Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΠΙ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ



ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
ΕΙΣ ΕΠΕΛΕΥΣΙΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ
ΚΑΙ ΕΠΙΔΡΟΜΑΣ ΕΘΝΩΝ

πόστολος.

Προκείμενον. χος δ΄: ναστήτω Θεός, κα διασκορπισθήτωσαν ο χθρο Ατο.

Στ.: ς κλείπει καπνς, κλειπέτωσας, ς τήκεται κηρς π προσώπου πυρός.

Πρς φεσίους πιστολς Παύλου τ νάγνωσμα: δελφοί, Θες πλούσιον ν ν τ λέει, δι τν πολλν γάπην.... π ργοις γαθος, ος προητοίμασεν Θεός, να ν ατος περιπατήσωμεν.

λληλούϊα.

Στ.: Κύριος συντρίβων πολέμους...

Εαγγέλιον, κ το κατ Λουκν: Τ καιρ κείν, παρσάν τινες παγγέλλοντες τ ησο περ τν Γαλιλαίων, ν τ αμα Πιλάτος μιξε μετ τν θυσιν ατν... χων τα κούειν, κουέτω.

Κοινωνικόν: Κύριος κραταις κα δυνατός, Κύριος δυνατς ν πολέμ.

Παράκλησις ες τν Παναγίαν, π προσδοκία πολέμου.

κανών, ο κροστιχίς: Τος Σος χραντε συμμάχησον οκέταις. δ ωάννου.

δ α΄. χος πλ. β΄. ς ν πείρ.

Τν κραταιν ν σχύϊ, κα δυνατν ν πολέμοις Κύριον, γεννήσασα σεμνή, κραται χειρί Σου παναλκε συμπολέμησον χθρούς, τος πολεμοντας μς.

ν θάλασσ ποντήσας πρν Φαραώ, κα τ τούτου ρματα καταστρώσας ν βυθ, ες μν βοήθειαν κα νν διανάστηθι Χριστέ, τς Σ τεκούσης εχας.

ατρικν μν τ τέμνειν, κα καυστρ τς γείας ατιον, λλ’ μς Υἱὲ Θεο παλος φαρμάκοις οκτιρμν Σου άτρευσον τς Σς Μητρς δεήσεσι.

Σενναχερμ σπερ λλην πανστρατιν ρδην, ξαφάνισον κα τν νν πανστρατιάν, τν περικυκλώσασαν μς, τν βαρβάρων κραται χειρί Σου Δέσποινα.

Σ τος μς πολεμοσι πικρος χθρος ντικαθοπλίζομεν, κα κινομεν κατ’ ατν πρς ντιπαράταξιν γνή. Σ γρ ε Χριστιανν ρχιστράτηγος.

δ γ΄. Οκ στιν γιος, ς Σ Κύριε.

Οτος ν ρμασι πολλος, κα ν πλείοσιν πποις, λλ’ μες λαός Σου, ν νόματι τ Σ πικαλούμεθα νν, κα βομεν· σσον μς Δέσποινα.

σχν κα σθένος διδος σθενοσι, κα κέρας νυψν τν Σν δούλων, τ πιστ Σου νν στρατ κατ βαρβάρων χθρν σχν δίδου, δι τς τεκούσης Σε.

Στρατς βαρβάρων θροισθείς, ξ θνν τν θέων πρ κα βλέπων κα πνέων, χαίρων φόνοις κα σφαγας, κα πόλεμον συγκινε τος Σος δούλοις, Δέσποινα βοήθησον.

νδρες αμάτων πηνες δολιότητος πλήρεις καθ’ μν συναχθέντες, εμελέτησαν κενά, φρυάξαντες ψαλμικς, Θεοτόκε καθ’ μν τν δούλων Σου.

Χειρν κτάσει Μωϋσς σταυρο σχμα τυπώσας τροπώσατο κόρη μαλχ τν δυσμεν, Σ δε χειρ νοερ του λαο Σου, τος χθρος κατάβαλε.

δ δ΄. Χριστός μου δύναμις.

ομφαίαν κχεον γνή, κα σύγκλεισον πάντων τν ναντίων τν νν μς καταπολεμοντων χθρν, καταπολέμησον χθρος τ σχύϊ τς πρεσβείας Σου.

Ασχύνης πλήρωσον χθρν τ πρόσωπα, κα πολλς τιμίας κα ντροπς, κα ποστραφήτωσαν ες τ πίσω ψαλμικς κενοί, Δέσποινα κα πρακτοι.

Νυν γνωσόμεθα ν τούτ Δέσποινα, ς τεθέληκας πάντα τν Σν λαόν, ταύτης Σου τς πόλεως, τι ο μ πιαρ, φ’ μς χθρς πολέμιος.

Τ θέλειν σύνδρομον χεις τ δύνασθαι, ς τεκοσα τν πάντα μόν ψιλ νεύματι δυνάμενον, ν ον θελήσς τν μν σωτηρίαν, σωθησόμεθα.

ν τ κστάσει Σου τς ντιλήψεως, δυναστν πολεμίων τς δυσμενες κεφαλς διάκοψον, σεισθήσονται γρ ν ατος κ το φόβου το Σο κράτους γνή.

δ ε΄. Τ θεί φέγγει Σου γαθέ.

Σατράπαι, τύραννοι, βασιλες, ρχοντες, χωρν βαρβαρικν π κακ συμφρονήσαντες κατ ταύτης Σου τς ποίμνης καθάπερ λέοντες κα θρες γριόθυμοι ρυόμενοι.

Υἱὸν γεννήσασα το Θεο, τν πιστατοντα νοερς τας ορανίαις δυνάμεσιν, γγελον πέρμαχον ξαπόστειλον, Παρθένε Θεοτόκε, μν βοήθειαν.

Μετ δακρύων, κα σκυνθρωπά, τ καταλάβοντα νν μς κα θρήνων ξια Δέσποινα, λλ Σ Παρθένε τάχυνον, οκτειρον, κα πάλιν τος θέους χθρος κατάβαλε.

Μ παραδώς χερσν θνν τν κληρονομίαν Σου γνή, μή ποτε επωσι, πο στν Θεογεννήτωρ, πεποίθεισαν, λλ θραυστον τν ποίμνην Σου διατήρησον.

Α βασιλεαι πασαι τς γς, γνώτωσαν τ κράτος Σου σεμνή, κα τν σχύν Σου τν μαχον, θνη ταραχθήτωσαν κα σεισθήτωσαν λαοί, ο μ εδότες τν ξουσίαν Σου.

δ στ΄. Το βίου τν θάλασσαν.

Χαλκον τόξον ργασον το λαο Σου, τος πιστος τος κλεκτος βραχίονας, κα περίζωσον δύναμιν κα σχν ατούς, περάμωμε, ορανόθεν βραβεύων ατος δύναμιν.

μς τος πιστεύοντας ες τ νομα σεμνή, Πατρς Υο κα Πνεύματος, κα προσκυνοντας τν τόκον Σου τν σεπτόν, μ δς τος χθρος μν, λλ τούτους ες τέλος Κόρη σύντριψον.

Στενάζοντες κράζομεν γόνυ κλίνοντες ες γν, χερας ες ψος αροντες, ξημάρτωμεν Δέσποινα ες Θεόν, Ατν ξιλέωσαι, κα μ βάρβαρα θνη παιδευσάτω μς.

Ο φέρομεν Δέσποινα κα γρ επεν χθρός, διώξας καταλήψομαι, μερι σκύλα, μπλήσω μου τν ψυχήν, νελ μαχαίρ μου, κυριεύσει χείρ μου, δι πρόφθασον.

Ναος τος γίους Σύ, κα τεμένη ερά, κα τς σεπτς εκόνας Σου, τν γίων πάντων τε τς μορφάς, σκεύη κα κειμήλια ο εχθροί Σου Παρθένε ξηφάνισαν.

δ ζ΄. Δροσοβόλον μν τν κάμινον.

Ο πρς τερον Θεόν, διεπετάσαμεν τς χερας μν Δέσποτα, κν μάρτομεν, λλ οκ πέστημεν κ Σο, κα λλον οκ οδαμεν πλήν Σου, δι λέησον μς, τς Θεοτόκου λιτας.

δε ς κύνες πολλο περιεκύκλωσαν, ταροι πίονες περιέσχον μς, κα φάλλονται διασπσαι νν θηριωδς τος δούλους Σου Δέσποινα γνή, ος άβδ θείας Σου οπς μακρν πέλασον.

Κοσμοσώτειρα βασίλισσα πανύμνητε, τν πόλιν ταύτην φύλαττε, βασιλεύοντα βασιλέων τέξασα Χριστόν, λώσεως λύτρωσαι πικρς, αχμαλωσίας προνομς τν χθρν.

μφυλίου μάχης ῥῦσαι παναμώμητε, κα π συστροφς πονηρς μς, π στάσεως, ταραχς, νέδρας, συσκευς, λαθραίας χθρν πιβουλς κα προδοσίαν δολερς, ταύτην τν πόλιν Σου.

Τεχος ἄῤῥηκτον, πόρθητον, κλόνητον, κα πύργον περίτρεπτον, Σ κεκτήμεθα ν φόδοις κα πιδρομας βαρβάρων θνν αμοχαρν, κα Σο προσφεύγοντες γν διασωζόμεθα.

δ η΄. κ φλογς τος σίοις.

Αμοβόρα θηρία κα λύκοι ρπαγες τος Σος δούλους, ς ποίμνην περιεκύκλωσαν, κα τ λογικά Σου ρνία σπαράττουσι, πρόφθασον Παρθένε γία Θεοτόκε.

διόῤῥυθμον θνος, γαρον, γέρωχον, φιλοπόλεμον, γένος ρκων παράσπονδον, πόλεμον μν σπονδόν τε πείγειρε, πρόφθασον Παρθένε γία Θεοτόκε.

Στρατις ορανίου παρεμβολ νοερ κύκλωσόν Σου τν πόλιν, κα περιτείχισον, κα τς τν χθρν πηρείας ματαίωσον, πρόφθασον Παρθένε γία Θεοτόκε.

ς δερ κενος λιτήριος, κατ το Σολομντος οτως γήγερται, γαρ δενος σμαλ πώνυμος, πρόφθασον Παρθένε γία Θεοτόκε.

Δορυάλωτον θεναι σπεύδει τος δούλους Σου στρατός, εν πλοις θαῤῥῶν κα δόρασιν, λλ’ ημες ν Σο πεποιθότες κραυγάζομεν· πρόφθασον Παρθένε γία Θεοτόκε.

τ κράτη των τόξων πάλαι συντρίψασαν, τν βαρβάρων φόδους πολλάκις τρέψασα, σύντριψον κα νν κα ομφαίαν κα πόλεμον, Δέσποινα Παρθένε γία Θεοτόκε.

δ θ΄. Θεν νθρώποις δεν δύνατον.

σχς κα κράτος γενο Πανάμωμε, το Σο λαο νδρία κα φρουρός τε κα δύναμις, κα ομφαία κα μάχαιρα δίστομος, τς τν πεναντίων φάλαγγας τέμνουσα, κα τν τν χθρν παρεμβολήν, ες ν συγκόπτουσα.

ς τεχος ἄῤῥηκτον κα πόρθητον, Χριστιανν ς πρόβολος, κα πύργος χείμαστος, τν δεινν κα θέων φρυάγματα, κα τν κορυφουμένην τυράννων φοδον, κα τς τν βαρβάρων πειλς γν διάλυσον.

γγέλου πάλαι περασπίζοντος, Γεδεν τ τν Μαδιανιαίων ξέκοψε κα τ νν, ξαπόστειλον γγελον, φάλαγγας τν βαρβάρων καταδιώκοντα, κα κατασυντρίβοντα χθρούς, τος πολεμοντας μς.

Νικται τάξις φύσεως Δέσποινα, που Θες πάντα δρν τ νεύματι βούλεται, Σ κα ατ πρ φύσιν γεννήσασα δύνασαι σα θέλεις, θεν τος θέλοντας ταύτην Σου τν πόλιν πολεν, ρδην φάνισον.

Ναο πάκουσον ξ γίου Σου τν οκετων γνή, κα ργν Θεο κχεον επ τ θνη τ Σ μ γινώσκοντα, κα π βασιλείας, α Σου τ νομα οκ πεκαλέσαντο πιστς, τ πολυπόθητον.

λύσας Λόγε τν μέγαν πόλεμον, κα την μακρν κείνην κα ρχαίαν διάστασιν, κα νώσας τ Σ νθρωπότητι τ οράνια, δι τς Θεοτόκου λύσας τν πόλεμον τν πρόσφατον τοτον κα βαρύν, μς ερήνευσον.

φάπλωσόν μοι τν σκέπην Δέσποινα, ς φωτεινν νεφέλην, κα τν πόλιν Σου σκέπασον, κα γκάλαις ν ας γκαλίσω Χριστν ναγκαλισαμένη, ταύτην πόρθητον τήρησον, νόματι τ Σ κεκαυχωμένην εί.

Εχ Μακαρίου Φιλαδελφίας.

Το Κυρίου δεηθμεν.

Δέσποτα Κύριε Θες μν, τίς μοιωθήσεταί Σοι; Τίς μοιός Σοι ν θεος Κύριε Θες μν; Τίς Θες μέγας ς Θες μν, δυνατς ν λέει, κα γαθς ν σχύϊ ες τ παρακαλεν κα σώζειν πάντας μς; Μ σιγήσς, μηδ καταπραΰνης Θεός, νταπόδοσον τος περηφάνοις, τι δο ο χθροί Σου σχυσαν κα ο μισοντές Σε ραν κεφαλν π το λαο Σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην, κα βουλεύσαντο κατ τν γίων Σου, επον· Δετε κα ξολοθρεύσωμεν ατούς, κα ο μ μνησθ τ νομα σραλ τι. λθωσαν θνη ες τν κληρονομίαν Σου, μίαναν τν ναν τν γιόν Σου, θεντο τν τιμίαν Σου ερουσαλήμ ς πωροφυλάκιον, θεντο τ θνησιμαα τν δούλων Σου βρώματα τος πετεινος το ορανο, τς σάρκας τν σίων Σου, τος θηρίοις τς γς, ξέχεαν τ αμα ατν κύκλ ερουσαλήμ, κα οκ ν θάπτων. λλ’ ως πότε Κύριε κκαυθήσει ς πρ ργή Σου; ως πότε μαρτωλο καυχήσονται; Μέχρι τίνος χρήσεται παράνομος ξουσί; ως τίνος ψωθήσεται άβδος σεβν κατ κλήρου τν γιασμένων; Ομοι, τι πλήσθη ταπείνωσις μν, κα σμικρύνθημεν παρ πάντα τ θνη. Ομοι, τι ο λυποντες μς σφόδρα κατισχύουσι, κα πληγ μν στερε γεννήθη. Κα Σ Κύριος μέγας κα σχυρός, ως τίνος ο μ λεήσης τν ερουσαλήμ; Κλαύσομαι γρ κα ς ερεμίας, π τ συντριβ μου πικρς, τι ξεῤῥύημεν ς φύλλα δι τς νομίας κα τος νεκρος μετ τν ν δου συνελογίσθημεν. Κα λπι πάλιν ς Ζαχαρίας π Σ Κύριε τν θελητν το λέους, τι Θες οκτείρων Σ ε, ξουθενν βουλς σχυρν, ταπεινν εχς προσδεχόμενος. Τί τι γεννήθημεν νειδος τος γγύς, κα τος μακράν; Τος κκλίνασι δηλαδ ξ δο δικαίας ες παρατροπν δογμάτων, κα τος θετοσι καθάπαξ ες σέβειαν, οτινες λόγον πανσόφου προνοίας οκ πιστάμενοι Σου, τν πίσκεψιν μν ς γκατάλειψιν διαβάλλουσιν. δει γρ τούτους μν κ τν ερν κοσαι λόγων, τι λεγχόμενοι π Κυρίου παιδευόμεθα, να μ σν τ κόσμ κατακριθμεν, κενους δ κ τν κοινν καταμαθεν ννοιν, τι οχ ο τεθνηκότες, οδ ο νεκρο τς ατρικς πιμελείας ξοιονται, λλ’ ο ζντες ν σθενεί τς τν θεραπευόντων προνοίας πολαύουσι, και τν παγκόσμιον ταύτην πληγήν, ες περκόσμιον μετατιθεμένην εφροσύνην, ψέποτε συνιέναι. λλ’ οκ γνωσαν, οδ συνκαν, κα δι τοτο σέβειαν μν νειδίζουσι, κα τν ες Σ πεποίθησιν, τν ληθινν Θεόν, παροιμίαν ποκαλοσι, και τι Σ τν μονογεν το νάρχου Πατρός, Υἱὸν μοοσιν τ συμφυε Σου Πατρί, κα τ παναγάθ Σου Πνεύματι κηρύττοντες, μίαν Οσιαν, μίαν Δύναμιν, Θεότητα, κα Βασιλείαν προσκυνούμεν, τατα πάσχειν πολαμβάνουσι, κα δίκην σεβείας τν πληγν τς αχμαλωσίας, ο πλημμελημάτων κτισιν γονται ο παράφρονες, κα τν Σν πιτωθάζοντες νοχήν, βλασφημοσί Σου τν Θεότητα, κα τν κοσμοσώτειραν διαχλευάζουσιν οκονομίαν Σου. λλ’ νες Κύριε, νες φιλανθρωπότατος Θεός, οκτείρησον, συμπαθέστατος κα λεήμων Δεσπότης, κα μ τ θυμ Σου λέγξς π πλέον μς, να μ κτριβμεν, μηδε τ ργ Σου παιδεύσς μς, να μ γενώμεθα ς τ π’ ρχς κα πρ το γενέσθαι. λλα γενο μεθ’ μν ς μαχητς σχυρός, τι οκ δυνατε παρ Σο σώζειν ν πολος κα ν λίγοις. Κατίσχυσον μς Κύριε Θες μν, οτι π Σο πεποίθαμεν, κα π τ νόματί Σου τεθαῤῥήκαμεν, κα πιστωθήτω δ τ ῥῆμά Σου Κύριε, λάλησας πρς μας, τι μεθ’ μν ε πάσας τς μέρας ως τς συντελείας το αἰῶνος, κα ψωθήτω πέρας Χριστιανν κα καταισχυνθήτωσαν ο διώκοντες μς κα ντραπήτωσαν κα πολέσθωσαν κα συντριβήτω σχς ατν, κα δυναστεία ατν μ παρξάτω, κα γνώτωσαν παντες, τι νομά Σοι Κύριος. Σ μόνος ψιστος π πσαν τν γν κα Σο στιν βασιλεία κα δύναμις κα δόξα, κα Σ δε προσκυνεν τν ληθινν Θεον, κα Σωτρα μν, σν τ νάρχ Σου Πατρί, κα τ Παναγί κα γαθ κα Ζωοποι Σου Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν

τέρα.

Δέσποτα Κύριε Θες μν, Σο δεόμεθα κα Σ παρακαλομεν μες ο μαρτωλο κα νάξιοι δολοί Σου, πως πιβλέψς π τν δέησιν μν τν μαρτωλν κα χρείων οκετν σου, κα λεήσς μς, τι Δέσποτα, α νομίαι μν κα α αμαρτίαι περραν τς κεφαλς μν κα γενήθημεν νειδος τος θνεσι, μυκτηρισμός, κα χλευασμός, τος περικύκλ θέοις γαρηνος, κα ταπεινώθημεν ως θανάτου δι τς μαρτίας, τς νομίας κα βλασφημίας μν. Τίς ο θρηνήσει τν τηλικαύτην αχμαλωσίαν μν; τι τατα πάντα πλθεν φ’ μς, δις τς μαρτίας κα νομίας κα βλασφημίας μν, δι τοτο οι υο Σιών, ο τίμιοι, λογίσθημεν ς γγεα στράκινα. Δι τοτο μαυρώθη τ χρυσίον, λλοιώθη τ ργύριον τ γαθόν. Δι τοτο ο Ναζηραοι Σιών, ο πρ χιόνα λάμψαντες, γεγόναμεν ς Αθίοπες. Ο τιθηνούμενοι π πόκον, περιεβαλλόμεθα σχημοσύνην, κα μεγαλύνθησαν α νομίαι μν υπρ ανομίας Σοδόμων. Δι τοτο ο υο μέρας κα το φωτός, υο γεγόναμεν χθρν νόμων κα απίστων θνν, τι ημάρτομεν, νομήσαμεν, δικήσαμεν, παραβαίνοντες τς ντολς Κυρίου το Θεο μν, λλ μ παραδώς μς ες τέλος δι τ νομά Σου Κύριε, κα μ διασκεδάσς τν διαθήκην Σου κα μ ποστήσς τ λεός Σου φ’ μν δι τος οκτιρμούς Σου. Πάτερ μν ν τος ορανος, κα δι σπλάγχνα του μονογενος Σου Υο, κα δι τ λεος το γίου Σου Πνεύματος, μηδ μνησθς τν νομιν κα τν μαρτιν μν, λλ ταχ προκαταλαβέτωσαν μς ο οκτιρμοί Σου Κύριε, τι πτωχεύσαμεν σφόδρα. Βοήθησον μν Θεός, Σωτρ μν, νεκεν τς δόξης το νόματός Σου. Πρόσδεξαι τν ξομολόγησιν μν τν μαρτωλν κα χρείων οκετων Σου, δι τ τίμιον κα γιον αμα το Υο Σου, Κυρίου δ μν ησο Χριστο, πρ τς το κόσμου ζως ξέχεε. Δι τος γίους Ατο ποστόλους κα Μάρτυρας, οτινες γωνίσαντο πρ το νόματος Ατου, τ διον αμα κχέαι. Δι τος γίους Προφήτας κα Πατέρας κα Πατριάρχας, οτινες γωνίσαντο εαρεστσαι τ γί Σου νόματι. Μ παρίδς τν δέησιν ημν Κύριε, μηδ γκαταλίπς μας ες τέλος. Ο γρ π τας δικαιοσύναις μν πεποιθότες σμέν, λλ’ π τ λεη Σου, δι’ ν τ γένος μν περιποι, κετεύομεν ον κα παρακαλομεν τν Σν γαθότητα, μ ποῤῥίψς μς π το προσώπου Σου, μηδ βδελύξ τν μν ναξιότητα, λλ’ ελέησον μς κατ τ μέγα Σου λεος, κα κατ τ πλθος των οκτιρμν Σου, πάριδε τ νομήματα κα τ μαρτήματα μν. Να Δέσποτα παντοδύναμε, εσάκουσον τς φωνς τς δεήσεως μν τν μαρτωλν, κα βοήθησον τ λα Σου, κα νίσχυσον τ στρατόπεδον ν ρ πολέμου, κα δυνάμωσον κα χύρωσον ατό, ς δωκας σχν ησο το Ναυ, κα Δαβδ τ Προφήτ Σου κατ τν πεναντίων. Οτω Κύριε ησο Χριστέ, Θες μν, νίσχυσον κα βοήθησον τ λα Σου, τος κεκλημένους τ Σν γιον νομα, τι κτός Σου Θεν λλον οκ οδαμεν, το νομά Σου νομάζομεν. Σ γαρ ε νεργν τ πάντα ν πσι κα τν παρ Σο πιζητομεν βοήθειαν, πίβλεψον ον κ το ορανο Κύριε κα δε κ το οκου το γίου τς δόξης Σου. Πο στιν ζλός Σου, κα σχύς Σου; Πο στι τ πλθος το λέους κα τν οκτιρμν Σου; Σ γρ μν ε Θεός, κα το νομά Σου φ’ μς στιν, πίστρεψον Κυριε δι τος δούλους Σου, δι την γίαν Σου κκλησίαν, δι πάντας τους π’ αἰῶνος γίους Σου. Ο γρ πεναντίοι μν κατεπάτησαν τ γίασμά Σου, γενόμεθα ς τ παρχς, τι οκ ρξας μν, ς κάθαρτοι πάντες μες εγεννήθημεν, ς άκκος ποκαθημένης πσα δικαιοσύνη μν, και ἐῤῥύημεν ς φύλα δι τς νομίας μν κα οκ στιν πικαλούμενος τ νομά Σου, κα μνησθες ντιλαβέσθαί Σου. Κα πέστρεψας τ πρόσωπόν Σου φ’ μν κα παρέδωκας μς δι τς μαρτίας και νομίας κα βλασφημίας μν χθρος λαζόσιν, περηφάνοις κα πίστοις θνεσι. Κα νν Κύριε Θες μν, μ ργισθς ως σφόδρα, τι ἐὰν νοίξς τν ορανόν, τρόμος λήψεται π Σου ρη κα τακήσεται κα κατακαύσει πρ τος υπεναντίους και θέους χθρούς μν, κα φοβερν σται τ νομά Σου τος πεναντίοις Σου, π το αἰῶνος οκ εδον ο φθαλμο μν πρς Θεν λλότριον. Και νν Δέσποτα πίβλεψον ξ ουρανο κα δε κα σσον μς δι τ νομά Σου τ γιον, κα ῥῦσαι μς εκ τν θέων χθρν μν κα κ τν μεθοδειν κα μηχανημάτων κα παγίδων ατν λευθέρωσον. Κα μ ποστήσς φ’ μν τν Σν κραταιν βοήθειαν, τι μες οχ κανο σμν πρς τ νικν τ ντιπίπτοντα. Σ δ δυνατς ε πρς τ σώζειν μς κ τν ναντίων κα πίστων χθρν μν κα νίσχυσον τν λαόν Σου κα τ στρατόπεδον μν κα χύρωσον κα νδυνάμωσον κα κραταίωσον ατ εν ρ πολέμου κα κατάβαλε κα σύντριψον κα φάνισον τος θέους κα πίστους βαρβάρους κα γαρηνος χθρους μν κα δς δόξαν τ νόματί Σου τ γί, μη ποτε επωσι τ θνη· πο στιν Θες ατν; Πρεσβείαις κα κεσίαις της πανυπερευλογημένης Δεσποίνης μν Θεοτόκου κα ειπαρθένου Μαρίας κα πάντων Σου τν γίων. τι Σ ε βοήθεια κα σχς μν κα Σο τν δόξαν ναπέμπομεν, τ ναρχ Σου Πατρί, συν τ μονογενε Σου Υἱῷ κα τ γαθ κα ζωοποι Σου Πνεύματι, νυν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αιώνων. μήν.

τέρα. Καλλίστου Πατριάρχου.

Κύριε, Θες το λέους, πάσης γαθότητος χορηγός, τν θαυμασίων Θεός, τν οκτιρμν Πατήρ, τς συμπαθείας λιμήν, τς φιλανθρωπίας κένωτος πηγή, τ σοφί διοικν τ πάντα, δεσμεύων κα πάλιν ξάγων, ταπεινν κα αθις νυψν, τος μν περηφάνοις ντιτασσόμενος, ταπεινος δ διδος χάριν, ο τ κράτει συνέχεται πσα κτίσις, ση τε νοητή, κα ασθητή. Ο τ κρίματα βυσσος πολλή, κα α δο νεξιχνίαστοι, ο τ πνεύματι πάντα γεται. Ο ν τ χειρ πνο πάντων τν ζώντων, πείκει τ στρα, πάντα ποτέτακται, ω πσα δουλεύει κτίσις, ν α νοερα πσαι δυνάμεις τρέμουσι κα λήκτοις δοξολογίαις γεραίρουσι. ν τ σύμπαντα φωνας λαλήτοις μνε. Σ τοίνυν νοητ δικαιοσύνης λιε, Θε ληθινέ, πάντα ποιν κα μετασκευάζων μόν τ βούλεσθαι, εμενε κα λε μματι πιδε π τν λαόν Σου τν μαρτηκότα κα πεγνωσμένον κα κατάπεμψον π’ ατος τ λέη Σου τα πλούσια. Φεσαι τς κληρονομίας Σου, φεσαι το λαο Σου, φεσαι το μπελώνος, ν φύτευσεν δεξιά Σου. Τν μφυτον γαθότητα κα τν Σν πρ μν χων κετεύουσαν. Μνήσθητι το αματος τν δούλων Σου το κκεχυμένου, μνήσθητι τν γίων Σου θυσιαστηρίων, βεβήλοις ποσν πατήθησαν, καίγε πυρ παρεδόθησαν. Μνήσθητι τς λεεινς λικίας, τς αχμαλωσίαν σεβέσι παραδοθείσης, κα τν μν πατραν εσέβειαν νοήτ γνώμ ξομωσαμένης, τ διαβόλ πιγραψαμένης, κα στσον δη άβδον μαρτωλν κατ κλήρου δικαίων φιεμένην. Μ παραδώς μς ες τέλος δι τ νομά Σου τ γιον, κα δι φατον λεον τν περεκχυνόμενον κ τς Σς γαθότητος. Κα δς δ τ φιλοχρίστ βασιλε μν νεσιν τν κατεχόντων τούτων νιαρν, κα παλλαγν τν μφυλίων θορύβων κα στάσεων. νίσχυσον ατο τν βραχίονα κα τος πανισταμένους ατ πόταξον κα σύναψον ατο τ στρατεύματα ες μιαν μόνοιαν κα ερήνην κα πάσης πιβουλς ρατν κα οράτν χθρν νώτερον ατον διατήρησον. γγελον ατ ξ γίου κατοικητηρίου Σου κατάπεμψον φύλακα, σαφς προπολεμοντα το Σο βασιλέως, στασίαστον ν βαθεί γαλήν τν βασιλείαν ατ δώρησαι, ς ν τ Σν γιον θνος ν τ γαλήν αυτου ρεμον κα σύχιον βίον διάγ, κα πσαν λλην πεγειρομένην κατ’ ατο ταραχήν, κα πιβουλν τ μάχ δεξι διασκέδασον, κα νεπιβούλευτον κα μακρν ατ τν ζων χάρισαι. Πρεσβείαις τς πανυπερενδόξου περευλογημένης Δεσποίνης μν Θεοτόκου, τν ΰλων λειτουργν κα πάντων τν γίων τν π’ αἰῶνός Σοι εαρεστησάντων. μήν.

τέρα.

ναρχε Βασιλε, όρατε, νεξιχνίαστε, κατάληπτε, κα νέκφραστε, πσαν δρακ περιέχων τν κτίσιν κα διατηρν, διακατέχων κα διακυβερνν ατν ἀῤῥήτ λόγ, τν Νινευϊτν τς νομίας, πρότερον μν νεχόμενος, στερον δ τν μετάνοιαν ατν κα πιστροφν προσδεξάμενος, κα χαρισάμενος ατος δι’ περβάλλουσαν γαθότητα κα μακροθυμίαν πάσας τς νομίας κα τ πλημμελήματα τ συνήθει, κα φάτ Σου φιλανθρωπί δεξάμενος, δέξαι κα μν τς εχάς, καθάπερ ς ερηται, τν Νινευϊτν τν πιστροφν κα μετάνοιαν. Δέξαι τ δάκρυα κα τος στεναγμούς. Δέξαι τν τεταπεινωμένην μν δέησιν, οδ γρ δυνάμεθα λως τας μαρτίαις γενόμενοι, πρς Σ τν μόνον ναμάρτητον τενίζειν. Δέξαι τς κ βάθους ς δίκην καπνο ναπεμπομένας Σοι τ Δεσπότ κραυγάς. Δέξαι το ταλαιπωρημένου λαο τν παράκλησιν. Νικησάτω βυσσος τς Σς εσπλαγχνίας τ πλθος τν μετέρων μαρτιν, κα δς τ λα Σου λύτρωσιν, λευθερίαν τν πειρασμν κα τς το θανάτου τομς φεσιν. Να Κύριε Θες μν, πάκουσον το λαο Σου ν τ ρ ταύτη, κα μο το μαρτωλο κα στσον τν άβδον τν μαρτωλν πεγειρομένην π τν κλρον τν δικαίων, ος Σ μόνος οδας κα πίστασαι, παρ’ ατν γινωσκόμενος, πως κα δι’ μν τν Σν χρείων δούλων δοξασθ τ πανάγιον νομά Σου, το Πατρός, κα το Υο κα το γίου Πνεύματος, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.

τέρα.

περάγαθε Κύριε, Δημιουργ το παντός, ο τ λεος μέτρητον κα φιλανθρωπία νείκαστος, τς νομίας μν πάσας ράμενος κα τ Σταυρ προσηλώσας να καθαγιάσς μς ναμάρτητος κα παντς ύπου νεπίδεκτος. Σο θαῤῥοντες προσπίπτομεν κετικς νεξίκακε Κύριε, κα τς Σς φάτου κα μετρήτου φιλανθρωπίας τ πέλαγος ποσκοποντες, κράζομεν πρς Σ τν εδιάλλακτον Κύριον· σσον μς ο φαρισαϊκς τς δς μν κα μνδίας ναφέρομεν, λλ τελωνικς, οδ κατ τν γνώμονα κενον ληστήν, λλ κατ’ ατν τν εγνώμονα κα εχάριστον βομεν τό· Μνήσθητι. Δι τοτο νικησάτω τ νεξερεύνητον λεος τς νομίας μν, ε κα μ προσηκόντως μετανοομεν κα πιστρέφομεν. Δεξον κα ν μν, τς φιλανθρωπίας Σου τ μέγεθος. Σπλαγχνήσθητι κα διαλλάγηθι ς μακρόθυμος π τ λα Σου. Στσον τ δρέπανον του θανάτου, στε μ καθ’ μ προβναι. Στσον τν ταχεαν κα ωρον τούτου τομήν. Στσον τς λοιμώδους νόσου τν δικαίαν ταύτην φθοράν. Στσον τν ομφαίαν τν καθ’ μν διεγειρομένην, να μ πολώμεθα. Σο γρ μόν μάρτομεν, λλ κα Σο μόν προσπίπτομεν. Να Κύριε, πάκουσον μν τν μαρτωλν κα χρείων δούλων Σου ν τ ρ ταύτ, κα μ πώσ τς δεήσεις μν, πάριδε τ πλημμελήματα μν, τ κούσια κα τ κούσια, τ ν γνώσει κα ν γνοί, να δοξασθ κα ν μν τ πανάγιον νομά Σου· το Πατρός, κα το Υο, κα το γίου Πνεύματος. μήν.

τέρα.

Εδιάλλακτε Κύριε, μακρόθυμε κα πολυέλεε, χορηγ πάσης κτίσεως λογικς τε κα νοερς, τ εναι ξ οκ ντων τος πσι δωρούμενος, κα τ εναι πανσόφως μν χαρισάμενος δοξολογίαις κα δας εχαρίστοις προσπίπτοντας τ Σ νεικάστ γαθότητι. Μ παρίδς μς, μηδ τς λαστηρίους μν προσευχάς, κα κεσίας πώσ, λλ’ εδόκησον ξ γίου κατοικητηρίου Σου κα εδε κα πίσκεψαι τν μπελον ταύτην κα κατάρτισαι ατήν, ν φύτευσεν δεξιά Σου. Κα ξελο μς π ταύτης τς δεινς κα λοιμώδους νόσου, τς τομς το θανάτου, τς ψυχικς δηλαδή, κα σωματικς, γρ φοβερ ατη κα προσδόκητος συμφορά, ο μόνον σώματα ες τέλος νεκρο κα διαφθείρει λλ κα ψυχάς, τελείως πόλλυσιν, μετανοήτως μν διακειμένων κα προσκεκρουκότων ντεθέν Σοι τ Θε μν, δι τοτο Σο δεόμεθα κα Σ παρακαλομεν, πως πακούσς τς δεήσεως το λαο Σου κα κεσίας κα ποστρέψς τ θυμόν Σου φ’ μν, να Κύριε, μ ργισθς ες τος αἰῶνας μν, μηδ’ πιτείνς τν δικαίαν Σου καθ’ μν γανάκτησιν. Οδες γρ δύναται μπροσθέν Σου στναι, παῤῥησιάσθαι κα οδες ζν νθρωπος λως ν Σο δικαιωθήσεται. Πσα γρ δικαιοσύνη νθρώπου, ς άκκος ποκαθημένης κατ τν μεγαλοφωνότατον σαΐαν. Τ γρ ρη κα ο βουνοί, τ Σ φόβ συνεχόμενα κλονονται κα φρίσσουσι. Κατάπαυσον τοίνυν τν ργήν Σου φ’ μν, πόστρεψον τν αχμαλωσίαν μν κ τς δουλείας τν σεβν, λλ δ κα τν κατ νον γινομένην αχμαλωσίαν, τ τρικυμί κα ζάλ τν πειρασμν π το νοητο Φαραώ. Οδ γρ δυνάμεθα κατ’ μφω πλημμελούντες δειν Σοι δν εχαριστήριον π γς λλοτρίας. Μνήσθητι μν Κύριε ν λέει κα οκτιρμος, κατάπεμψον μν γγελον πιστν φύλακα, κα παρακατάθου τν ζων μν, πως ξελται μς τς φοβερς το θανάτου ργς, κα τς προσδοκήτου ταύτης ομφαίας, να δι τς παλλαγς ταύτης κα νέσεως, δοξάσωμέν Σε τν Πατέρα κα τν Υόν, κα τ Πνεμα τ γιον, τν μία θεότητά τε κα Βασιλείαν, πρέπει πσα δόξα, τιμή, κα προσκύνησις, ες τος αἰῶνας. μήν.

τέρα.

Σο δεόμεθα, κα Σ παρακαλομεν κτενς τν Θεόν, κα πατέρα το Κυρίου μν ησο Χριστο, να λέ μματι πιβλέψς π τ λα Σου, κα π τν κληρονομίαν Σου, σπλαγχνισθες φ’ μν, κα τν μετέραν γν ξερημωθεσαν δι τς νομίας μν, κα αχμάλωτον γεγονυαν κα δούλην τος πολεμίοις, πευδοκήσς πανελθεν ες τν προτέραν λευθερίαν, καθάπερ ποτέ, κα το παλαιο ακβ κείνου το φέροντος τύπον το μονογενος Σου Υο κα Θεο μν εδοκί. Κα θελήσει τ Σ ποστρέψαντος τος οκογενες παντας πρς τ πηγγελμένα τν ποσχημένων Σου γαθν πανήγαγες. Κα γρ π’ κείνων τ συνήθει Σου φιλανθρωπί χρώμενος, φήκας τς νομίας ατν, κατέπαυσας πσαν τν ργήν Σου, πέστρεψας π ργς θυμο Σου, πίστρεψον τοίνυν κα μς Θεός, κατ τν σωτηρίων Σου ντολν φροντίζειν ξίωσον, πόστρεψον τν θυμόν Σου φ’ μν, μ ες τος αἰῶνας ργισθς μν, διατενς τν ργή Σου π γενες ες γενεάν. Θες Σύ, πιστρέψας ζώωσον μς, κα λαός Σου εφρανθήσεται. Δεξον κα ν μν τ λεός Σου κα κουσόμεθα ερήνην κα γαλλίασιν π Σέ. Να Κύριε, πάκουσον μν τν μαρτωλν κα χρείων δούλων Σου ν τ ρ ταύτ, το κατασκηνσαι δόξαν κα ερήνην ν τ γ μν, τ γ Σ συνάρξει κα βοηθεί θαῤῥοντες μες ο νάξιοι, λπίζομεν λεος κα λήθειαν μπροσθεν μν προπορεύεσθαι, κτός Σου γρ λλον οκ οδαμεν, τ νομά Σου νομάζομεν, κα μ ποστραφς μς ες τέλος, λλ’ ξεγέρθητι κα νάστηθι ες τν βοήθειαν μν τν μαρτωλν κα ταπεινν κα ς μνησίκακος κα μετανον π τας κακίαις μν πίστρεψον τν αχμαλωσίαν μν, στσον τν καταιγίδα τν συμφορν, νες μν τα παραπτώματα μν, πως τ νέσει τν συμφορν, δοξάσωμέν Σε τν Πατέρα το Κυρίου μν ησου Χριστο, σν τ μονογενε Σου Υἱῷ κα τ γί Σου Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αινας τν αώνων. μήν.

τέρα.

Κύριε Θες μν, ν σοφί τ πάντα μόν τ λόγ δημιουργήσας, κα ξ οκ ντων ες τ εναι τατα παραγαγών, κα ες ν συνάψας κα συναθροίσας τ ἀῤῥήτ Σου δυνάμει κα νεργεί, πάντα γρ δυνατά Σοι, δυνατε δέ Σοι οδέν. Κα δι τοτο καιρος κα χρόνους κα νιαυτος συνάψας κα συναρμόσας τ Σ βουλήματι, κα κατακοσμήσας τοτον τν ρώμενον κα βλεπόμενον, τν ορανν ξαπλώσας κα χρωματώσας καθ κα τν σκηνν κείνην δι Μωσέως κα τ πλθος κενο κα μυριάριθμον γένος τν ουδαίων καταστείλας ν τάξει κα μονοί κα τν Μωσ π’ ατος δι τς Σς δεξις κα βραχίονος σχυρο δημαγωγν καταστήσας κα μίαν ρχν ατος δούς, κα διατηρήσας ατος βλαβες ν τ Σ σκέπη κα κραται χειρί, τν λιον θέμενος ες φς τς μέρας κα τν σελήνην ες ρχς τς νυκτός, τν πληθν τν στέρων π το στερεώματος καταπυκνώσας τ στεγανότητι, κα τν εικίνητον δος ατος κίνησιν, κα ν τάξει θέμενος τούτους τ Σ προστάγματι φυλάσσειν τν ρον ατο ς μ κα σύνολον μς περιβλάψαι, λλ τ δρόμ κα τ κινήσει τρέψειν όκνως κατ τ Σν βούλημα, τν γν οράτως οσαν τ πρτον κα σκοτεινν νακαλύψας, κα ες κάλλος ατν ναμορφώσας δι τν τν νθρώπων φύσιν, τ βραμ εκείν ποτ συνοδεύσας θεϊκ Σου δυνάμει κα τος χθρος ατο παραδος ποχειρίους ατο, τον Γεδεν νισχύσας τος πεναντίους πανωλεθρί συντρίψας κα φανίσας, τ βασιλε κα Προφήτ Δαβίδ, τ κράτος δος κατ το παλαιμναίου κείνου Γολιάθ, κα ες τέλος ατν φανίσας, δι το θεράποντός Σου Μωσέως, τ γένος τν βραίων λευθερώσας τς πικρς δουλείας, κα τ Φαρα τ μάχ Σου δυνάμει κα κραται Σου χειρί, πανστρατ καταποντίσας κα παραπέμψας ατν τ βυθ τς θαλάσσης κα τν στύλον το φωτός, δηγν ατος πιδείξας, να μ προσκόπτωσιν ο πόδες ατν. Ατς κα νν γιε Βασιλε τς δόξης ξαπόστειλον ξ γίου κατοικητηρίου Σου, π θρόνου δόξης τς βασιλείας Σου, στλον φωτοειδ κα πέρλαμπρον, ες δηγία κατ’ χθρν ρωμένων κα οράτων νίκην, το κρατίστου κα γίου μου ατοκράτορος, κα νίσχυσον ατν τη δεξι Σου χειρί, κα τος σν ατ πορευομένους πιστος δούλους Σου κα οκέτας, κα παράσχου ατ ερηνικν κα τάραχον τ βασίλειον κα πάσης στάσεως κα μφυλίου πολέμου νώτερον. Να Κύριε Θες το λέους, πάκουσόν μου το ταπεινο και ναξίου δούλου Σου, ν τ ρ ταύτ κα κραταίωσον μν ατν τ μάχ Σου κα ηττήτ δυνάμει, τ δ τούτου στρατεύματα, νίσχυσον πανταχο, κα διάλυσον τς χθρς παναστάσεις τν πανισταμένων τ κράτει ατο, σύναψον ατος ν μονοι κα ποταγ δικαί, κα ερήνην βαθεαν κα στασίαστον ν τ γ κα θαλάσσ ατ βράβευσον, κα πάντα πρς τ συμφέρον πιχορήγησον, να τς πεγειρομένας μάχας και θορύβους ποσεισάμενοι, ν ν στόματι κα μι καρδί, δοξάσωμέν Σε τν τν θαυμασίων Θεον. Σ ε ο Βασιλες τς ερήνης κα Σωτρ τν ψυχν μν, κα Σο τν δόξαν ναπέμπομεν, τ Πατρί, κα τ Υἱῷ κα τ γί Πνεύματι, νν κα ει κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου