρίση Σου στὸ νὰ μὲ ἀνακαλέσεις σὲ μετάνοια. Τοῦτο τὸ ἔκανες Σύ, θεία Παναγαθότης, δὲν τὸ ἔκανα ἐγώ. Οὔτε ἤξερα τὸν Θεό, οὔτε ἦταν δυνατὸ νὰ τὸν ἀνακαλύψω. Σύ, Κύριε, Πανάγαθε, ἦρθες καὶ μὲ εὑρῆκες καὶ μὲ ἐφώναξες νὰ σὲ ἀκολουθήσω. Αὐτὸ τὸ ἐπῆρα, τὸ θέλω, τὸ ἐπιθυμῶ. Δὲν τὰ καταφέρνω ὅμως. Γι᾿ αὐτὸ ἐπιμένω, θέλω νὰ μὲ βοηθήσεις. Πρέπει αὐτὸ ποὺ ἐχάρισες νὰ μὴν τὸ ἀπολέσω.

παπα-Τύχων Καρουλιώτης
παπα-Τύχων Καρουλιώτης - Ἡ Προσευχὴ τοῦ Γολγοθᾶ
IC XC
NI KA
Ἅγιε Γολγοθᾶ, θεῖε Γολγοθᾶ, 
Παρακαλῶ πές μου πόσες χιλιάδες, ἑκατομμύρια ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους καθάρισες καὶ ἔστειλες καὶ γιόμισες τὸν γλυκὸ Παράδεισο. Θεμέλιο γιὰ τὸν γλυκὸ Παράδεισο εἶναι ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς.
Ἁμαρτωλοὶἐλᾶτεἐδῶ, νὰμὴνἀργήσετε. Ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς ἀνοικτός. Ἡ σταύρωσις. Ὁ Χριστὸς Ἐλεήμων. Μᾶς περιμένει νὰ τοῦ λούσουμε τὰ πόδια.
Μακάριοι ἐμεῖς, ἂν μᾶς ἀξιώσει ὁ Χριστός, μὲ ταπείνωση, μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ ζεστὴ καρδιά, μὲ ζεστὰ δάκρυα νὰ πλύνουμε τὰ ἅγια πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ, ἂν θελήσουμε πολλὲς φορές. Ὕστερα ὁ Χριστὸς θὰ πλύνη τὶς ἁμαρτίες μας καὶ θὰ γίνῃ καθαρὴ ἡ ψυχή μας καὶ θ᾿ ἀνοίξει τὸν γλυκὸ Παράδεισο.  Ὕστερα ἐμεῖς μετὰ χαρᾶς θὰ πᾶμε στὸν γλυκὸ Παράδεισο, γιατὶ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ οἱ ἅγιοι Πάντες μᾶς περιμένουν. Μαζὶ μὲ Ἀρχαγγέλους καὶ Ἀγγέλους, Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ θὰ δοξολογοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 
ἁμαρτωλὸς Τύχων
(Ἡ προσευχὴ τοῦ Γολγοθᾶ, ἀπὸ χειρόγραφο τοῦ παπα-Τύχωνος)
Γέρων Νικόλαος Ἁγιορείτης
Γέρων Νικόλαος Ἁγιορείτης - Προσευχὴ πρὸς τὴν πανάχραντον Μητέρα ἡμῶν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἀειπάρθενον Μαρίαν, τὰς ἐπουρανίους δυνάμεις καὶ πάντας τοὺς ἁγίους.
Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν.
Θρόνοι, Χερουβείμ, Σεραφείμ, Κυριότητες, Δυνάμεις, Ἐξουσίαι, Ἀρχαί, Ἀρχάγγελοι, Ἄγγελοι·
Προφῆται, Ἀπόστολοι, Μάρτυρες, Ὅσιοι, Δίκαιοι, Ἐρημῖται, Μοναχοί· & πάντες Ἅγιοι,ἐξαιρέτως δέ, Μῆτερ Παναγία, Δέσποινα τοῦ κόσμουπρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Δεσπότην ὅπως φανῆ ἴλεως ἐν τῇ φοβερᾷ ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Ἀμήν.
Εἴθε νὰ προσευχώμεθᾳ πάντοτε μὲ θερμότητα ἀγάπης καὶ συμπαθείας δι᾿ ὅλον τὸν κόσμον καὶ νὰ λέμε:
Εὐδόκησον Θεέ μου, ὡς εὔσπλαγχνος ὁποῦ εἶσαι νὰ μετανοήσουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· Ἰδιαιτέρως δὲ νὰ ἔλθουν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας οἱ εἰδωλολάτραι, οἱ ἄπιστοι, οἱ ἄθεοι αἱρετικοὶ καὶ οἱ παντὸς εἴδους κακόδοξοι, οὕτως ὥστε νὰ γίνουν ἅπαντες κατὰ τὴν τοῦ ἀποστόλου σου φωνὴν πρόβατα μιᾶς ποίμνης ὑπὸ Σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν καὶ αἰώνιον Ποιμένα καὶ οὕτως Σὺ νὰ δοξάζεσαι σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι. Ἀμήν. Γένοιτο.
Μ. μοναχὸς Ἁγιορείτης
Μ. μοναχὸς Ἁγιορείτης - Προσευχὴ πρὸς τὸν Ἅγιον Θεόν
Δέσποτα πολυέλεε, ἀνεξίκακε, μακρόθυμε, ἀκατάληπτε, ἀνερμήνευτε, Κύριε· ὁ κυβερνῶν καὶ προνοῶν διὰ πάντα τὰ ἔργα σου· ὁ ἐτάζων νεφροὺς καὶ καρδίας καὶ τὰ κρυπτὰ διανοήματα τῶν ψυχῶν ἡμῶν σαφῶς ἐπιστάμενος, πρόσδεξαι τὴν εὐχαριστία αὐτὴ καὶ ἐξομολόγηση τῆς συντετριμμένης ψυχῇς μου καὶ χάρισε σ᾿ αὐτὴν πάντα τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα.
Γνωρίζεις, Πατέρα μου οὐράνιε, ἂν καὶ καθημερινῶς ἁμαρτάνω, τίποτε ἄλλο δὲ μπορῶ νὰ ἀγαπήσω περισσότερο ἀπὸ ἐσὲ καὶ πουθενὰ ἀλλοῦ δὲ μπορῶ νὰ στρέψω τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μου. Ἐσὺ εἶσαι γιὰ μένα τὸ φῶς, ἡ ὁδός, ἡ ζωή, εἶσαι τὸ πᾶν. Ποῦ ἀλλοῦ νὰ ἐπιρρίψω τὴν μέριμνά μου καὶ σὲ ποιὸν ἄλλο νὰ καταφύγω;
Προσπίπτω ἐνώπιόν σου κατὰ τὴν ὥρα αὐτὴ ποὺ ὁ ἥλιος δύει καὶ δέομαι θερμῶς νὰ μοῦ ἀποστείλεις τὴν τελευταία ἀκτῖνα τοῦ θείου ἐλέους σου καὶ νὰ φωτίσεις τὴν ἁμαρτωλή μου ψυχή.
Ἂν καὶ ἐλλιπὴς εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ εὐχαριστία τῆς ψυχῆς μου, ἀναγνωρίζω ὅτι Σὺ μὲ καθοδηγεῖς καὶ σὲ Σένα ὀφείλω τὰ πάντα. Πρόλαβε βέβαια ἡ ἁμαρτία καὶ ἐναπέθεσε στὴν ψυχή μου τοὺς δικούς της τύπους καὶ τὰ ἐμπαθῆ ἐνθυμήματα καὶ ἀπομάκρυνε διὰ τοῦ ἐσωτερικοῦ πολέμου τὴν διαρκῆ ἐνθύμηση τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός Σου.
Πλὴν ὅμως εἰς οὐδὲν ὑποχωρῶ. Ἀποστρεφόμενος κάθε τί ποὺ εἶναι δικό σου καὶ ὅσο ὁ χρόνος περνᾷ πλεονάζει ἡ ἀγάπη σου ἐντός μου. Μεγαλύτερη ἀνδρεία καὶ εὐστροφία ψυχῆς δὲν ὑπάρχει ἀπὸ τὴν διαρκῆ ἐνθύμηση τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός Σου.
Βοήθησέ με, Δέσποτα Κύριε, νὰ κατευθύνω τὶς δυνάμεις τῆς ψυχῆς μου πρὸς δοξολογία τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός σου, ἐνθυμούμενος καὶ φανταζόμενος τὴν ἀκατάληπτη δόξα καὶ τὴν εὐπρέπεια καὶ τὴν ὡραιότητα τῆς οὐρανίου μακαριότητος.
Συγκράτησε τὸ ρεμβόμενο καὶ περιπλανώμενο νοῦ μου στὶς συγχύσεις καὶ τὶς μέριμνες τοῦ βίου τούτου καὶ ἐμφύτευσε σ᾿ αὐτὸν τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός Σου καὶ τὴ μελέτη τῶν σωτηρίων σου ἐντολῶν.
Ἀνατεινόμενος πρὸς τὰ ἄνω, περιφρουρούμενος ἀπὸ τὴ χάρη Σου καὶ καταφλεγόμενος ἀπὸ τὸ διάπυρο πόθο τῆς ἀγάπης σου, νὰ κατατρυφᾷ Σέ, τὸν γλυκύτατο Νυμφίο καὶ εὐεργέτη μου, ἀπορρίπτων ὡς σκύβαλα πάντα τοῦ κόσμου τὰ τερπνά.
Ὁ ἥλιος δύει, Κύριε, καὶ τὰ πουλιὰ τοῦ δάσους ψάλλουν ἑσπερινό. Γονατίζω καὶ ἐγὼ ἐνώπιόν σου καὶ τὰ χέρια μου πρὸς Σὲ ἀνατείνω, δεόμενος νὰ μοῦ ἀποστείλεις τὸ φῶς σου τὸ ἀληθινό, γιὰ νὰ ἀνυμνῶ, δοξολογῶ καὶ γεραίρω τὸ Πανάγιο Ὄνομά Σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
Ἅγιον Ὄρος 1907.
 (Ἐκ τοῦ περιοδικοῦ“Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ” No- 14, Ἱ. Μ.Προφητῶν)
Τὸ Παράπονο τοῦ Χριστοῦ
Μὲ ὀνομάζετε Κύριον ἀλλὰ δὲν μὲ Ὑπακούετε.
Μὲ ὀνομάζετε Φῶς, ἀλλὰ δὲν μὲ Βλέπετε.
Μὲ ὀνομάζετε Ὁδὸν ἀλλὰ δὲν μὲ Ἀκολουθεῖτε.
Μὲ ὀνομάζετε Ζωὴν ἀλλὰ δὲν μὲ Ἐπιθυμεῖτε.
Μὲ ὀνομάζετε Σοφία, ἀλλὰ δὲν μὲ Συμβουλεύεσθε.
Μὲ ὀνομάζετε Ἀλήθεια, ἀλλὰ δὲν μὲ Πιστεύετε.
Μὲ ὀνομάζετε Παντοδύναμον, ἀλλὰ δὲν μὲ Ἐμπιστεύεσθε.
Μὲ ὀνομάζετε Δίκαιο, ἀλλὰ δὲν μὲ Φοβεῖσθε.
Μὲ ὀνομάζετε Πατέρα, ἀλλὰ δὲν γίνεσθε Παιδιά μου.
Μὲ ὀνομάζετε Σωτῆρα ἀλλὰ δὲν θέλετε τὴν Σωτηρία Σας.

ΠροσευχὴἘξομολογητική
Κύριε, μὴπαραβλέψειςτὴνἁμαρτωλὴψυχήμου, ποὺζεῖμέσαστὴνἁμαρτία, σὲχρειάζομαιπερισσότεροἀπὸκάθεἄνθρωποτῆςγῆς. Εἶμαι χειρότερος ἀπὸ κάθε λογικὸ ὄν, καὶ φέρομαι ἀνόητα ποὺ δὲν γνωρίζω τὸ καλό της ψυχῆς μου.
Τρέξεστὴδυστυχίατῆςψυχῆςμου, διότιεἶμαικυριευμένοςἀπὸπολλὰπάθηποὺδὲντὰβλέπουνοἱἄνθρωποιεὔκολα, κρύβομαιἀπὸτοὺςἄλλουςἀλλὰἐγὼὁταλαίπωροςδὲνμπορῶνὰκρυφτῶἀπὸτὸἄγρυπνομάτιτῆςκρίσεώςΣου.
Κύριε, βοήθησέ με καὶ σῶσόν με, τὸν ἀδιάντροπο καὶ ἐραστὴ τῶν παθῶν. Κύριε ἡ ρᾳθυμία μου μὲ καταβάλλει σὲ κάθε ἁμαρτία καὶ γίνομαι πρόθυμος σὲ κάθε πειρασμό, ποὺ μὲ χλευάζουν ἀκόμη καὶ οἱ δαίμονες γιὰ τὴν ἀθλιότητά μου.
Κύριε, ἐλέησόν με!
Κύριε, ταπείνωσέ με! γιὰ νὰ σωθῶ.
Κύριε, ταπείνωσέ με! γιὰ νὰ μετανοήσω εἰλικρινά.
Κύριε, σῶσέ με ἀπὸ κάθε ὑπερηφάνεια, θυμό, κακία, φθόνο καὶ περιέργεια.
Κύριε, σκέπασέ με μὲ τὴ φιλανθρωπία Σου καὶ καθοδήγησέ με στὸ δρόμο τῶν ἐντολῶν Σου.
Κύριε, νιώθω τόσο ἀνίσχυρος, σὰν σκουλήκι, ποὺ εὔκολα μποροῦν νὰ τὸ πατήσουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ τὸ λιώσουν.
Κύριε, σῶσόν με.
Κύριε, δέξου τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας μου ὥστε νὰ κατανοήσεις ὅτι ζητῶ εὐσπλαγχνικὰ τὸ θεῖο ἔλεός Σου.
Κύριε, ἔχω μοιάσει τοῦ φαρισαίου καὶ γεμάτος ἔπαρση νομίζω ὅτι ἔχω ἐπιτύχει κάτι στὴ ζωή μου.
Ψυχή μου, πόσο σκοτεινὴ εἶσαι, ποὺ δὲν βλέπεις οὔτε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ μέσα σου, γίνεσαι ἀχάριστη καὶ ἀναιδὴς στὶς τόσες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ.
Ψυχή μου, πόσο τυφλωμένη εἶσαι, ἀπὸ τὰ ἀκάθαρτα πάθη καὶ δὲν ἐξετάζεις τὸν ἑαυτό σου γιὰ νὰ ἔρθεις σὲ μετάνοια.
Ψυχή μου, πόσο ἀναίσθητη γίνεσαι, ποὺ οὔτε φοβᾶσαι τὸ Θεό, κάνεις τὰ πάντα χωρὶς ντροπή.
Ψυχή μου, πόσο εὔκολα κατρακυλᾷς μέσα στὸ βάθος τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ δὲν σταματᾷς ν᾿ ἁμαρτάνεις.
Ψυχή μου, σὲ παρακαλῶ σταμάτα λίγο, καὶ κοίτα τὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, ποὺ γιὰ σένα σταυρώθηκε.
Ψυχή μου, σήκω καὶ μετανόησε μὲ δάκρυα ποὺ νὰ βρέχουν τὴ γῆ γιὰ τὴν ἀδικία ποὺ προσφέρεις στὸν ἑαυτό σου.
Ψυχή μου, ταπεινώσου σὰν τὸν λῃστή, τὴν πόρνη καὶ τὸν ἄσωτο υἱό, καὶ γίνε τυφλὴ στὰ πάθη.
Ἡ ἀμάθειά σου δὲν ἔχει ὅρια, διότι ὅλο σκοντάφτεις καὶ πέφτεις.
Ψυχή μου, μετανόησε, δάκρυσε, ταπεινώσου, φύγε ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ πήγαινε στὸ φῶς τῶν ἀρετῶν στὸ φῶς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Κύριε, ἄπειρη ἡ Σοφία Σου γιὰ τὸν ἁμαρτωλὸ δοῦλο Σου, ποὺ δὲν παύεις νὰ μὲ ἐλεεῖς, νὰ μὲ συγχωρεῖς, νὰ μὲ φωτίζεις καὶ νὰ μὲ θερμαίνεις μὲ τὴ Θεία Ἀγάπη Σου, γιὰ νὰ νοιώσω τὴν ἀθλιότητά μου ἐνώπιον τῆς ἄπειρης ἀγαθότητός Σου, τῆς θείας παντοδυναμίας Σου.
Κύριε, σὲ ὑμνῶ καὶ σὲ δοξάζω ποὺ μὲ δέχεσαι τόσο ἁμαρτωλὸ καὶ δείχνεις τὴ φιλευσπλαγχνία Σου χωρὶς νὰ μὲ δικάσεις μὲ τὴ δικαιοσύνη Σου.
Κύριε, παρὰ τὴ μεγάλη ἁμαρτωλότητά μου ἔχεις γίνει πλέον ἡ τροφὴ τῆς ψυχῆς μου, ποὺ εὐφραίνομαι μὲ τὴν οὐράνια χάρη Σου.
Κύριε, ἐνῷ ἐσὺ μὲ τρέφεις ἐγὼ ὁ ἄθλιος δὲν φυλάττω τὶς ἐντολές Σου καὶ τὸ νοιώθω διότι μὲ ἐλέγχει ἡ συνείδησή μου γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου.
Ψυχή μου, ποῦ εἶναι ἡ θυσία σου στὸν εὐεργέτη σου; ποῦ εἶναι ἡ καθαρὴ προσευχή σου; ποῦ εἶναι ἡ ταπεινὴ νηστεία σου; ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη σου γιὰ τὸ Θεό;
Ζεῖς γιὰ τὸν ἑαυτό σου χωρὶς νὰ προσφέρεις τίποτα στὸ Θεό.
Ψυχή μου, οἱ λογισμοί σου εἶναι ἀκάθαρτοι, τὰ λόγια σου ὑπερήφανα, ἐνῷ οἰκοδομεῖς ἄλλους ἐσὺ μένεις ἐρειπωμένη καὶ γκρεμισμένη, τίποτα καλὸ δὲν ἔχεις παρουσιάσει στὸ Θεό.
Ψυχή μου, πόσο ἄδεια εἶσαι ἀπὸ ἀρετές! πόση ἀμέλεια σὲ κυβερνᾷ!
ποῦ εἶναι ἡ καθαρότητά σου; ποῦ εἶναι ἡ ἁγνότητα τῆς σκέψεώς σου;
Ζεῖς γιὰ τὸν κόσμο.Ζεῖς γιὰ τὸν ἑαυτό σου.
Μετανόησε καὶ κλᾶψε γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου.
Ψυχή μου, ἐξομολογήσου εἰλικρινὰ στὸ Θεὸ τοῦ ἐλέους, χωρὶς νὰ κρύψεις τίποτα γιὰ νὰ δεχθεῖς τὴ λυτρωτικὴ θεία χάρη Του, νὰ σὲ σκεπάζει πλούσια, ὥστε κεκαθαρμένη πλέον νὰ ζεῖς, δοξάζοντας τὸ Θεό.
Κύριέ μου, ἐσὺ ποὺ δέχθηκες τόσους μετανοημένους ἁμαρτωλούς, δέξου καὶ τὴ δική μου μετάνοια, προσπίπτω στὰ εὐσπλαγχνικὰ πόδια σου, καὶ σὲ ἱκετεύω μὲ δάκρυα ἐλέησόν με, συγχώρεσόν με καὶ σῶσόν με.
Κύριε, διῶξε κάθε ἀπρεπῆ φαντασία, κάθε θυμὸ καὶ ὀργὴ καὶ ντύσε με μὲ στολὴ φωτεινὴ σὰν τῶν ἀγγέλων καὶ νὰ σὲ ὑμνῶ.
Ψυχή μου, τί ἔχεις νὰ ἀπολογηθεῖς τὴν ὥρα τῆς κρίσεώς σου, ποὺ τὰ πάντα θὰ εἶναι γνωστὰ στὸ Θεό.
Σκέψου τὴν αἰώνια ζωή.
Μετανόησε.
Λυπήσου τὸν ἑαυτό σου.
Κύριε, κράζω καὶ φωνάζω μ᾿ ὅλη τὴν ψυχή μου ἐλέησόν με, τὸν ἁμαρτωλό.
Ὅλο τὸ σῶμα μου ἀναταράζεται ἀπὸ λυγμοὺς μετανοίας καὶ ζητῶ τὸ μέγα ἔλεός σου.
Σὲ ἱκετεύω ἐλευθέρωσέ με ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μου.
Κύριε, κοίτα τὴ λύπη τῆς ψυχῆς μου, τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιά μου καὶ ἐλέησόν με.
Κύριε, κοίτα τὴν ταπείνωση τῆς ψυχῆς μου, τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας μου, καὶ ἄκου τὴ φωνὴ τῆς καρδιᾶς μου, ποὺ φωνάζει: Ἐλέησόν με!
Κύριε, κοίτα τὸ πλανεμένο πρόβατό σου καὶ σῶσε το, ὡς καλὸς ποιμένας.
Κύριε, ἐλέησόν με, σῶσόν με.
Κύριε, θεράπευσε τὶς πληγὲς τῆς ψυχῆς μου μὲ τὸ φάρμακο τοῦ ἐλέους Σου.
Ψυχή μου, προσεύχου κατανυκτικά, νήστευε μὲ ἀρετή, ἀγρύπνα καθημερινά, ἔχοντας καρδία συντετριμμένη καὶ πνεῦμα ταπεινώσεως, λέγοντας:
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με, τὸν ἁμαρτωλόν. Ἀμήν.
(Ἐκ τοῦ περιοδικοῦ “Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ” No- 12, Ἱ. Μ.Προφητῶν)
Προσευχὴ Ἱεροῦ Αὐγουστίνου
ὮΔημιουργέμουκαὶΠλάσταμου, πολλὰσοῦἐζήτησα, ἐγὼποὺδὲνεἶναιἄξιοςοὔτετὰὀλίγανὰλάβω.
Ὁμολογῶ, ἄχ! ὁμολογῶὅτιὄχιμόνονδὲνεἶμαιἄξιοςνὰλάβωτὰςχάριταςποὺζητῶ, ἀλλὰτοὐναντίονμοῦἀξίζουνπολλὲςκαὶφοβερὲςκολάσεις. Ἀλλ᾿ ὅμως μὲ παρακινοῦν νὰ ἔχω θάρρος οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι καὶ οἱ λησταὶ τοὺς ὁποίους ἡ χάρις Σου ἐτράβηξε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Σατανᾶ καὶ τοὺς ἔβαλε στὴ μάνδρα τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ.
ΔιότιΣὺΘεέμουποὺδημιούργησεςτὰπάντα, Σὺποὺεἶσαιθαυμαστὸςεἰςὅλατὰἔργασου, εἶσαιἀκόμηθαυμαστότεροςὅτανδείχνῃςτὸἔλεόςΣου. Δι᾿ αὐτὸ καὶ μὲ κάποιον δοῦλόν σου εἶπες τὸ ρητὸ «οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ». Καὶ ἡμεῖς ἔχομεν πεποίθησιν ὅτι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον Σὺ εἶπες γιὰ τὸν ἕνα, ἰσχύει γιὰ ὅλον τὸν λαόν σου, «τὸ ἔλεός μου οὐ μὴ διασκεδάσω ἀπ᾿ αὐτοῦ» (τὸ ἔλεός μου δὲν θὰ τὸ πάρω ἀπ᾿ αὐτόν). Διότι κανέναν, Θεέ μου, δὲν παραμελεῖς, κανέναν δὲν πετᾷς, κανέναν δὲν ἀποστρέφεσαι, εἰμῆ μόνον ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος μόνος του Σὲ ἀποστρέφεται ἐν τῇ ἀνοησίᾳ του.
Λοιπόν, ὄχιμόνονδὲνπατάσσειςἀμέσωςἐκείνουςποὺσὲπαροργίζουνμὲτὰςἁμαρτίαςτων, ἀλλὰἐὰνσοῦζητήσουνποτέ, καὶδωρεὰςτοὺςδίνεις, Θεέμου! ἡσωτηρίαμου! ἐγὼὁταλαίπωρος, ἐγὼΣὲπαρώργισα, ἐγὼτὸπονηρὸνμπροστὰστὰμάτιαΣουτὸἔπραξα, τὸνθυμόνΣουἄναψα, καὶἔγιναἄξιοςτηςὀργῆςΣου. Ἠμάρτησα καὶ μὲ ἀνέχθηκες, παρανόμησα καὶ ἀκόμη μακροθυμεῖς. Ἐὰν μετανοήσω, μὲ λυπᾶσαι, ἐὰν ἐπιστρέψω, μὲ δέχεσαι, καὶ τὸ ἀκόμη μεγαλύτερο, ἐνῷ ἀναβάλλω, μὲ περιμένεις. Ἐνῷ πλανῶμαι, μὲ προσκαλεῖς νὰ ἔλθω κοντά Σου, καὶ ἐνῷ ἀνθίσταμαι, σὺ μὲ φωνάζεις, ἐνῷ ὀκνῶ, μὲ δέχεσαι, ὅταν ἐπανέρχωμαι, μὲ περιβάλλεις μὲ ἀγάπη, ὅταν δείχνωμαι ἀσύνετος, μὲ διδάσκεις, ὅταν λυποῦμαι, μὲ γλυκαίνεις, ὅταν πέφτω, μὲ σηκώνεις, ὅταν εἶμαι πεσμένος, πάλιν μὲ παίρνεις, ὅταν σου ζητῶ κάτι, μοῦ τὸ δωρίζεις, ὅταν ζητῶ ἐσένα, ἔρχεσαι κοντά μου, ὅταν κτυπάω τὴ θύρα τοῦ ἐλέους Σου, ἀνοίγεις.
Ἰδού, ΚύριεὁΘεὸςτῆςσωτηρίαςμου, τίθὰσοῦἀνταποδώσωγιὰὅλααὐτὰδὲνγνωρίζω, πῶςθὰἀνταποκριθῶδὲνἠξεύρω. Μὲ κανένα τρόπον δὲν ἠμπορῶ νὰ κρυφτῶ ἀπὸ τὰ μάτια Σου, ἀλλὰ μοῦ ἔδειξες τὸν δρόμον τῆς εὐτυχίας, μὲ ἐδίδαξες πῶς πρέπει νὰ τὸν βαδίζω. Μὲ ἐφοβέριξες μὲ τὴν κόλασι καὶ μοῦ ὑποσχέθης τὴν ἀπόλαυσιν εἰς τὸν παράδεισον.
Τώρα, λοιπόν, Θεέμου, ΣὺποὺεἶσαιὁπατέραςτῶνοἰκτιρμῶνκαὶΘεὸςτῆςπαρηγορίας, κάρφωσετὰςσάρκαςμουμὲτὸνφόβοσου, διὰνὰφοβηθῶτὰςἀπειλέςσουκαὶξεφύγωἀπὸτὴνἁμαρτίαν, καὶδόςμουτὴνχαρὰντῆςσωτηρίας, ὥστεστηριγμένοςστὴνἀγάπηΣουνὰἀπολαύσωὅσαμοῦὑποσχέθηκες. Κύριε, Σὺ ποὺ εἶσαι ἡ δύναμίς μου, τὸ στερέωμά μου, τὸ καταφύγιό μου, ἡ σωτηρία μου, φώτισέ με, σὲ παρακαλῶ, τί πρέπει νὰ σκέπτωμαι γιὰ Σένα, δίδαξέ με μὲ ποιὰ λόγια πρέπει νὰ σὲ ἐπικαλοῦμαι, μὲ ποιὲς πράξεις πρέπει νὰ σὲ εὐχαριστῶ, διότι ξεύρω ὅτι σὺ εἶσαι πολυέλεος, αὐτὸ ξέρω πρῶτον. Καὶ δεύτερον, ὅτι κανέναν δὲν περιφρονεῖς. Διότι μπροστά Σου, τὸ πνεῦμα ποὺ ἔχει κατάνυξι καὶ λύπη, εἶναι θυσία καὶ Σύ, τὴν καρδιὰ τὴν συντετριμμένην καὶ τὴν τεταπεινωμένην τὴν δέχεσαι.
Μὲαὐτές, Θεέμου, βοηθέμου, μὲαὐτὲςτὶςχάριτεςπλούτισέμε, μὲαὐτὰτὰὀχυρώματαφράξεμεἐναντίοντοῦπονηροῦ, μὲαὐτὴντὴδροσιὰδρόσισέμεἐναντίοντῆςφωτιᾶςτῶνἁμαρτιῶνμου, ἐναντίοντῶνἐμπαθῶνὀρέξεώνμου. Σύ, Κύριε, ποὺεἶσαιἡδύναμιςτῆςσωτηρίαςμου, βοήθησέμεὥστενὰμὴνἀριθμηθῶμ᾿ἐκείνους, οἱὁποῖοιγιὰλίγοκαιρὸπιστεύουνκαὶὅτανἔλθῃὁπειρασμὸςφεύγουνἀπὸκοντάσου. Ἐπισκίασε ἐπάνω στὴν κεφαλή μου τὴν ἡμέρα τοῦ πολέμου, γίνε ἡ ἐλπίδα μου τὴν ἡμέρα τῆς θλίψεώς μου καὶ ἡ σωτηρία μου στὴν ἡμέρα τῆς ἀνάγκης μου.
Ἰδού, Κύριε, Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ φωτισμός μου καὶ ὁ σωτήρας μου, σοῦ ἐζήτησα, ὅσα χρειάζομαι, σοῦ εἶπα, ὅσα φοβοῦμαι, ἀλλὰ μὲ δαγκώνει ἡ συνείδησίς μου, μὲ ἐλέγχουν τὰ κρυφὰ τῆς καρδιᾶς μου, καὶ ἐκεῖνο ποὺ μὲ βάζει νὰ πῶ ὁ πόθος, μοῦ τὸ διασκορπίζει ὁ φόβος.
Ὁ μὲν ζῆλος μὲ παρορμᾷ πρὸς Ἐσέ, ἡ δὲ δειλία μὲ διώχνει. Τὰ μὲν ἔργα μου μὲ κάμνουν νὰ φοβοῦμαι, ἀλλ᾿ ἡ εὐσπλαγχνία Σου μὲ κάμνει νὰ παίρνω θάρρος.
Ἡ ἀγαθότης, ποὺ ὑπάρχει μέσα Σου, μὲ κάνει νὰ τρέχω, ἀλλ᾿ ἡ φαυλότης καὶ ἡ κακοήθεια ποὺ ὑπάρχει μέσα μου, μὲ κάνει νὰ βραδύνω. Καὶ διὰ νὰ ὁμολογήσω, ὅ,τι συμβαίνει, ἔρχονται στὴν μνήμη μου φαντάσματα μοχθηριῶν καὶ κακῶν πράξεων, μὲ τὰ ὁποῖα τὸ θάρρος τῶν προκατειλημμένων ψυχῶν χάνεται.

Προσευχὴ ἐμπιστοσύνης πρὸς τὸν Κύριον
Φιλαρέτου, Μητροπολίτου Μόσχας
Κύριε, δὲν ξέρω τί νὰ ζητιανέψω ἀπὸ Ἐσένα.
Μόνον Ἐσὺ γνωρίζεις τί μοῦ χρειάζεται.
Σὺ μὲ ἀγαπᾶς περισσότερο ἀπὸ ὅσο ἐγὼ ξέρω νὰ ἀγαπῶ τὸν ἑαυτό μου.
Πατέρα, δῶσε στὸ δοῦλο Σου ἐκεῖνο ποὺ οὔτε νὰ ζητήσω δὲν μπορῶ.
Δὲν τολμῶ νὰ σοῦ ζητιανέψω οὔτε πάθη οὔτε ἀπόλαυση,
παρὰ μόνο στέκομαι μπροστά σου μὲ τὴν καρδιά μου ἀνοικτὴ ἀπέναντί Σου.
Σὺ βλέπεις τὶς ἀνάγκες ποὺ ἐγὼ δὲ βλέπω, κοίταξέ με καὶ πράξε κατὰ τὸ ἔλεός Σου.
Χτύπησε καὶ θεράπευσε, ρίξε με καὶ ἀνύψωσέ με.
Πάλλομαι καὶ σιωπῶ μπροστὰ στὴν ἅγια θέλησή Σου καὶ μπροστὰ στὶς κρίσεις Σου γιὰ μένα.
Προσφέρω τὸν ἑαυτό μου ὡς θυσία πρὸς Ἐσένα.
Δὲν ὑπάρχει μέσα μου ἄλλη ἐπιθυμία παρὰ μόνο νὰ ἐκπληρώσω τὸ θέλημά Σου.
Μάθε με νὰ προσεύχομαι. Ἔλα Ἐσὺ ὁ Ἴδιος μέσα μου νὰ προσεύχεσαι. Ἀμήν!

Χρειάζεσαι καὶ πράγματα
Κύριε,στὸ ἔργο Σου δὲν χρειάζεσαι μονάχα πρόσωπα, ἄξια καὶ σπουδαῖα.
Χρειάζεσαι καὶ πράγματα:
Βάρκα νὰ διασχίζεις τὴ λίμνη.
Καλάθινὰμαζέψειςτὰπερισσεύματαἀπὸτοὺςπέντεἄρτους, 
  ποὺἔθρεψεςστὴνἔρημοτὰπλήθη.
ΣτάμναγιὰνὰμεταφέρειςἀπὸτὸφρέαρτοῦἸακὼβ στὶςδιψασμένεςΣαμαρείτιδεςψυχὲς «ὕδωρἀλλόμενονεἰςζωὴναἰώνιον».
Λέντιο γιὰ νὰ σκουπίσεις τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Σου.
Πηλὸ γιὰ νὰ χρίσεις τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ.
Δὲν μπορεῖς, λοιπόν, νὰ βρεῖς κάτι καὶ γιὰ μένα;
Νὰ μὲ κάνεις ἕνα ἀπ᾿ αὐτά;
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἰνδίκτου.
Ἦχος β´.
Ὁ πάσης δημιουργὸς τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς Βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ σῶσον ἡμᾶς.
Ἀπόδοση νοήματος:
Παντοκράτορ Κύριε, δημιουργὲ τῆς κτίσεως ὅλης. Σύ, εἰς τὴν ἰδικήν σου ἐξουσίαν κρατεῖς τοὺς καιροὺς καὶ τοὺς χρόνους. Ἑπομένως καὶ τὸν νέον χρόνον ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ ἀγαθότης Σου. Σὺ κυβερνᾷς τὸν κόσμον ὅλον καὶ χορηγεῖς καὶ εὐκράτους καιροὺς καὶ βροχὰς καταλλήλους καὶ ἀνέμους δροσεροὺς καὶ τὸν ἥλιον τῆς ἡμέρας πρὸς ὑγείαν καὶ ζωήν, πρὸς καρποφορίαν τῆς γῆς. Δι᾿ αὐτὸ σὲ παρακαλοῦμεν ἰδιαιτέρως σήμερα ποὺ ἀρχίζει τὸ νέον ἔτος. Εὐλόγησε, Κύριε, ὅλον τὸν κύκλον τοῦ ἔτους τούτου. Ἡ χρηστότης σου μᾶς τὸ χαρίζει καὶ τοῦτο τὸ ἔτος. Ἡ ἀγαθότης Σου ἂς μᾶς τὸ εὐλογήσει, ὥστε νὰ εἶναι εἰρηνικόν, σωτήριον, χαρούμενον τὸ ἔτος. Ἰδιαιτέρως σὲ παρακαλοῦμεν, ὅπως κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο φυλάττῃς ἐν εἰρήνῃ - ἔξω ἀπὸ πολέμους καὶ μάχας - τοὺς ἄρχοντές μας καὶ τὴν πόλιν μας. Μὲ τὰς πρεσβείας τῆς ἁγίας Θεοτόκου χάρισέ μας τὰς δωρεάς σου ταύτας καὶ σῶσε ἡμᾶς.

ΠροσκόλλησηστὸνΠλάστη
Προσευχὴτοῦπ. Εὐσεβίουἀπὸτὸνκαιρὸτῆςἐξορίαςτου
«ἘκολλήθηἡψυχήμουὀπίσωΣου, ἐμοῦδὲἀντελάβετοἡδεξιάΣου»
(Ψαλμ. ξβ´ 9)
ΠεφιλημένεμοιΚύριε, ἀκούωντοὺςλόγουςτούτουςἐξερχομένουςἐκτῆςκαρδίαςτοῦθείουΔαβὶδκαταλαμβάνομαιὑπὸλύπηςκαὶἀθυμίας·διότιὁρῶτὴνκαρδίανμουδιατεθειμένηνπρὸςσὲὅλωςἀδιάφορονκαὶαὐχμώσανκαὶπρὸςτὰκάτω, τὰγήινακαὶφθαρτά, προσκεκολλημένην.
Ἀλλὰκαὶἡλύπηαὕτη, Κύριέμου, μικράἐστιλίανκαὶδιαλείπουσα, ὅτιἡγνῶσις, ἣνπερὶσοῦἔχω, ἐλαχίστητυγχάνεικαὶἀμυδρά. Ἀλλ᾿ἕωςπότε, ἐρασμιώτατέμοιΚύριε, ἡκατάστασιςαὕτηδιαμένειἐνἑμοί; ἕωςπότεἔσομαιτοιοῦτοςοἷόςεἰμι;
Πάντεςοἱπατέρεςμουκατενόησανσὲκαὶἠγάπησάνσε, ἐγὼδὲστεροῦμαιἀμφοτέρων·πάντεςοἱἅγιοισοῦἠρνήθησαντὰπάντακαὶπροσεκολλήθησανεἰςσὲμετὰφόβουκαὶχαρᾶς·ἐγὼδὲὁἄθλιοςοὐδὲντοιοῦτονμέχριτοῦνῦνἐδοκίμασα·ἐνπάσαιςγὰρταῖςπεριστάσεσεικαθ᾿ἃςπρέπειἀναφαίνεσθαίμεἀφωσιωμένονκαὶπεποιθόταεἰςσέ, ὀρῷἐμαυτὸνταραττόμενονκαὶσφοδρὰἐνδιαφερόμενονκαὶδιὰτὰμηδαμινώτατα.
Εὑρίσκομαι, Κύριέμου, ἐντῇἀθλίᾳταύτῃκαταστάσει, διότιἀγνοῶσε, τὸὄντωςἀγαθόν, ἀγνοῶσε, τὴνπηγὴντῆςζωῆςκαὶτῆςδόξης, ἀγνοῶσε, τὸνἀνεκτίμητονθησαυρόν, ὅστιςοὐκἀνταλλάσσεταιδι᾿ὅλων. Κυλίομαικάτωἐντοῖςἐφημέροιςκαὶφθαρτοῖςὡςὁσκώληξἐντῇκόπρῳκαὶὡςὁχοῖροςἐντῷβορβόρῳ·διότιοὐδύναμαικατιδεῖντὸἔκλαμπρονκαὶπλῆρεςχαρίτωνπρόσωπόνσου. Ἀνιῶμαικαὶτήκομαιδιὰτὰἄξιαπεριφρονήσεωςκαὶἀποστροφῆς, διότιτυφλὸςτυγχάνειὁνοῦςμουκαὶὁρᾷτὰφαινόμενακαὶτὰδοκοῦντα·τὰδ᾿ἀληθῆκαὶπραγματικὰοὐδόλωςνοεῖκαὶβλέπει.
Ἐπεθύμουνσφόδρα, Λόγεμου, θεραπευθῆναικαὶἀπαλλαγῆναιἐκπάντωνὧνκατέχομαικακῶνκαὶὅλωςἀφοσιωθῆναιεἰςσὲκαὶκολληθῆναιὀπίσωσου, ὃντρόπονἐκολλήθηκαὶἡψυχὴτοῦθειοτάτουΔαβίδ. Ἀλλ᾿αἱψευδεῖςδόξαιτῶνἀνθρώπων, καὶαἱἀφανεῖςπαγίδεςτοῦδιαβόλουκατέχουσίμεαἰχμάλωτονκαὶδέσμιον.
Ἐφίεμαι, Λόγεμου, κολληθήναιὀπίσωσουἀναποσπάστως, ὡςἐκολλήθηὁκατὰπάνταμιμητήςσουθεῖοςΠαῦλος, καὶἀναφωνεῖνμετ᾿αὐτοῦ «τίςἡμᾶςχωρίσειἀπὸτῆςἀγάπηςτοῦΧριστοῦ...;», ἀλλ᾿ἢἐνἑμοὶοἰκοῦσαἁμαρτίαφραγμόςἐστινἀνυπέρβλητος, κωλύωνμεἐπιτυχεῖντῆςἐφέσεως.
Ἰμειρόμην, Χριστέμου, αἰχμαλωτισθῆναικαὶτρωθῆναιὑπὸτῆςἀγάπηςσου, ὡςἐτρώθηκαὶἠχμαλωτίσθηἡτεκοῦσάσεμήτηρ, ἀλλὰτὸπερικαλῦπτονμεσκότοςκαὶἡτῆςκαρδίαςμουἀκαθαρσίαποιοῦσίμεψυχρὸνκαὶνεκρόν.
Ἀποσόβησον οὖν πάντα τὰ κωλύοντά με, ὅπως προσκολληθῶ ὅλος σοί, τῷ ποιητῇ μου καὶ πλάστῃ μου. Ἀμήν.

Μιὰπροσευχή
Χριστέμου, ποὺκαὶφέτοςφάτνηζητᾶς, χῶροκατάλληλονὰΣὲφιλοξενήσῃ...
Χριστέμου, Σὲπαρακαλῶ, ἄναψεφέτοςστὸνθόλοτ᾿οὐρανοῦἕναἀστέριπιὸλαμπρὸἀπὸτ᾿ἄλλα, γιὰνὰφωτίσῃτῆςγῆςτὰσκοτάδια.
Βράδυασε στὴν γῆ, σκοτείνιασε ἡ ζωή μας.
Μὰ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, Χριστέ μου, ἐμεῖς ποὺ σβήσαμε τὸν Ἥλιο, ἐμεῖς δὲν ἀντέχουμε πιὰ τὴν ἀπουσία Του.
Εἶναι τόσο βαρὺ τὸ σκοτάδι. Κι ἐμεῖς, πλασμένοι γιὰ τὸ φῶς, αὐτὸ λαχταροῦμε. Αὐτὸ διψᾶ ἡ καρδιά μας.
Ναί... Στὴν ἀρχὴ γελάσαμε... Καυχηθήκαμε γιὰ τὴν νύχτα τῆς ἁμαρτίας ποὺ ἐπιβάλαμε μέσα μας καὶ γύρω μας. Μὰ τώρα, κουραστήκαμε πιὰ τὴν ὑποκρισία.
Βλέπεις τὸ σκότος μας, Κύριε.
Τὸ δείχνουν τὰ πολύχρωμα λαμπιόνια τῆς ρηχότητας, τῆς ματαιοδοξίας μας. Μὲ ψεύτικα λαμπιόνια γεμίσαμε τὴν ζωή μας, ἀφοῦ πρῶτα τὴν ἀδειάσαμε ἀπ᾿ τῆς ἀλήθειας τὸ φῶς. Μύρια φωτάκια τώρα, φωτάκια παθῶν, προσπαθοῦν νὰ ρίξουν κάποια λάμψι στὴν πορεία μας. Μάταια ὅμως. Πηχτὸ τὸ σκότος. Κι ἡ νύχτα ἀσέληνη.
Στεῖλε, Χριστέ μου, ἕνα ἀστέρι νὰ διαλύσῃ τὰ σκοτάδια. Ἕνα ἀστέρι, γιὰ νὰ δείξῃ τὴν λάμψι του καὶ νὰ ἀποδείξῃ πὼς ὑπάρχει τὸ φῶς. Ἕνα ἀστέρι ποὺ νὰ δείχνῃ τὸν δρόμο γιὰ τὸν Ἥλιο ποὺ γεννιέται...
Ἀνέσπερο κι ὁλόφωτο ἀστέρα στεῖλε, Κύριε, γιατὶ ὅσο παρατείνεται ἡ μακροθυμία Σου, τόσο βαθαίνει τὸ σκοτάδι. Καὶ πιὰ δὲν βλέπουμε μπροστά μας.
Δὲν ξεχωρίζουμε τὸν ἄνθρωπο ἀπ᾿ τὸ κτῆνος...
Δὲν διακρίνουμε τὰ ὅρια τῆς γῆς καὶ τ᾿ οὐρανοῦ...
Συγχέουμε τὸν Πλάστη μὲ τὰ πλάσματα...
Στεῖλε μας, Κύριε, ξανὰ τὸ ἀστέρι. Δῶσε μας ἄλλη μιὰ εὐκαιρία νὰ πάρουμε τὸν δρόμο γιὰ τὴν Βηθλεέμ, τὸν δρόμο γιὰ τὴν Φάτνη.
Γιὰ νὰ κλείσουμε τὴν Φάτνη στὴν καρδιά μας...
καὶ νὰ γίνῃ κι ἡ καρδιά μας Φάτνη Σου.
Ἀμήν.
Ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ περιοδικὸ «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ», τ.8, Δεκέμβριος 2013.

Προσευχὴ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μου
Κύριετοῦἐλέουςκαὶτῆςἀγαθότητος, παράσχουεἰρήνηκαὶἀγάπηεἰςτοὺςμισοῦνταςκαὶλοιδοροῦντάςμεκαὶὅσουςμὲδιαβάλλουνἀπὸμίσοςκαὶκακία. Δῶσε μετάνοια καὶ ἔλεος ὥστε νὰ κατανοήσουν τὰ πάθη τῆς ψυχῆς τους. Ἀξιωσέ τους νὰ σ᾿ ἀγαπήσουν ὅπως σ᾿ ἀγαπῶ καὶ νὰ ζήσουν στὴν αἰώνια Βασιλεία σου ὡς φῶτα γιὰ νὰ δοξάσουν αἰώνια τὸ Ἅγιον Ὄνομά Σου.
ΚύριεΠαντοκράτορ, ΠατέρατοῦΚυρίουἡμῶνἸησοῦΧριστοῦ, ἐλέησέτουςκατὰτὸμέγαἔλεόςΣουγιὰτὴσωτηρίατῆςψυχῆςτους. Παράσχου σ᾿ αὐτοὺς εἰρήνη καὶ γαλήνη στὴν ψυχή τους ὥστε νὰ παύσει κάθε δαιμονικὴ ἐπίθεση, ὑμνώντας τὸ Πανάγιον Ὀνομά Σου.
Θυμήσου με...
Ἰησοῦ μου, ὁ γλυκὺς καὶ ὡραῖος,ἦρθες πρὸς τὸ ἐλάχιστο πλάσμα σου!
Ἡζωή, ἡχαρά, ἡεὐωδίατῶνἀχράντωνἀγγέλων,ἦρθεςνὰεὐφράνειςτὸνἀχρεῖοσουδοῦλο.
Καλῶςἦρθες «ὁτὰπάνταπληρῶν»,ὁἐπέκεινακάθεεὐφροσύνης·
εὐλογημένοςὁἐρχόμενος!
Θυμήσου με στὴ δόξα σου,στὰ κάλλη τοῦ παραδείσου.
Θυμήσου με στὸν οὐρανό,στοὺς ὕμνους τῶν ἀγγέλων.
Θυμήσουμε, ὁεὐλογητὸςτῶνΧερουβὶμκαὶτῶνΣεραφίμ,
θεῖοἀπαύγασματοῦΠατέρα.
Θυμήσου με,τῆς ἀθάνατης φιλανθρωπίαςτὸ ἀπέραντο πέλαγος.
Ὅσο θ᾿ ἀναπνέω,Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, νὰ μ᾿ ἐλεεῖς.
Μεῖνε κοντά μουκαὶ δεῖχνε μου τὸ δρόμοπρὸς τὴν αἰωνιότητα.
Χριστολογικὴ εὐχή
Κύριε, ὁΘεὸςτοῦοὐρανοῦκαὶτῆςγῆς, δέξουτὴνπροσευχὴτοῦδούλουσου,ποὺζεῖμέσαστὴνἁμαρτία.
Ἐσὺεἶσαι, Κύριε, ποὺκατέβηκεςἀπὸτοὺςπατρικοὺςκόλπους,
χωρὶςὅμωςνὰτοὺςἀποχωρισθεῖς.
Κι ἀφήνοντας κατάπληκτεςτὶς οὐράνιες δυνάμεις
μπῆκες στὰ σπλάγχνατῆς δοξασμένης σου μητέρας,τῆς ἁγίας Θεοτόκου Μαρίας.
Ὢ τί παράδοξο τὸ θεοπρεπὲς τοῦτο θαῦμα!
Τὴν «κεκλεισμένην» πύλην τῆς Παρθένουδιέρχεται ὁ Κύριος.
Γυμνὸς κατὰ τὴν εἴσοδο,σαρκοφόρος Θεὸς κατὰ τὴν ἔξοδο.
Καὶ ἡ πύλη μένει πάντα «κεκλεισμένη».
Μπῆκες τέλειος Θεός,βγῆκες τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος.
Μὲ δυὸ φύσεις, δυὸ οὐσίες, μίαν ὑπόσταση.
Μὲδυὸθελήματα, θεῖοκαὶἀνθρώπινο, μὰπάνταἕναςΚύριοςἸησοῦςΧριστός,ΛόγοςκιἀπαύγασματοῦΠατρός.
Ἔλαβες δούλου μορφή, ἂν κι ἤσουν κατὰ πάντα,- ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγεννησία –ὅμοιος μὲ τὸν Πατέρα σου.
Κιἔγινεςὅμοιοςμὲμᾶςκατὰπάντα, ἐκτὸςἀπὸτὴνἁμαρτία.
Περπάτησες ἔτσι ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπουςἐπιτελώντας μοναδικὰ θαύματασὰν ἔνδειξη κι ἐπιβεβαίωσητῆς παντοκρατορικῆς σου θεότητος...
.. Μὴ μ᾿ ἀφήσεις λοιπὸν νὰ χαθῶ,Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ,
μέσα στῶν ἀνομιῶν μου τὰ πλήθη.
Ἀλλὰ δεῖξε μου τὴν ὥρα τούτητὸ πρόσωπό σου σπλαγχνικὸ καὶ στοργικό.
Ἐπισκίασέ με μὲ τὸ Ἅγιό σου Πνεῦμα.
Ξέρειςἐσύ, ἀγαθὲκαὶφιλάνθρωπενὰμοῦπαρηγορήσειςτὴνταλαίπωρηψυχὴκαὶνὰμὲπλουτίσειςμὲτῆςφιλανθρωπίαςσουτὸἔλεος.
Δέξου με
Δέξου, Πατέρα, τὸν νεκρὸποὺ ἔχασε τὴν ψυχή του.
Δέξουτὸκαταγώγιοτῶνἁμαρτιῶν, τὸνβλάσφημο, τὸνπονηρό,
τὸναἰσχρὸκιἀδιάντροπο,τὸνμολυσμένοστὴνψυχὴκαὶστὸσῶμα.
Δέξου τὸν δοῦλο τῶν πονηρῶν δαιμόνων.
Ἐλέησέμετὸνἀκάθαρτο, τὸνκλέφτηκαὶπαραβάτη,
τὸβδέλυγματῆςἁμαρτίας.
Ἐλέησέ με, ἡ πλούσια πηγὴ τοῦ ἐλέουςκαὶ μὴν ἀποστρέψεις τὸ ἀγαθό σου πρόσωποἀπὸ τὸν δοῦλο σου.
Μὴν πεῖς, Κύριε: - Δὲν σὲ γνωρίζω!
Μὴν πεῖς: - Ποῦ ἤσουνα ὡς τώρα;
Μὴμὲπεριφρονήσειςτὸχῶμα, τὴστάχτη, τὴφθορά,τὸὄνειδος, τὸβδέλυγμα,τὸἐρείπιοτῶνδαιμόνων,τὸσκάνδαλοτῶνἀνθρώπων.
Μὴ μὲ ἀποστραφεῖς, Δέσποτα,ἀλλὰ λυπήσου με καὶ σῶσέ με.
Γιατὶξέρω, φιλάνθρωπε, ὅτιδὲνθέλεις «τὸνθάνατοτοῦἁμαρτωλοῦ,
ὡςτὸἐπιστρέψεικαὶζῆναὐτόν».
Δὲνθὰσ᾿ἀφήσω, ἂνδὲνμ᾿ἐλεήσεις!...
Εὐχὴ ὑπὲρ εἰρήνης εἰς τὴν Παλαιστίνη
ΚύριεἸησοῦ, ΛυτρωτὴτοῦΚόσμου, Ἐλεῆμον, Ὑπεράγαθε, στὸνὉποῖονἐδόθηπάσαἐξουσίαἐνοὐρανῷκαὶἐπὶγῆς, ἐπίβλεψονστὴνταραγμένηγῆμας.
Κοίταξε πρῶτα-πρῶτα τους Ἁγίους Τόπους, ὅπου ἔστησαν οἱ πόδες Σου.
Δὲς τὰ παιδιὰ μὲ τὰ τρομαγμένα μάτια καὶ τὰ ματωμένα χείλη. Ἄκουσε τῶν μανάδων τὸ βογγητό. Πρόσεξε τῶν ἀνδρῶν τὴν ἀγωνία, τὴν ἀπελπισία, τὴν ὀργή.
Τόση ἀντάρα, Χριστέ μου... Τόσες ψυχὲς νὰ ἀδικοσκοτώνονται, νὰ μὴν μποροῦν νὰ δοῦν ἄσπρη μέρα, ἤρεμη ζωή.
Κύριε, φθάνει πιά. Μίλησε Σύ. «Κλῖνον οὐρανοὺς καὶ κατάβηθι, ἅψαι τῶν ὀρέων καὶ καπνισθήσονται». Μίλησε Σύ, Παντοκράτωρ. Πρόσταξε τὸ εὐεργετικὸ «σχολάσατε!».
Εἰρήνευσε τὸν κόσμο Σου. Εἰρήνευσε τὴ ματωμένη γῆ τῆς Παλαιστίνης.
Γκρέμισε τὰ τείχη τοῦ μίσους καὶ τῆς βίας. Κάνε νὰ ἀνατείλει καὶ πάλι ἐκεῖ τὸ φῶς Σου, ἡ «ἐπὶ γῆς εἰρήνη».
Ἱκεσία ὑπὲρ τῆς Κύπρου
Γιὰ τὴν Κύπρο μας, Κύριε, ἀγωνιοῦμε, πονοῦμε, Σὲ ἱκετεύουμε. Δὲς τοὺς Ἄρχοντες τῶν Ἐθνῶν, ποὺ χωρὶς τὸν φόβο Σου κινοῦνται καὶ βυσοδομοῦν, δὲς πὼς «συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό» καὶ σχεδιάζουν τὸ ἄδικο καὶ πιέζουν μὲ κάθε εὐκαιρία, μὲ κάθε πρόφαση, μὲ κάθε ἀφορμή.
Ἐμεῖς, ὁ λαός Σου, ἀνήμποροι παραγκωνισμένοι ἁπλοὶ θεατές. Κανένας δὲν μᾶς λογαριάζει. Τὸ νησί μας ἁλυσσόδετο σέρνεται στὴ σκληρή του «μοίρα», στὸ ἀτέλειωτο δράμα του. «Ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμὸς καὶ χλευασμὸς τοῖς κύκλῳ ἡμῶν».
ὮΚύριε, ὁΘεὸςτῶνδυνάμεων «ἕωςπότεὀργίζῃἐπὶτὴνπροσευχὴντῶνδούλωνΣου»; ΠέφτουμεστὰγόνατακαὶΣὲπαρακαλοῦμε, μὰἘσὺπαραδόξως ... αὐξάνειςτὴδοκιμασίαμας, μοιάζειςνὰδυναμώνειςτὴνὀργήΣου! Μᾶςταΐζειςσυνεχῶς «ἄρτονδακρύων» καὶμᾶςποτίζεις «ἐνδάκρυσινἐνμέτρῳ».
Ναί, ἁμαρτήσαμε σὲ πολλά. Μὰ καὶ μετανοοῦμε καὶ καταφεύγουμε στὸ Ἐλεός Σου.
ἊςἔλθειμπροστὰτὸθεῖοθρόνοΣου, δεόμεθα, ἔστω «ὁστεναγμὸςτῶνπεπεδημένων», ὁἀσίγητοςλυγμὸςτῶνἐκπατρισμένων, καθὼςκαὶἡἐναγώνιαἱκετευτικὴκραυγὴ «τοῦαἵματοςτῶνδούλωνΣουτοῦἐκκεχυμένου». Πόσοιτὸ 1955-59, πόσοιτὸ 1964, πόσοιτὸ 1974 πότισανμὲτὸἄλικοαἷματουςαὐτὸτὸχῶμα, ἄφησαντὴντελευταίατουςπνοή, σὰνπροσευχὴκαυτή.
Κύριε, «ἐπίστρεψονἡμᾶς», γύρισέμαςπίσωστὴνἀγκάληΣουκαὶτὴνπροστασίαΣου, στὴγαλήνη, τὴνεὐσέβεια, τὴνὁμόνοια, τὴνἀρετή, τὴνπροκοπή. Γύρισε τὰ παιδιὰ τῆς Κύπρου, ποὺ ἔχουν σκορπίσει στοὺς πέντε ἀνέμους, γύρισέ τα στὸν εὐλογημένο τόπο τους. Ἕνωσέ τα, ἐλεύθερα πιά.
«Ἐπίφανον τὸ Πρόσωπόν Σου». Δεῖξε μας τὴν εὐμένεια καὶ τὴν πατρικὴ στοργή Σου, χάρισέ μας τὸ Φῶς τῆς δόξας Σου, συγχωρώντας ὅλα τὰ σφάλματά μας. «Καὶ σωθησόμεθα». Θὰ δοῦμε τὴν ποθητὴ ἡμέρα τῆς σωτηρίας. Καὶ θὰ Σὲ δοξάζουμε.
Ἀββᾶς Γέρων - Πῶς, Κύριε!; Πῶς!; Γιατί, Κύριε;
Πῶς, πῶςἔγινεαὐτὸνὰκατεβεῖςστὴγῆμας, Κύριετοῦοὐρανοῦ, δοξολογούμενεκαὶἀνυμνούμενεπαντοτεινά, καὶνὰγίνεις, ὁπαντοδύναμος, ἕναἀδύνατοπαιδάκι, στὴνἀγκαλιὰμιᾶςμικρῆςκοπελίτσας!; -ἄλλοτοῦτοτὸ
θαῦμαμὲσέναΠαρθένεΜαρίαεὐλογημένη!
Καὶπὼςὕστερα, ὁΔημιουργὸςκαὶΤεχνίτηςκαὶΚυβερνήτηςτοῦσύμπαντος, πῶςἔκανεςπόρτεςκαὶπαράθυρακαὶἐπισκευὲςμὲἕνασκεπάρνιστὰφτωχικὰσπίτιατῆςΝαζαρὲτστοὺςδύστροπους;
Κιὕστερα, τίἦτανἐκεῖνοσὰνμεγάλωσες; ΟἱλόγοιΣου, οἱθεραπεῖεςΣουὅλωντῶνἀρρώστων, ἡὑποταγὴτῆςφύσηςστὰπροστάγματάΣου!; Τί δύναμη!
Τί χάρη! Τί ἀγάπη!
Καὶμετά, ἀλίμονο, πῶςδέχτηκες νὰΣὲδέσουν...νὰΣὲφτύσουν...νὰΣὲμπατσίσουν...νὰΣὲμαστιγώσουν...νὰΣοῦμπίξουνστεφάνιἀπὸἀγκάθιαὀδυνηρά...νὰΣοῦφορέσουνψεύτικηβασιλικὴχλαμύδα...νὰΣοῦδώσουνκαλάμιἀντὶγιὰσκῆπτροκοροϊδευτικά...νά..., Χριστέμου, νὰΣὲκαρφώσουνπάνωστὸσταυρὸἀνάμεσασὲδυὸλῃστές, ἘσένατὸνΠανάγιο!;...
Νὰ τρυπήσουν τὴν πλευρά Σου μὲ τὴ λόγχη...Πῶς τὰ δέχτηκες ὅλα αὐτά, ὅταν εἶχες μπροστά Σου, στὶς προσταγές Σου μυριάδες ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων;!
Πῶς, Κύριέ μου;! Καὶ γιατί; Γιατί;
Δὲτὰχωρεῖὁνοῦςμουὅλααὐτὰτὰ πῶς καὶπιὸπολὺδὲνχωρεῖτὸὅτιτὰδέχτηκεςὅλααὐτὰγιὰμένατὸνμικρὸκαὶἁμαρτωλό!...
Πῶς, Κύριε!; Πῶς!; Γιατί, Κύριε;
Ἡ ἀγάπη Σου, ἡ μεγάλη σου ἀγάπη, ἡ ἄπειρη ἀγάπη Σου!
Σ᾿ εὐχαριστῶ κατάπληκτος. Σ᾿ εὐχαριστῶ. Σ᾿ εὐχαριστῶ.
Θὰ Σὲ εὐχαριστῶ παντοτεινά.
Μεγάλε Θεέ, Οὐράνιε Πατέρα, Γνωστέ μου Ἄγνωστε
Τὴν πρώτη κιόλας μέρα τῆς κατασκήνωσης ἄκουσα κάτι ποὺ μὲ συγκλόνισε. Ἦταν μία φράση μικρή. «Σὲ ψάχνει ὁ Θεός!». Νά ῾ξερες, Θεέ μου, πόσο χάρηκα ποὺ τὸ ἄκουσα! Σὲ ἀναζητῶ κι ἐγὼ καὶ χαίρομαι, γιατὶ τώρα ποὺ μὲ ἀναζητᾶς κι Ἐσὺ εἶναι σίγουρο πὼς θὰ συναντηθοῦμε.
Ἐσύ, Θεέ μου, εἶσαι ὁ Πατέρας μου. Μὲ ξέρεις τόσο καλὰ σὰν Παντογνώστης ποὺ εἶσαι. Εἶμαι παιδί Σου καὶ εἶσαι ὁ Δημιουργός μου. Μὲ ξέρεις καλύτερα ἀπ᾿ ὅσο ξέρω ἐγὼ ἡ ἴδια τὸν ἑαυτό μου. Ὅμως τί περίεργο! Πατέρα μου, αἰσθάνομαι πὼς εἶσαι γιὰ μένα ἕνας μεγάλος ἄγνωστος. Μὲ συγχωρεῖς ποὺ σοῦ τὸ λέω, ἀλλὰ θέλω νὰ εἶμαι εἰλικρινὴς μαζί Σου...
Ἐσὺμὲδημιούργησες, Ἐσὺμὲπροίκισεςμὲχαρίσματα, μὲκάλεσεςκοντάΣου, γέμισεςτὴνἀγκαλιάμουκαὶτὰχέριαμουμὲτόσαδῶρα, μ᾿ἀγάπησεςμὲμίανἀγάπηποὺὅμοιάτηςστὸνκόσμοδὲνεἶν᾿ἄλληκαὶμ᾿ἔχειςπάντακοντάΣουκαὶμὲσυντροφεύειςκαὶμ᾿ἔχειςμὲςστὴνπαλάμηΣουνὰζῶ. Κι ἐγώ... Σ᾿ αἰσθάνομαι σὰν ξένο. Σὲ φοβᾶμαι. Εἶμαι ἕνα μικρό, τιποτένιο, ἀνάξιο, ἀδύναμο πλάσμα, τόσο περιορισμένων δυνατοτήτων... Ἀδυνατῶ νὰ συλλάβω μὲ τὸ φτωχό, μικρό μου μυαλουδάκι τὰ μεγαλεῖα τῆς θεότητός Σου, τὴ σημασία καὶ τὴν ἀξία, τὸ νόημα καὶ τὸ μέγεθος τῆς θυσίας Σου. Συγχώρεσε μέ, Κύριε! Δὲ θέλω νὰ νομίζεις πὼς εἶναι μάταιη ἡ θυσία Σου γιὰ μένα. Μέσα ἀπ᾿ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου. Σ᾿ εὐχαριστῶ ποὺ πόνεσες καὶ θυσιάστηκες γιὰ μένα. Ὧρες-ὧρες ὅμως εἶσαι τόσο ἀκατανόητος!
Λένεπώς, ἂνἡψυχὴΣὲβρεῖ, δὲνἔχειἀνάγκηἀπὸτίποτεἄλλο. Καὶ δὲν προσκολλᾶται στὰ γήινα. Ἀποχωρίζεται ἀπ᾿ αὐτά. Ἀλήθεια, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποῦ ζοῦν ἔτσι; Καὶ πληροῦνται Πνεύματος Ἁγίου καὶ γίνονται θεοφόροι; Κι ἂν Σὲ πλησιάσουν καὶ Σ᾿ ἀγαπήσουν, Θεέ μου, εἶναι δυνατὸν μετὰ ἀπὸ τόσο ἰσχυρὴ ἕλξη νὰ μπορέσουν νὰ ἐπιστρέψουν ξανὰ στὰ γήινα, γιὰ νὰ συνεχίσουν τὶς τετριμμένες, καθημερινές τους ἀσχολίες. Πῶς εἶναι δυνατὸ αὐτό, ὅταν νοῦς καὶ καρδιὰ συνεπαίρνονται; Καὶ πὼς συμβιβάζεται ὁ φόβος Σου καὶ ἡ αἴσθηση τῆς ἀναξιότητας καὶ ἁμαρτωλότητάς μας μὲ τὴ λαχτάρα καὶ τὸν πόθο γιὰ τὴν ἕνωση μαζί Σου; Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ γινόμαστε ἕνα μὲ Σένα τὸ Θεό, ποὺ φοβόμαστε καὶ συνάμα ἀγαποῦμε; Μὲ Σένα, ποὺ γνωρίζουμε καὶ συνάμα ἀγνοοῦμε; Μὲ Σένα, ποὺ εἶσαι τὸ πῦρ ποὺ κατακαίεις καὶ μαζὶ ἡ δροσιὰ τῆς ψυχῆς μας; Ἂν καταλαβαίναμε τί γίνεται στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἂν τὸ συλλαμβάναμε σ᾿ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο, θὰ μποροῦσε νὰ μείνει τὸ μυαλό μας στὴ θέση του; Εἶναι δυνατὸ νὰ ζοῦμε σὰν κανονικοὶ ἄνθρωποι, ὕστερα ἀπὸ τὴν ἕνωσή μας μαζί Σου;
Τοὺς γονεῖς μου, τ᾿ ἀδέλφια μου, τὶς φίλες μου, τοὺς καθοδηγούς μου, δὲ δυσκολεύομαι νὰ τοὺς ἀγαπήσω. Τοὺς βλέπω, τοὺς ἀγγίζω, τοὺς μιλῶ, τοὺς νιώθω κοντά μου. Μὲ Σένα δὲ συμβαίνει καθόλου τὸ ἴδιο καὶ λυπᾶμαι γι᾿ αὐτό... Θέ μου, ξέρω πὼς πολὺ μ᾿ ἀγαπᾶς. Καὶ πὼς θὰ πάρεις τὸ γράμμα μου καὶ θὰ μοῦ ἀπαντήσεις. Σὲ παρακαλῶ, μὴ σταματήσεις νὰ μ᾿ ἀναζητᾶς. Νὰ μὲ καταδιώκει τὸ ἔλεός Σου. Ξεκίνησα κι ἐγὼ καὶ Σὲ ψάχνω. Κι ὅταν Σὲ βρῶ κι ἀνταμώσουμε, ὤ, τότε! Γιὰ τίποτε στὸν κόσμο μὴ μ᾿ ἀφήσεις ν᾿ ἀφήσω τὴ δική Σου ἀγκάλη...
Τὸ παιδί Σου

Προσευχὴ τῆς ἐργαζομένης μητέρας στὴν Παναγία
Ὦ, Παναγιά μου, Δέσποινα, γλυκύτατη Παρθέναεἰς τὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς, βοήθα με καὶ ἐμένα.
Βοήθησέ με Παναγιά, γλυκιά μου Παναγία,γιατὶ ἡ ζωὴ εἶναι θάλασσα, μεγάλη τρικυμία.
Καὶ ναυαγὸς εὑρίσκομαι μέσα στὴ βιοπάλη,στὴ χάρη σου στηρίζομαι,Παρθένα, τὴ μεγάλη.
Καὶσὰνμητέρα εὐσπλαχνική, ἐλπίζωνὰμᾶςσώσεις, κιἀπὸὁρατοὺςκιἀόρατουςἐχθροὺςνὰμᾶςγλιτώσεις.
Στὴ σκέπη τῶν πτερύγων σου σκέπασε, Παναγιά μου,ὅλου του κόσμου τὰ παιδιὰ καὶ ὕστερα τὰ δικά μου.
Καὶφώτισέτα, Παναγιά, Χριστὸνὰἀκολουθήσουνκαὶστὸνἀγώνατῆςζωῆςμὲπίστηνὰβαδίσουν.
Τὴνπίστη, τὴνπραότητα, μὴντὴνἀμελήσουν, καθὼςκαὶτὴνἐγκράτειαμὴντὴνκαταπατήσουν.
Ναί, Παναγιά μου, Δέσποινα, λυπήσου καὶ εὐσπλαχνίσουκαὶ ἄφεση ἁμαρτιῶν ζήτησε ἀπ᾿ τὸ Παιδί Σου.
Νὰ συγχωρήσει πταίσματα καὶ τὰ ἁμαρτήματά μας,νὰ ὁδηγήσει στὸ καλὸ καὶ ἐμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας.
Προστασία ὅταν ταξιδεύουμε
Πατέραἐπουράνιε, ὁμολογῶτὸνἅγιόσουΛόγογιὰτὸταξίδιποὺπρόκειταινὰπραγματοποιήσωσύντομακαὶπιστεύωὅτιὁἅγιοςσουΛόγοςδὲνἐπιστρέφεισὲσένακενός, ἀλλὰἐκτελεῖτὸθέλημάσουὅπουἐσὺτὸνἀποστέλλεις.
ΤώραποὺἑτοιμάζομαινὰταξιδέψωχαίρομαικαὶεὐφραίνομαιγιὰτὶςὑποσχέσειςμέσαστὸνἅγιόσουΛόγογιὰπροστασίακαὶἀσφάλειασ᾿αὐτοὺςποὺσὲἀγαποῦνκαὶεἶναιὑπάκουοιστὸΛόγοσου. Μόνο ἐσύ, Κύριε, μὲ ἔχεις πραγματικὰ ἀσφαλισμένο. Σοῦ ἔχω ἐμπιστοσύνη καὶ εἶμαι κάτω ἀπὸ τὴ θεία σου προστασία. Ἐὰν ἔχω κάποιο πρόβλημα ἢ κάποια πρόκληση τῆς ζωῆς τρέχω πάντοτε σὲ σένα ποὺ εἶσαι τὸ φρούριό μου καὶ τὸ καταφύγιό μου σὲ ὥρα ἀνάγκης. Πιστεύοντας τὸν ἅγιό σου Λόγο, ὁμολογῶ, στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰρήνη, ἀσφάλεια καὶ ἐπιτυχία στὸ ταξίδι ποὺ ἑτοιμάζομαι τώρα νὰ πραγματοποιήσω.
ὩςπαιδὶτοῦΘεοῦποὺεἶμαιτὸταξίδιμουεἶναικάτωἀπὸτὴσκέπητοῦὙψίστουκαὶἄγγελοιτοῦΚυρίουμὲπροστατεύουνκαὶμὲπεριτριγυρίζουνσὰνεἶμαιμέσαστὸαὐτοκίνητο/ἀεροπλάνο/τραῖνο/πλοῖο. Θὰ συνεχίσω μὲ τὰ σχέδιά μου γιὰ τὸ ταξίδι μου χωρὶς φόβο γιὰ δυστύχημα, προβλήματα ἢ ὁποιαδήποτε ταλαιπωρία. Ἔχω τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲ θὰ ἐπιτρέψω σὲ ὁποιοδήποτε φόβο νὰ μὲ κυριεύσει σὰν ταξιδεύω. Ὁ Κύριος μὲ ἐλευθερώνει ἀπὸ κάθε κακὸ καὶ μὲ διατηρεῖ γιὰ τὴ βασιλεία του. Εἶμαι σίγουρος ὅτι τὸ ταξίδι μου θὰ κυλήσει ὁμαλὰ καὶ θὰ εἶναι κατὰ πάντα εὐλογημένο ἀπὸ τὸν Κύριο.
Σ᾿ εὐχαριστῶ, Πατέρα, ποὺ σὲ κάθε περίσταση εἶσαι ἐκεῖ γιὰ νὰ μὲ προστατεύεις. Ἄσχετα μὲ τὸ πῶς ταξιδεύω ἐσὺ μὲ προστατεύεις. Ὅλα πάνω στὴ γῆ εἶναι κάτω ἀπὸ τὶς ἐντολές σου. Εἶσαι ὁ ἐπουράνιός μου πατέρας καὶ μὲ φροντίζεις. Μέσῳ τῆς πίστης μου σὲ σένα πατῶ πάνω στὰ φίδια καὶ στοὺς σκορπιοὺς καὶ πάνω σε ὅλη τὴ δύναμη τοῦ ἐχθροῦ καὶ τίποτε δὲν πρόκειται νὰ μὲ βλάψει. Ἐκεῖ ποὺ πηγαίνω θὰ εἶμαι κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη σου καὶ ὁτιδήποτε φάω ἢ πιῶ δὲ θὰ μὲ βλάψει. Τὸ ταξίδι μου εἶναι κατὰ πάντα εὐλογημένο.
Πατέρα, σοῦ δίνω τὴ δόξα γιὰ τὸ καθετί. Σ᾿ εὐχαριστῶ ποὺ εἶσαι πάντοτε μαζί μου καὶ εἶμαι σὲ ἀσφάλεια καὶ προστασία. Μὲ σκεπάζεις μὲ τὸ ἔλεός σου καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά μου καὶ τὰ ταξίδια μας εἶναι κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη σου. Καμιὰ τρίχα τῆς κεφαλῆς μας δὲ θὰ χαθεῖ. Σ᾿ εὐχαριστῶ, Πατέρα, γιὰ τὴν καθοδήγησή σου καὶ τὴν ἀσφάλειά σου. Εἶσαι ἄξιος κάθε τιμῆς καὶ δοξολογίας!Ἀμήν.
Προσευχὴ γιὰ ἕναν ἁρμονικὸ γάμο
Πατέρα, στὸὄνοματοῦἸησοῦΧριστοῦ, εἶναιγραμμένοστὸΛόγοΣουὅτιἡἀγάπηΣουεἶναιἐκκεχυμένημέσαστὶςκαρδιέςμαςδιὰτοῦἉγίουΠνεύματοςποὺμᾶςδόθηκε. Ἐπειδὴ εἶσαι μέσα μας, ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἡ ἀγάπη Σου μᾶς κυβερνᾶ ἐντελῶς. Πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀγάπη Σου ἐκδηλώνεται πλήρως ἑνώνοντάς μας ἐν ἀληθείᾳ, τελειοποιώντας μας γιὰ κάθε ἔργο ἀγαθὸ νὰ κάνουμε τὸ θέλημά Σου, ἐνεργώντας μέσα μας τὸ εὐάρεστο στοὺς ὀφθαλμούς Σου.
Ζοῦμεκαὶσυμπεριφερόμαστεστὸγάμομαςτίμιακαὶμὲσεβασμὸὁἕναςπρὸςτὸνἄλλον. Τὸν θεωροῦμε πολύτιμο, ἄξιο καὶ μεγάλης τιμῆς. Ἀποφασίζουμε νὰ ζοῦμε σὲ ἀμοιβαία ἁρμονία καὶ συμφωνία ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον, βρίσκοντας μεγάλη εὐχαρίστηση μεταξύ μας καὶ ἔχοντας τὸ ἴδιο φρόνημα καὶ ἑνωμένοι στὸ πνεῦμα.
Πατέρα, πιστεύουμεκαὶλέμεὅτιεἴμαστεἁπαλοί, σπλαχνικοί, εὐγενικοί, τρυφεροὶστὴνκαρδιὰκαὶταπεινόφρονες. Κυνηγοῦμε τὴν εἰρήνη καὶ κρατεῖ τὶς καρδιές μας σὲ ἡσυχία καὶ ἀσφάλεια. Ἐπειδὴ ἀκολουθοῦμε τὴν ἀγάπη καὶ μένουμε στὴν εἰρήνη, οἱ προσευχές μας δὲν ἐμποδίζονται καθόλου, στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἴμαστε συγκληρονόμοι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ γάμος μας δυναμώνει μέρα μὲ τὴ μέρα σὲ δεσμὸ ἑνότητας διότι εἶναι θεμελιωμένος στὸ Λόγο Σου καὶ ριζωμένος στὴν ἀγάπη Σου. Πατέρα, Σ᾿ εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν ἐκτέλεσή Του, στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.
Προσευχὴ γιὰ τὰ οἰκονομικά
Πατέρα μου, γνωρίζω ὅτι ἐνδιαφέρεσαι γιὰ τὸ πνεῦμα, τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μου. Κύριε, Σοῦ ζητῶ, στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ τσακίσεις (νὰ σπάσεις, νὰ καταστρέψεις) τὸ πνεῦμα τοῦ χρέους ἀπὸ τὴ ζωή μου.
Ἐπίσης, Σοῦζητῶθαυματουργικὰνὰδιαγράψεις (νὰσβήσεις, νὰἐξαλείψεις) τὰχρέημουὅπωςἔκαμεςκαὶμὲτὴχήραστὴνΠαλαιὰΔιαθήκη (Β´Βασ. δ´ 1-7). Σ᾿εὐχαριστῶ, Πατέραμου, ποὺμοῦἔδωσεςἐξουσίασ᾿ὁλόκληροτὸνπνευματικὸκόσμο (Λουκ. ι´ 19).
Μὲπαῤῥησίαἐπιτιμῶτὸπνεῦματοῦχρέους, διότιεἶναισταλμένοἀπὸτὸδιάβολο. Στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σὲ δένω καὶ σπάζω τὴ δύναμή σου ἀπὸ τὴ ζωή μου καὶ τὰ οἰκονομικά μου. Πνεῦμα χρέους δὲ θὰ λειτουργεῖς πλέον στὴ ζωή μου! Στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶσαι δεμένο καὶ εἶμαι ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν ἐξουσία σου!
ΠατέραΘεέ, Σ᾿εὐχαριστῶποὺμὲκάνειςνὰγνωρίσωμέσαστὸπνεῦμαμουὅτιαὐτὸτὸπονηρὸπνεῦμαεἶναιδεμένοκαὶἡττημένοστὴζωήμου.
Τώραμιλῶστὰλειτουργικὰπνεύματα (τοὺςἀγγέλουςτοῦΘεοῦ) ποὺεἶναιστὴνἈνατολή, Δύση, ΒορρᾶκαὶΝότονὰἐλευθερώσουντὴνἀφθονίατοῦΘεοῦστὴζωήμου.
Μὲ παῤῥησία διακηρύττω ὅτι θαύματα ἀρχίζουν νὰ γίνονται στὰ οἰκονομικά μου. Στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δέχομαι τὴν οἰκονομικὴ ἀπελευθέρωσή μου.
Κύριέμου, Σὲδοξάζωγιὰτὰοἰκονομικὰθαύματαποὺἐλευθερώνονταιστὴζωήμουἀπὸσήμερα. ΣτὸὄνοματοῦἸησοῦΧριστοῦ. Ἀμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ
(Ἐκ τοῦ περιοδικοῦ “Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ” No- 7, Ἱ. Μ.Προφητῶν)
ὮΠανάγιεΣωτῆράμου, λογιάζωμέσαμου, τίλόγιανὰεὕρωδιὰνὰσὲχαιρετίσω, καὶποῖονχάρισμα, νὰσὲκάμωδιὰνὰσοὶεὐχαριστήσω, καθὼςπρέπει·ἀμὴτίποτεδὲνεὑρίσκω, ὁποῦνὰεἶναιἄξιονδιὰσὲτὸνΘεὸνκαὶΠλάστηνμου·μόνονγίνομαιἐξεστηκώς, πῶςἐδόθητοῦτοτὸμέγαΜυστήριονεἰςἐμὲτὸνἀνάξιον.
ὮμεγαλοδύναμεΘεέ, καὶΠλάστημου, καὶΠατέραμουαἰώνιε, εὐχαριστῶσοι, ὁποῦμὲἠξίωσεςνὰχορτάσωπολλάκις, ὡςκαὶτὴνσήμεροντὴνΣάρκακαὶτὸΑἶμάΣου. Χριστέ μου πολυέλεε, παρακαλῶ σε νὰ μὴ τιμωρηθῶ ὡς ἀνάξιος, ἀλλὰ νὰ συγχωρηθῶ ὡσὰν μωρὸς καὶ ἀνόητος. Κάμε, Δέσποτά μου, νὰ μὴ λείψῃ ἡ χάρις Σου ποτὲ ἀπὸ ἐμέ· δός μοι ταύτας τὰς θεϊκὰς ἀρετὰς νὰ τὰς ἔχω, πίστιν, ἐλπίδα, ἀγάπην, φρόνησιν, ὑπομονήν, παρθενίαν, ταπείνωσιν, καθαρότητα, καὶ τὸ περισσότερον, φώτισιν, διὰ νὰ γνωρίζω τὰ θελήματά Σου, θέλησιν, διὰ νὰ τὰ κάμνω, δύναμιν, διὰ νὰ ἀντιστέκωμαι εἰς ὅλα τὰ κακά, ὁποῦ μὲ πολεμοῦσι, καὶ νὰ στερεώνομαι εἰς ὅλα τὰ καλά, ὁποῦ μοὶ πρέπουσι, καὶ σὲ ἀρέσκουσιν.
Ὦ Θεέ μου, λυπήσου με, καὶ μὴ μὲ ἀφήσῃς νὰ ξεπέσω πλέον εἰς τὰ πρῶτά μου πταίσματα. Διότι ἐγὼ σὲ τάσσω, πῶς εἶναι ὅλη μου ἡ γνώμη καὶ ἡ θέλησις εἰς τὴν ἐξουσίαν Σου, καὶ δὲν θέλω εὔγῃ πλέον ποτέ, μὲ τὴν βοήθειάν Σου, ἀπὸ τὴν ὐπακοήν Σου. Ἀμήν.
ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ
(Ἐκ τοῦ περιοδικοῦ “Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ” No- 9, Ἱ. Μ.Προφητῶν)
ΚύριεἸησοῦΧριστὲὁΘεὸςἡμῶν, ὁἐκτῶνπατρικῶνκόλπωνκατελθὼνἐντῇγαστρὶτῆςἈειπαρθένουκαὶΘεοτόκουΜαρίας, καὶσάρκαλαβὼνκαὶγενόμενοςἄνθρωπος, ἵνασώσῃςἐμὲτὸνταλαίπωρονἄνθρωπον, καὶσταυρωθείς, καὶπαθών, καὶταφείς, καὶἀναστὰςτριήμερος, καὶἀναληφθεὶςεἰςτοὺςοὐρανούς, καὶἐνδεξιᾷκαθήμενοςτοῦΘεοῦκαὶΠατρός, καὶμέλλωνἐλθεῖκρῖναιζῶνταςκαὶνεκρούς·μὴμὲἐγκαταλίπῃςἀπὸτῆςἀπείρουΣουἐλεημοσύνης, φύλαξόνμεὑπὸτὴνσκέπηντῶνπτερύγωνΣου, στήριξοντὸνφόβονΣουεἰςτὴνκαρδίανμου, καθήλωσονἐκτοῦφόβουΣουτὰςσάρκαςμου, ἐλέησόνμεκατὰτὸμέγαἔλεόςΣου, ἀξίωσόνμετῆςΟὐρανίουΣουΒασιλείας, λύτρωσαίμεἀπὸπάσηςἀδικίας, ἀπὸπάσηςσυκοφαντίας, ἀπὸπάσηςπλεονεξίας, ἀπὸπάσηςἔριδος, ἀπὸπαντὸςἀνιέρουσυμβεβηκότος, κατάπεμψόνμοιἌγγελονεἰρήνης, πιστὸνὁδηγόν, φύλακατῆςψυχῆςκαὶτοῦσώματόςμου·ἐξελοῦμεἀπὸἀνθρώπουπονηροῦ, καὶἀπ᾿ἀνδρὸςἀδίκου, καὶδολίου, καὶῥῦσαίμεπρεσβείαιςτῆςΘεοτόκουκαὶπάντωντῶνἉγίωντῶνἀπ᾿αἰῶνόςσοιεὐαρεστησάντων. Ἀμήν.
ΠΡΟΣΕΥΧΑΙ ΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ
Εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ ἔτους
Εἰς καιρὸν ἀσθενείας καὶ πόνου
Εἰς ὥρας κινδύνων
Ἐπινίκιοι εὐχαριστίαι
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
Προσευχὴ εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ ἔτους. Ἱερὰ Σύνοψις, «Λόγοι Χρυσοῖ»,Ἱεραποστολικαί Ἐκδόσεις Τυπογραφείου Ἱερᾶς Μονῆς Προφητῶν, Ἀθῆναι 2014, σελ. 22-23
Ἠμπορεῖς, Θεέμου, νὰσταματήσῃςσήμερατὸρεῦμαμιᾶςζωῆς, ποὺκατεσπατάλησακαὶνὰμὲκαλέσῃςκοντάσουμὲἄδειαχέρια.
Ἀλλὰνά, ὕστεραἀπὸτόσεςπολύτιμεςἡμέρες, ποὺμὲτόσηνἀφροσύνηνἐξώδευσα, ἡἀγαθότηςσουθέλειἀκόμηνὰμοῦπροσφέρῃτὸμέσονδιὰνὰἐπανορθώσωἕναπαρελθόν, διὰτὸὁποῖονσήμερααἰσθάνομαιτόσηνλύπηνδιὰτὰςτόσαςχάριταςποὺἔχασα.
ἊςεἶναιδοξασμένοντὸἅγιονὌνομάσουδιὰτὴνἄπειρονμακροθυμίανσου, ποὺδείχνειςεἰςἐμὲκαὶδιὰτὴνγενναιοδωρίανσου, ἀπὸτὴνὁποίανἐπιθυμῶνὰἐπωφεληθῶαὐτὴντὴνφορὰπραγματικῶς.
Τὸἔτοςαὐτὸτῆςχάριτος, ποὺδιανοίγεταισήμερα, εἶναιτὸθεῖονκεφάλαιον, ποὺμοῦἐμπιστεύεσαιδιὰνὰτὸἐκμεταλλευτῶκαὶτὸαὐξήσω. Καὶἀφοῦ, ἐντῇἀπείρῳσουἀγαθότητι, μοῦχορηγεῖςτὸνπλοῦτοναὐτὸνδιὰτὴνσωτηρίανμου, φώτισέμεΚύριε, καὶἐνίσχυσέμεδιὰνὰτὸνχρησιμοποιήσωδιὰτὴνεὐτυχίανμουκαὶδιὰτὴνδόξανσου!
Ἐνίσχυσε, Κύριε, τὴνἀδύνατηθέλησίμου·Φώτισετὸννοῦνμουκαὶδῶσε, ὥστετὸἔτοςαὐτὸνὰγίνῃδι᾿ὅλουςπράγματινέονἔτος, γεμᾶτοἀπὸκάθεἀγαθωσύνηνκαὶδικαιοσύνηνκαὶἀλήθειανκαὶεἰρήνην, πρὸςδόξαντοῦἁγίουὀνόματόςσου. Ἀμήν.
ΕΙΣ ΚΑΙΡΟΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ
Ὦ Θεέ μου, εἶσαι πλησίον μου! Ἀνήσυχος, ταραγμένος σὲ ἐπικαλοῦμαι καὶ λαμβάνω ἐνίσχυσιν.
Ἀσθενής, ἐξηντλημένος, σὲ ἐπικαλοῦμαι καὶ αἰσθάνομαι ἀνακούφισιν.
Ἐγκαταλελειμμένος, σὲ ἐπικαλοῦμαι καὶ ἀκούω νὰ μοῦ ἀπαντᾷς: Εἶμαι κοντά σου!
Ὁ τίμιος Σταυρός σου εἶναι ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια μου καὶ μὲ ἐγκαρδιώνει. Ἡ εἰκόνα σου, ἡ τόσον γλυκεῖα καὶ συγκινητική, εἶναι ἀπέναντί μου καὶ μοῦ μεταδίδει εἰρήνην.
Ἐνδέχεται νὰ ὑποφέρω· εἶμαι ὅμως ἤρεμος καὶ ὑπομονητικός. Ἐνδέχεται νὰ εἶμαι χωρὶς δύναμιν, ποτὲ ὅμως χωρὶς ἐνίσχυσιν.
Καὶμὲτὴνχάρινσου, Κύριε, ἡεἰρήνηκαὶἡχαρὰμένουνεἰςτὴνψυχήνμου.
ΕΙΣ ΩΡΑΣ ΚΙΝΔΥΝΩΝ
(Ψαλμ. ΙΒ´)
Ἕωςπότε, Κύριε, ἐπιλήσῃμουεἰςτέλος; ἕωςπότεἀποστρέφειςτὸπρόσωπονσουἀπ᾿ἐμοῦ; 
Ἕωςτίνοςθήσομαιβουλὰςἐνψυχῇμου, ὀδύναςἐνκαρδίᾳμου, ἡμέραςκαὶνυκτός; 
Ἕωςπότεὑψωθήσεταιὁἐχθρόςμουἐπ᾿ἐμέ; Ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόνμου, Κύριε, ὁΘεόςμου. 
Φώτισοντοὺςὀφθαλμούςμου, μήποτεὑπνώσωεἰςθάνατον·μήποτεεἴπῃὁἐχθρόςμου·Ἴσχυσαπρὸςαὐτόν. 
Οἱθλίβοντέςμεἀγαλλιάσονται, ἐὰνσαλευθῶ·ἐγὼδέ, ἐπὶτῷἐλέεισουἤλπισα. 
Ἀγαλλιάσεταιἡκαρδίαμουἐπὶτῷσωτηρίῳσου·ᾄσωτῷΚυρίῳτῷεὐεργετήσαντίμε, καὶψαλῶτῷὀνόματιΚυρίουτοῦὙψίστου.
ΕΠΙΝΙΚΙΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ
(Ψαλμ. ΚΘ´)
Ὑψώσωσε, Κύριε, ὅτιὑπέλαβέςμε, καὶοὐκεὔφραναςτοὺςἐχθρούςμουἐπ᾿ἐμέ. 
Κύριε ὁ Θεός μου, ἐκέκραξα πρὸς σέ, καὶ ἰάσω με. 
Κύριε, ἀνήγαγεςἐξᾅδουτὴνψυχήνμου, ἔσωσάςμεἀπὸτῶνκαταβαινόντωνεἰςλάκκον. 
ΨάλατετῷΚυρίῳ, οἱὅσιοιαὐτοῦ, καὶἐξομολογεῖσθετῇμνήμῃτῆςἁγιωσύνηςαὐτοῦ. 
Ὅτιὀργὴἐντῷθυμῷαὐτοῦ, καὶζωὴἐντῷθελήματιαὐτοῦ.
Τὸἑσπέραςαὐλισθήσεταικλαυθμός, καὶἐντῷπρωῒἀγαλλίασις. 
Ἐγὼδὲεἶπαἐντῇεὐθηνίᾳμου·Οὐμὴσαλευθῶεἰςτὸναἰῶνα. 
Κύριε, ἐν τῷ θελήματί σου παρέσχου τῷ κάλλει μου δύναμιν.
Ἀπέστρεψας δὲ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ ἐγενήθην τεταραγμένος. 
Πρὸς σέ, Κύριε κεκράξομαι, καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου δεηθήσομαι. 
Τίς ὠφέλεια ἐν τῷ αἵματί μου, ἐν τῷ καταβαίνειν με εἰς διαφθοράν;
Μὴ ἐξομολογήσεταί σοι χοῦς; ἢ ἀναγγελεῖ τὴν ἀλήθειαν σου; 
Ἤκουσε Κύριος, καὶ ἠλέησέ με· Κύριος ἐγενήθη βοηθός μου. 
Ἔστρεψαςτὸνκοπετόνμουεἰςχορὸνἐμοί·διέῤῥηξαςτὸνσάκκονμου, καὶπεριέζωσάςμεεὐφροσύνην. 
Ὅπωςἂνψάλῃσοιἡδόξαμου, καὶοὐμὴκατανυγῶ. 
ΚύριεὁΘεόςμου, εἰςτὸναἰῶναἐξομολογήσομαίσοι.

Објавио у

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)