Α­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΙ­Α ΤΟΥ ΜΙ­ΚΡΟΥ ΣΧΗ­ΜΑ­ΤΟΣ

 

Α­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΙ­Α 

ΤΟΥ ΜΙ­ΚΡΟΥ ΣΧΗ­ΜΑ­ΤΟΣ

 

Με­τά τό κρου­σθῆ­ναι τό μι­κρόν, καί ἄρ­ξα­σθαι τούς Ἀ­δελ­φούς τῶν Ὡ­ρῶν, εἰ­σφέ­ρει ὁ Ἐκ­κλη­σι­άρ­χης τόν μέλ­λο­ντα ἀ­πο­κα­ρῆ­ναι, καί ποι­εῖ γο­νυ­κλι­σί­ας ἔ­μπρο­σθεν τῶν ἁ­γί­ων Θυ­ρῶν, καί εἰς τούς Χο­ρούς ἀ­νά μί­αν, εἷ­τα τῷ Ἡ­γου­μέ­νῳ· καί τό­τε ἐ­ξελ­θών ἐν τῷ Νάρ­θη­κι, ἀ­πο­τί­θε­ται τά συ­νή­θη ἱ­μά­τι­α. Καί ἀρ­ξα­μέ­νης τῆς Θεί­α Λει­τουρ­γί­ας, ἵ­στα­ται ἐ­πί τῶν βα­σι­λι­κῶν πυ­λῶν ἄ­ζω­στος, ἀ­νυ­πό­δε­τος καί ἀ­σκε­πής.

Ψαλ­λο­μέ­νων δέ τῶν Ἀ­ντι­φώ­νων, με­τά τήν Εἴ­σο­δον, λέ­γε­ται τό Κο­ντά­κι­ον τῆς ἡ­μέ­ρας εἰς τό Δό­ξα· εἰς δέ τό, Καί νῦν, ψάλ­λε­ται τό πα­ρόν Τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος α΄.

Τόν τά­φον σου Σω­τήρ.

Ἄ­γκά­λας πα­τρι­κάς, δι­α­νοῖ­ξαι μοι σπεῦ­σον· ἀ­σώ­τως τόν ἐ­μόν, κα­τη­νά­λω­σα βί­ον· εἰς πλοῦ­τον ἀ­δα­πά­νη­τον, ἀ­φο­ρῶν τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου Σω­τήρ, νῦν πτω­χεύ­ου­σαν, μή ὑ­πε­ρί­δῃς καρ­δί­αν· σοί γάρ Κύ­ρι­ε, ἐν κα­τα­νύ­ξει κραυ­γά­ζω· ἥ­μαρ­τον Πά­τερ, εἰς τόν οὐ­ρα­νόν, καί ἐ­νώ­πι­όν σου.

Τού­του δέ ψαλ­λο­μέ­νου τρίς, εἰ­σά­γε­ται πα­ρά τοῦ Ἐκ­κλη­σι­άρ­χου ὁ Ἀ­δελ­φός, ποι­ῶν κα­τά τρεῖς τό­πους γο­νυ­κλι­σί­ας ἀ­νά τρεῖς, μέ­χρι τῶν ἁ­γί­ων Θυ­ρῶν.

Καί ἀ­να­στά­ντα κα­τη­χεῖ αὐ­τόν ὁ Ἡ­γού­με­νος, οὕ­τως·

Ἄ­νοι­ξον τά τῆς καρ­δί­ας σου ὦ­τα, Ἀ­δελ­φέ, καί ἄ­κου­σον τῆς φω­νῆς τοῦ Κυ­ρί­ου, λε­γού­σης· Δεῦ­τε πρός με πά­ν­τες οἱ κο­πι­ῶ­ντες, καί πε­φορ­τι­σμέ­νοι, κἀ­γώ ἀ­να­παύ­σω ὑ­μᾶς· ἄ­ρα­τε τόν ζυ­γόν μου ἐ­φ’ ὑ­μᾶς, καί μά­θε­τε ἀ­π’ ἐ­μοῦ, ὅ­τι πρᾶ­ος εἰ­μι, καί τα­πει­νός τῇ καρ­δί­ᾳ, καί εὑ­ρή­σε­τε ἀ­νά­παυ­σιν ταῖς ψυ­χαῖς ὑ­μῶν. Νῦν οὖν τήν προ­σή­κου­σαν ἀ­πό­κρι­σιν πρός ἑ­κά­στην τῶν ἐ­ρω­τή­σε­ων με­τά φό­βου καί χα­ρᾶς ἀ­πό­δος τῷ Θε­ῷ. Ἀ­σφα­λῶς δέ γί­νω­σκε, ὅ­τι αὐ­τός ὁ Σω­τήρ ἡ­μῶν με­τά τῆς πα­νυ­μνή­του αὐ­τοῦ Μη­τρός, καί τῶν ἁ­γί­ων Ἀγ­γέ­λων, καί πά­ντων τῶν Ἁ­γί­ων αὐ­τοῦ, ἐ­νταῦ­θα πά­ρε­στιν, ἐ­νω­τι­ζό­με­νος τά πα­ρά σοῦ ἐκ­πο­ρευ­ό­με­να λό­γι­α· ἵ­να, ὅ­ταν ἔλ­θῃ κρῖ­ναι ζῶ­ντας καί νε­κρούς, ἀ­πο­δώ­σῃ σοι, οὐ κα­θ’ ὅ μέλ­λεις συ­ντα­γῆ­ναι καί κα­θο­μο­λο­γῆ­σαι, ἀλ­λά κα­θ’ ὅ ἄν φυ­λά­ξαις, ἅ ὁ­μο­λο­γή­σεις. Νῦν οὖν, εἰ ἐν ἀ­λη­θεί­ᾳ προ­σέρ­χῃ τῷ Θε­ῷ, με­τά προ­σο­χῆς ἀ­πο­κρί­νου ἡ­μῖν, πρός ἅ μέλ­λεις ἐ­πε­ρω­τᾶ­σθαι.  

Ἐ­ρώ­τη­σις: Τί προ­σῆλ­θες, Ἀ­δελ­φέ, προ­σπί­πτων τῷ ἁ­γί­ῳ Θυ­σι­α­στη­ρί­ῳ, καί τῇ ἁ­γί­ᾳ Συ­νο­δί­ᾳ ταύ­τῃ;

Ἀ­πό­κρι­σις: Πο­θῶν τόν βί­ον τῆς ἀ­σκή­σε­ως, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Πο­θεῖς ἀ­ξι­ω­θῆ­ναι τοῦ Ἀγ­γε­λι­κοῦ Σχή­μα­τος, καί κα­τα­τα­γῆ­ναι ἐν τῷ χο­ρῷ τῶν Μο­να­ζό­ντων;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς:

Ὄ­ντως κα­λόν ἔρ­γον καί μα­κά­ρι­ον ἐ­ξε­λέ­ξω, ἀλ­λ’ ἐ­άν καί τε­λει­ώ­σῃς· τά γάρ κα­λά ἔρ­γα κό­πῳ κτῶ­νται καί πό­νῳ κα­τορ­θοῦ­νται.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Ἑ­κου­σί­α σου τῇ γνώ­μῃ προ­σέρ­χῃ τῷ Κυ­ρί­ῳ;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Μή ἔκ τι­νος ἀ­νά­γκης ἤ βί­ας;

Ἀ­πό­κρι­σις: Οὐ­χί, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Πα­ρα­με­νεῖς τῷ Μο­ναστη­ρί­ῳ καί τῇ ἀ­σκή­σει, ἕ­ως ἐ­σχά­της σου ἀ­να­πνο­ῆς;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Φυ­λάτ­τεις σε­αυ­τόν ἐν παρ­θε­νί­ᾳ, καί σω­φρο­σύ­νῃ καί εὐ­λα­βεί­ᾳ;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Σώ­ζεις μέ­χρι θα­νά­του τήν ὑ­πα­κο­ήν τῷ Προ­ε­στῶ­τι, καί πά­σῃ τῇ ἐν Χρι­στῷ Ἀ­δελ­φό­τη­τι;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Ὑ­πο­μέ­νεις πᾶ­σαν θλῖ­ψιν καί στε­νο­χω­ρί­αν τοῦ μο­νή­ρους βί­ου, δι­ά τήν βα­σι­λεί­αν τῶν οὐ­ρα­νῶν;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Εἶ­τα λέ­γει ὁ ἱ­ε­ρεύς τήν Κα­τή­χη­σιν:

Βλέ­πε, Τέ­κνον, οἵ­ας συν­θή­κας δί­δως τῷ Δε­σπό­τῃ Χρι­στῷ· Ἄγ­γε­λοι γάρ πά­ρει­σιν ἀ­ο­ρά­τως, ἀ­πο­γρα­φό­με­νοι τήν ὁ­μο­λο­γί­αν σου ταύ­την, ἥν καί μέλ­λεις ἀ­παι­τεῖ­σθαι ἐν τῆ δευ­τέ­ρᾳ Πα­ρου­σί­ᾳ τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ. Ὑ­φη­γοῦ­μαι οὖν σοι τήν τε­λει­ο­τά­την ζω­ήν, ἐν ᾗ κα­­τά μί­μη­σιν ἡ τοῦ Κυ­ρί­ου πο­λι­τεί­α δι­α­δεί­κνυ­ται, δι­α­μαρ­τυ­ρό­με­νος ἅ­περ χρή ἁ­σπά­σα­σθαί σε, καί ὧν περ δέ­ον ἐκ­φυ­γεῖν. Ἰ­δού γάρ προ­έ­θου, Τέ­κνον, τό προ­σελ­θεῖν καί δου­λεύ­ειν τῷ Κυ­ρί­ῳ. Εἰ οὖν βού­λει Μο­να­χός γε­νέ­σθαι, πρό πά­ντων κα­θά­ρι­σον σε­αυ­τόν ἀ­πό πα­ντός μο­λυ­σμοῦ σαρ­κός καί πνεύ­μα­τος, ἐ­πι­τε­λῶν ἁ­γι­ω­σύ­νην ἐν φό­βῳ Θε­οῦ. Κτῆ­σαι τα­πει­νο­φρο­σύ­νην, δι’ ἧς κλη­ρο­νό­μος γε­νή­σῃ τῶν αἰ­ω­νί­ων ἀ­γα­θῶν· ἀ­πό­θου τῆς βι­ω­τι­κῆς συ­νη­θεί­ας τό θρά­σος· ὑ­πα­κο­ήν ἔ­χε πρός πά­ντας. ἀ­γόγ­γυ­στος ἔ­σο ἐν ταῖς ἐ­πι­τασ­σο­μέ­ναις σοι δι­α­κο­νί­αις· ἐν τῇ εὐ­χῇ καρ­τε­ρι­κός· ἐν ταῖς ἀ­γρυ­πνί­αις μή κα­τό­κνει· ἐν τοῖς πει­ρα­σμοῖς μή ἀ­θύ­μει· ἐν ταῖς νη­στεί­αις μή ἐ­κλύ­ου. Γί­νω­σκε δέ, ὅ­τι δι­ά προ­σευ­χῆς καί νη­στεί­ας δεῖ ἐ­ξι­λε­ώ­σα­σθαί σε τόν Θε­όν. Ἐν ταῖς ἀ­σθε­νεί­αις μή ὀ­λι­γώ­ρει· ἐ­πι­τή­ρει δέ τούς πο­νη­ρούς λο­γι­σμούς· οὐ γάρ μέλ­λει παύ­σα­σθαι ὁ ἐ­χθρός, ὑ­πο­βάλ­λων σοι μνή­μην τοῦ προ­τέ­ρου βί­ου, καί μῖ­σος πρός τήν ἐ­νά­ρε­τον πο­λι­τεί­αν. Χρή οὖν σε, ἀρ­ξά­με­νον τῆς ὁ­δοῦ τῆς ἀ­πα­γού­σης ἐ­πί τήν Βα­σι­λεί­αν τῶν οὐ­ρα­νῶν, μή στρα­φῆ­ναι εἰς τά ὀ­πί­σω· οὐ γάρ εὔ­θε­τος ἔ­σῃ εἰς τήν Βα­σι­λεί­αν τῶν Οὐ­ρα­νῶν. Μήν οὖν προ­τι­μή­σεις τί τοῦ Θε­οῦ· μή ἀ­γα­πή­σῃς μή­τε πα­τέ­ρα, μή­τε μη­τέ­ρα, μή­τε ἀ­δελ­φούς, μή­τε τι­νά τῶν ἰ­δί­ων, μή­τε σε­αυ­τόν ἀ­γα­πή­σῃς ὑ­πέρ τόν Θε­όν· μή τάς βα­σι­λεί­ας τοῦ κό­σμου, ἤ ἀ­νά­παυ­σιν οἱ­αν­δή­πο­τε καί τι­μήν· μή πτω­χεί­αν ἀ­πο­στρα­φῇς, μή κα­κου­χί­αν, μή ἐ­ξου­δέ­νω­σιν ἀν­θρώ­πων, μή­τε ἄλ­λο, ὅ νο­μί­ζεις εἶ­ναι δυ­σχε­ρές, καί κω­λυ­θῇς τρέ­χειν ὀ­πί­σω τοῦ Χρι­στοῦ· ἀλ­λ’ ἀ­εί ἐ­νο­πτρι­ζό­με­νος τά ἐν ἐλ­πί­δι τῶν κα­τά Θε­όν ζώ­ντων ἀ­γα­θά, καί τούς ἀ­π’ αἰ­ῶ­νος λο­γι­ζό­με­νος Μάρ­τυ­ρας καί Ὁ­σί­ους, οἵ πολ­λοῖς ἱ­δρῶ­σι, καί πό­νοις, καί μυ­ρί­οις αἵ­μα­σι, καί θα­νά­τοις ταῦ­τα ἐ­κτή­σα­ντο, νῆ­φε ἐν πᾶ­σι, κα­κο­πά­θη­σον, ὡς κα­λός στρα­τι­ώ­της Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ὅς πλού­σι­ος ὤν ἐν ἐ­λέ­ει, δι’ ἡ­μᾶς ἐ­πτώ­χευ­σε, γε­νό­με­νος κα­θ’ ἡ­μᾶς, ἵ­να ἡ­μεῖς πλου­τή­σω­μεν τήν Βα­σι­λεί­αν αὐ­τοῦ. Καί δεῖ οὖν καί ἡ­μᾶς μι­μη­τάς γε­νέ­σθαι αὐ­τοῦ, καί δι’ αὐ­τόν πά­ντα ὑ­πο­μεῖ­ναι, προ­κό­πτο­ντας ἐν ταῖς ἐ­ντο­λαῖς αὐ­τοῦ ἡ­μέ­ρας καί νυ­κτός· αὐ­τός γάρ ὁ Κύ­ρι­ος εἶ­πεν·

Εἴ τις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἐλ­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τόν, καί ἀ­ρά­τω τόν σταυ­ρόν αὑ­τοῦ, καί ἀ­κο­λου­θεί­τω μοι· ὅ­περ ἐ­στι, πα­ρε­σκευ­α­σμέ­νον ἀ­εί μέ­χρι θα­νά­του πρός πᾶ­σαν ἐκ­πλή­ρω­σιν τῶν αὐ­τοῦ ἐ­ντο­λῶν· καί πει­νᾶ­σαι ἔ­χεις, καί δι­ψῆ­σαι, καί γυ­μνη­τεῦ­σαι, ὑ­βρι­σθῆ­ναι τε καί χλευ­α­σθῆ­ναι, ὀ­νει­δι­σθῆ­ναι, καί δι­ω­χθῆ­ναι, καί πολ­λοῖς ἄλ­λοις πε­ρι­α­χθῆ­ναι λυ­πη­ροῖς, οἷς ἡ κα­τά Θε­όν ζω­ή χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται· καί ὅ­ταν ταῦ­τα πά­ντα πά­θῃς, Χαῖ­ρε, φη­σίν, ὅ­τι ὁ μι­σθός σου πο­λύς ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς· ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ τῶ Κυ­ρί­ῳ ἡ­μῶν, ᾧ ἡ δό­ξα εἰς τούς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Ἐ­ρώ­τη­σις: Ταῦ­τα πά­ντα οὕ­τω κα­θο­μο­λο­γεῖς, ἐ­π’ ἐλ­πί­δι τῆς δυ­νά­με­ως τοῦ Θε­οῦ, καί ἐν ταύ­ταις ταῖς ὑ­πο­σχέ­σε­σι δι­α­καρ­τε­ρεῖν συ­ντάσ­σῃ μέ­χρι τέ­λους ζω­ῆς, χά­ρι­τι Χρι­στοῦ;

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τοῦ Θε­οῦ συ­νερ­γοῦ­ντος, τί­μι­ε Πά­τερ.

Καί εὐ­θύς ἐ­πεύ­χε­ται ὁ Ἱ­ε­ρεύς.

Ὁ πα­νοι­κτίρ­μων οὖν Θε­ός καί πο­λυ­έ­λε­ος, ὁ τά ἄ­χρα­ντα σπλάγ­χνα τῆς αὐ­τοῦ ἀ­νε­ξι­χνι­ά­στου ἀ­γα­θό­τη­τος ὑ­πα­νοί­γων πα­ντί τῷ προ­σερ­χο­μέ­νῳ αὐ­τῷ, πό­θῳ καί ἀ­γά­πῃ θερ­μῇ· ὁ εἰ­πών ὅ­τι ἐ­πι­λή­σε­ται γυ­νή τά ἔκ­γο­να αὐ­τῆς, ἤ ἐ­γώ ἀ­πι­λή­σο­μαί σου· ὁ καί τόν σόν πό­θον εἰ­δώς, καί τῇ προ­θέ­σει σου ἐ­πι­βάλ­λων τήν πα­ρ’ αὐ­τοῦ δύ­να­μιν, πρός ἐκ­πλή­ρω­σιν τῶν αὐ­τοῦ ἐ­ντο­λῶν, ἐ­πι­λά­βοι­το, καί ἐ­πα­να­γκα­λί­σαι­το, καί ὑ­πε­ρα­σπί­σαι σου, καί γέ­νοι­τό σοι τεῖ­χος ὀ­χυ­ρόν ἀ­πο προ­σώ­που ἐ­χθροῦ, πέ­τρα ὑ­πο­μο­νῆς, πα­ρα­κλή­σε­ως ἀ­φορ­μή, εὐ­το­νί­ας χο­ρη­γός, εὐ­ψυ­χί­ας πο­ρι­σμός, ἀν­δρεί­ας συ­να­γω­νι­στής· συ­κοι­τα­ζό­με­νος, συ­να­νι­στά­με­νος, γλυ­καί­νων καί εὐ­φραί­νων σου τήν καρ­δί­αν τῇ πα­ρα­κλή­σει τοῦ Ἁ­γί­ου αὐ­τοῦ Πνεύ­μα­τος, ἀ­ξι­ῶν σε καί τῆς με­ρί­δος τῶν ἁ­γί­ων καί ὁ­σί­ων Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, Ἀ­ντω­νί­ου, Εὐ­θυ­μί­ου, Σάβ­βα, καί τῶν σύν αὐ­τοῖς· (Ἐ­πί δέ Γυ­ναι­κῶν· Τῆς ἁ­γί­ας Πρω­το­μάρ­τυ­ρος Θέ­κλης, Εὐ­πρα­ξί­ας, Ὀ­λυ­μπι­ά­δος, καί τῶν σύν αὐ­ταις) με­θ’ ὧν καί κλη­ρο­νο­μή­σεις τήν Βα­σι­λεί­αν τῶν οὐ­ρα­νῶν, ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ τῷ Κυ­ρί­ῳ ἡ­μῶν· ᾧ ἡ δό­ξα καί τό κρά­τος καί ἡ βα­σι­λεί­α, καί ἡ δύ­να­μις, σύν τῷ Πα­τρί, καί τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Εἶ­τα κλί­να­ντος αὐ­τοῦ τήν κε­φα­λήν, καί τοῦ Δι­α­κό­νου εἰ­πό­ντος·

Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν·

Τί­θη­σιν ὁ Ἱ­ε­ρεύς ἐ­πά­νω αὐ­τοῦ τό σχη­μα­το­λό­γι­ον, καί λέ­γει τήν Εὐ­χήν ταύ­την εἰς ἐ­πή­κο­ον πά­ντων.

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ὁ ἀ­ξί­ους εἶ­ναι νο­μο­θε­τή­σας τούς τά βι­ω­τι­κά πά­ντα κα­τα­λι­πό­ντας, καί συγ­γέ­νει­αν, καί φί­λους, καί ἀ­κο­λου­θή­σα­ντάς σοι, πρόσ­δε­ξαι καί τόν δοῦ­λον σου (τόν δε), τόν ἀ­πο­τα­ξά­με­νον πᾶ­σι τού­τοις, κα­τά τάς Ἁ­γί­ας ἐ­ντο­λάς σου, καί ὁ­δή­γη­σον αὐ­τόν ἐν τῇ ἀ­λη­θεί­ᾳ σου, προ­σπί­πτο­ντά σοι ἀ­με­τε­ω­ρί­στως· τεί­χι­σον αὐ­τόν ἐν τῇ δυ­νά­μει τοῦ Ἁ­γί­ου σου Πνεύ­μα­τος, εἰς τό δύ­να­σθαι ἐ­νερ­γεῖν κα­τ’ αὐ­τοῦ πᾶ­σαν ἐ­να­ντί­αν μη­χα­νήν, ὑ­πο­μο­νήν αὐ­τῷ δω­ρού­με­νος, πρός τό εὐ­α­ρε­στεῖν σοι δι­α­πα­ντός· πρε­σβεί­αις τῆς ὑ­πε­ρα­γί­ας Δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου, καί πά­ντων τῶν Ἁ­γί­ων, τῶν ἀ­π’ αἰ­ῶ­νός σοι εὐ­α­ρε­στη­σά­ντων. Ὅ­τι εὐ­λό­γη­ται, καί δε­δό­ξα­σται τό πά­ντι­μον καί με­γα­λο­πρε­πές ὄ­νο­μά σου, τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, νῦν καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ὁ Ἱε­ρεύς. Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Ὁ Δι­α­κο­νος. Τάς κε­φα­λάς ἡ­μῶν τῷ Κυ­ρί­ῳ κλί­νω­μεν.

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς.

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ἡ ἐλ­πίς καί κα­τα­φυ­γή πά­ντων τῶν ἐλ­πι­ζό­ντων ἐ­πί σέ, ὁ δι­α­φό­ρους ὁ­δούς σω­τη­ρί­ας ἡ­μῖν ὑ­πο­δεί­ξας, δι­ά τῆς ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ σου, πρόσ­δε­ξαι τόν δοῦ­λον σου (τόν δε), τόν ἀ­πο­λι­πό­ντα τάς κο­σμι­κάς ἐ­πι­θυ­μί­ας, καί ἑ­αυ­τόν προ­σε­νέ­γκα­ντα σοί τῷ Δε­σπό­τῃ, θυ­σί­αν ζῶ­σαν, εὐ­ά­ρε­στον. Πε­ρί­ε­λε ἀ­π’ αὐ­τοῦ πᾶ­σαν σαρ­κι­κήν ἐ­πι­θυ­μί­αν, καί τάς ἀ­λό­γους προ­λή­ψεις· ἵ­να τῇ ἀ­φαι­ρέ­σει τῶν ἀ­ναι­σθή­των τρι­χῶν, συ­να­πο­βά­λη­ται καί τάς ἀ­λό­γους ἐν­θυ­μή­σεις τε καί πρά­ξεις, καί ἀ­ξι­ω­θῇ ἀ­να­λα­βεῖν τόν ζυ­γόν σου τόν χρη­στόν, καί τό ἐ­λα­φρόν σου φορ­τί­ον, καί ἆ­ραι τόν σταυ­ρόν, καί ἀ­κο­λου­θῆ­σαί σοι τῷ Δε­σπό­τῃ. Δι­α­τή­ρη­σον αὐ­τόν εἰς τόν σόν ἁ­γι­α­σμόν, καί δώ­ρη­σαι αὐ­τῷ πρό­θε­σιν ἀ­γα­θήν, ἐν τῇ τη­ρή­σει τῶν Ἁ­γί­ων σου ἐ­ντο­λῶν, συ­να­ρι­θμῶν αὐ­τόν, ἐν και­ρῷ εὐ­θε­τῳ, τῷ χο­ρῷ τῶν ἐ­κλε­κτῶν σου. Χά­ρι­τι, καί φι­λαν­θρω­πί­ᾳ τοῦ μο­νο­γε­νοῦς σου Υἱ­οῦ, με­θ’ οὗ εὐ­λο­γη­τός εἶ, σύν τῷ πα­να­γί­ῳ καί ἀ­γα­θῷ, καί ζω­ο­ποι­ῷ σου Πνεύ­μα­τι, νῦν καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Εἶ­τα ἐ­κτεί­νας τήν χεῖ­ρα αὐ­τοῦ ὁ Ἱ­ε­ρεύς εἰς τό ἅ­γι­ον Εὐ­αγ­γέ­λι­ον, λέ­γει:

 

Ἰ­δού ὁ Χρι­στός ἀ­ο­ρά­τως ἐ­νταῦ­θα πά­ρε­στι. Βλέ­πε, ὅ­τι οὐ­δείς σε ἀ­να­γκά­ζει ἐλ­θεῖν ἐ­πί τοῦ­το ό σχῆ­μα. Βλέ­πε, ὅ­τι σύ ἐκ προ­θέ­σε­ως θέ­λεις τόν ἀρ­ρα­βῶ­να τοῦ με­γά­λου, καί ἀγ­γε­λι­κοῦ σχή­μα­τος.

 

Ἀ­πό­κρι­σις: Ναί, τί­μι­ε Πά­τερ, ἐκ προ­θέ­σε­ως.

Καί με­τά τό συ­ντά­ξα­σθαι, ἐ­πι­θείς ὁ Ἱ­ε­ρεύς τό ψα­λί­δι­ον ἐ­πί τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, λέ­γει πρός αὐ­τόν·

Λά­βε τό ψα­λί­δι­ον, καί ἐ­πί­δος μοι αὐ­τό.

Ὅ­περ λα­βών ὁ ἱ­ε­ρεύς, καί αὖ­θις ἐ­πι­θείς τῷ Εὐ­αγ­γε­λί­ῳ, λέ­γει πά­λιν πρός αὐ­τόν τά αὐ­τά. Τού­του δέ τρίς γε­νο­μέ­νου, τε­λευ­ταῖ­ον, ἐ­πι­δό­ντος αὐ­τοῦ τό ψα­λί­δι­ον, λέ­γει πρός αὐ­τόν ὁ ἱ­ε­ρεύς.

Ἰ­δού ἐκ χει­ρός τοῦ Χρι­στοῦ λαμ­βά­νεις αὐ­τό. Βλέ­πε δέ τί­­νι προ­σέρ­χῃ, τί­νι συ­ντάσ­σῃ, καί τί­νι ἀ­πο­τάσ­σῃ.

Με­τά τᾶ­υ­τα κρα­τῶν ὁ Ἱ­ε­ρεύς τό ψα­λί­δι­ον λέ­γει:

Εὐ­λο­γη­τός ὁ Θε­ός ὁ θέ­λων πά­ντας ἀν­θρώ­πους σω­θῆ­ναι, καί εἰς ἐ­πί­γνω­σιν ἀ­λη­θεί­ας ἐλ­θεῖν, ὁ ὤν εὐ­λο­γη­τός εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Εἶ­τα κου­ρεύ­ει αὐ­τόν ὁ Ἱ­ε­ρεύς, σταυ­ρο­ει­δῶς λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), κεί­ρε­ται τήν κό­μην τῆς κε­φα­λῆς αὐ­τοῦ, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Καί ψάλ­λε­ται πα­ρά τῶν Ἀ­δελ­φῶν τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Εἶ­τα ἐν­δύ­ει αὐ­τόν τό ἱ­μά­τι­ον, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), ἐν­δύ­ε­ται χι­τῶ­να ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ως, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τήν ζώ­νην, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), πε­ρι­ζω­νύ­ε­ται τήν ὀ­σφύν αὑ­τοῦ δύ­να­μιν ἀ­λη­θεί­ας, εἰς νέ­κρω­σιν σώ­μα­τος, καί ἀ­να­καί­νι­σιν πνεύ­μα­τος, ἐν ὀ­νό­μα­τι τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τό κα­λυμ­μαύ­χι­ον, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), κα­λύ­πτε­ται πε­ρι­κε­φα­λαί­αν ἐλ­πί­δα σω­τη­ρί­ας, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τό παλ­λί­ον, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), λαμ­βά­νει τό παλ­λί­ον, τόν ἀρ­ρα­βῶ­να τοῦ με­γά­λου καί Ἀγ­γε­λι­κοῦ Σχή­μα­τος, εἰς στο­λήν ἀ­φθαρ­σί­ας καί σε­μνό­τη­τος, ἐν ὀ­νό­μα­τι τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τά σαν­δά­λι­α, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), ὑ­πο­δεῖ­ται σαν­δά­λι­α εἰς ἑ­τοι­μα­σί­αν τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου τῆς εἰ­ρή­νης, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν ὑ­πέρ αὐ­τοῦ τό, Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.­..

Εἶ­τα τόν μαν­δύ­αν, λέ­γων·

Ὁ Ἀ­δελ­φός ἡ­μῶν (ὁ δεῖ­να), ἔ­λα­βε τόν ἀρ­ρα­βῶ­να τοῦ με­γά­λου καί Ἀγ­γε­λι­κοῦ Σχή­μα­τος, εἰς τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός, καί τοῦ Υἱ­οῦ, καί τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Εἴ­πω­μεν.

Εἶ­τα· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν·

Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, εἰ­σά­γα­γε τόν δοῦ­λον σου (δεῖ­να) εἰς τήν πνευ­μα­τι­κήν σου αὐ­λήν, α­κί συ­γκα­τα­ρί­θμη­σον αὐ­τόν τῷ λο­γι­κῷ σου ποι­μνί­ῳ. Κά­θα­ρον αὐ­τοῦ τό φρό­νη­μα ἀ­πό τῶν σαρ­κι­κῶν ἐ­πι­θυ­μι­ῶν, καί τῆς κε­νῆς ἀ­πά­της τοῦ βί­ου τού­του· καί δός αὐ­τῷ ἀ­δι­α­λεί­πτως μνη­μο­νεύ­ειν τῶν ἀ­πο­κει­μέ­νων ἀ­γα­θῶν τοῖς ἀ­γα­πῶ­σι σε, καί σταυ­ρώ­σα­σιν ἑ­αυ­τούς τῷ βί­ῳ, δι­ά τήν βα­σι­λεί­αν σου. Σύ γάρ εἶ ὁ ποι­μήν καί ἐ­πί­σκο­πος τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν, καί σοί τήν δό­ξαν ἀ­να­πέ­μπο­μεν, τῷ Πα­τρί καί τῷ Υἱ­ῷ καί τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν, καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων . Ἀ­μήν.

Καί εἰ μέν οὐκ ἔ­στι Λει­τουρ­γί­α, λέ­γο­νται τά Εἰ­ρη­νι­κά ταῦ­τα, καί τό Ἀ­πο­στο­λο­ευ­άγ­γε­λον· καί δί­δο­ται τῷ ἀ­πο­κα­ρέ­ντι κη­ρός, τό Ἅ­γι­ον Εὐ­αγ­γέ­λι­ον, ἤ Σταυ­ρός· καί γί­νε­ται ὁ Ἀ­σπα­σμός.

Ἐν εἰ­ρή­νη τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὁ Χο­ρός· Κύ­ρι­ε ἐ­λέ­η­σον.

Ὑ­πέρ τῆς εἰ­ρή­νης τοῦ σύ­μπα­ντος κό­σμου.

Ὑ­πέρ τοῦ Ἀ­δελ­φοῦ ἡ­μῶν (τοῦ δε) καί τῆς πα­ρά Θε­οῦ σκέ­πης, καί βο­η­θεί­ας αὐ­τοῦ, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ τοῦ ἀ­μέ­μπτως, ἀ­κα­τα­κρί­τως, καί ἀ­νε­μπο­δί­στως δι­α­νύ­σαι αὐ­τόν τόν σκο­πόν τοῦ μο­να­στι­κοῦ Σχή­μα­τος, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ τοῦ δι­ά­γειν αὐ­τόν ἐν πά­σῃ εὐ­σε­βεί­ᾳ, καί εὐ­λα­βεί­ᾳ, καί σε­μνό­τη­τι, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ τοῦ ἀ­πο­θέ­σθαι αὐ­τόν, τόν πα­λαι­όν ἄν­θρω­πον, καί ἐν­δύ­σα­σθαι τόν νέ­ον, τόν κα­τά Θε­όν κτι­σθέ­ντα, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ ἀ­φέ­σε­ως, καί συγ­χω­ρή­σε­ως τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν αὐ­τοῦ, τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Ὑ­πέρ τοῦ ρυ­σθῆ­ναι αὐ­τόν καί ἡ­μᾶς ἀ­πό πά­σης θλί­ψε­ως.

Ἀ­ντι­λα­βοῦ, σῶ­σον, ἐ­λέ­η­σον καί δι­α­φύ­λα­ξον ἡ­μᾶς ὁ Θε­ός τῆ σῆ χά­ρι­τι.

Τῆς Πα­να­γί­ας, ἀ­χρά­ντου, ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νης, ἐν­δό­ξου Δε­σποί­νης ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καί ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας με­τά πά­ντων τῶν ἁ­γί­ων μνη­μο­νεύ­σα­ντες, ἑ­αυ­τούς καί ἀλ­λή­λους καί πᾶ­σαν τήν ζω­ήν ἡ­μῶν Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ πα­ρα­θώ­με­θα.

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς:

Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, καί σοί τήν δό­ξαν ἀ­να­πέ­μπο­μεν, τῷ Πα­τρί καί τῷ Υἱ­ῷ καί τῷ Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, νῦν καί ἀ­εί, καί εἰς τούς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων.

Ὅ­σοι εἰς Χρι­στόν ἐ­βα­πτί­σθη­τε, Χρι­στόν ἐ­νε­δύ­σα­σθε. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, κτλ.

Προ­κεί­με­νον. Κύ­ρι­ος φω­τι­σμός­ μου καί σω­τήρ μου.

Στίχ. Κύ­ρι­ος ὑ­πε­ρα­σπι­στής τῆς ζω­ῆς μου.

Ὁ Ἀ­πό­στο­λος

Πρός Ἐ­φε­σί­ους Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τό Ἀ­νά­γνω­σμα.

κεφ. στ΄10

Ἀ­δελ­φοί ἐν­δυ­να­μοῦ­σθε ἐν Κυ­ρί­ῳ, ἐν­δυ­να­μοῦ­σθε ἐν Κυ­ρί­ῳ καὶ ἐν τῷ κρά­τει τῆς ἰ­σχύ­ος αὐ­τοῦ. ἐν­δύ­σα­σθε τὴν πα­νο­πλί­αν τοῦ Θε­οῦ πρὸς τὸ δύ­να­σθαι ὑ­μᾶς στῆ­ναι πρὸς τὰς με­θο­δεί­ας τοῦ δι­α­βό­λου· ὅ­τι οὐκ ἔ­στιν ἡ­μῖν ἡ πά­λη πρὸς αἷ­μα καὶ σάρ­κα, ἀλ­λὰ πρὸς τὰς ἀρ­χάς, πρὸς τὰς ἐ­ξου­σί­ας, πρὸς τοὺς κο­σμο­κρά­το­ρας τοῦ σκό­τους τοῦ αἰ­ῶ­νος τού­του, πρὸς τὰ πνευ­μα­τι­κὰ τῆς πο­νη­ρί­ας ἐν τοῖς ἐ­που­ρα­νί­οις. δι­ὰ τοῦ­το ἀ­να­λά­βε­τε τὴν πα­νο­πλί­αν τοῦ Θε­οῦ, ἵ­να δυ­νη­θῆ­τε ἀ­ντι­στῆ­ναι ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ τῇ πο­νη­ρᾷ καὶ ἅ­πα­ντα κα­τερ­γα­σά­με­νοι στῆ­ναι. στῆ­τε οὖν πε­ρι­ζω­σά­με­νοι τὴν ὀ­σφὺν ὑ­μῶν ἐν ἀ­λη­θεί­ᾳ, καὶ ἐν­δυ­σά­με­νοι τὸν θώ­ρα­κα τῆς δι­και­ο­σύ­νης, καὶ ὑ­πο­δη­σά­με­νοι τοὺς πό­δας ἐν ἑ­τοι­μα­σί­ᾳ τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου τῆς εἰ­ρή­νης, ἐ­πὶ πᾶ­σιν ἀ­να­λα­βό­ντες τὸν θυ­ρε­ὸν τῆς πί­στε­ως, ἐν ᾧ δυ­νή­σε­σθε πά­ντα τὰ βέ­λη τοῦ πο­νη­ροῦ τὰ πε­πυ­ρω­μέ­να σβέ­σαι· καὶ τὴν πε­ρι­κε­φα­λαί­αν τοῦ σω­τη­ρί­ου δέ­ξα­σθε, καὶ τὴν μά­χαι­ραν τοῦ Πνεύ­μα­τος, ὅ ἐ­στι ρῆ­μα Θε­οῦ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α. Οὗ­τος ὁ πτω­χός ἐ­κέ­κρα­ξε.

Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Καί ὑπέρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, Εἰρήνη πᾶσι.

Καί τῷ πνεύματί σου.

Ἐκ τοῦ κα­τά Ματ­θαῖ­ον ἁγίου Εὐαγγελίου τό ἀνά­γνω­­­­σμα πρόσχωμεν.

Δόξα σοι Κύριε, δόξα σοι.

κεφ. ι΄37

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Ὁ φι­λῶν πα­τέ­ρα, ἤ μη­τέ­ρα ὑ­πὲρ ἐ­μὲ οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος· καὶ ὁ φι­λῶν υἱ­ὸν ἢ θυ­γα­τέ­ρα ὑ­πὲρ ἐ­μὲ οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος· καὶ ὃς οὐ λαμ­βά­νει τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ καὶ ἀ­κο­λου­θεῖ ὀ­πί­σω μου, οὐκ ἔ­στι μου ἄ­ξι­ος. Δεῦ­τε πρός με πά­ντες οἱ κο­πι­ῶ­ντες καὶ πε­φορ­τι­σμέ­νοι, κἀ­γὼ ἀ­να­παύ­σω ὑ­μᾶς. ἄ­ρα­τε τὸν ζυ­γόν μου ἐφ᾿ ὑ­μᾶς καὶ μά­θε­τε ἀπ᾿ ἐ­μοῦ, ὅ­τι πρᾷ­ός εἰ­μι καὶ τα­πει­νὸς τῇ καρ­δί­ᾳ, καὶ εὑ­ρή­σε­τε ἀ­νά­παυ­σιν ταῖς ψυ­χαῖς ὑ­μῶν· ὁ γὰρ ζυ­γός μου χρη­στὸς καὶ τὸ φορ­τί­ον μου ἐ­λα­φρόν ἐ­στιν.

Δι­ά­κο­νος· Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς ὁ Θε­ός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, δεόμεθά σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.

Ἔ­τι δε­ό­με­θα ὑ­πέρ ἀ­φέ­σε­ως, καί συγ­χω­ρή­σε­ως τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν τοῦ δού­λου τοῦ Θε­οῦ (τοῦ δε).

Ὁ Ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἐ­λε­ή­μων καί φι­λάν­θρω­πος Θε­ός ὑ­πάρ­χεις κτλ.

Καί δί­δω­σιν αὐ­τῷ τόν Σταυ­ρόν, λέ­γων·

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Εἴ­ τις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἀ­κο­λου­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τόν, καί ἀ­ρά­τω τόν σταυ­ρόν αὑ­τοῦ,καί ἀ­κο­λου­θεί­τω μοι.

Καί τό κη­ρί­ον ἁ­πτό­με­νον, λέ­γων·

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Οὕ­τω λαμ­ψά­τω τό φῶς ὑ­μῶν ἔ­μπρο­σθεν τῶν ἀν­θρώ­πων, ὅ­πως εἴ­δω­σι ὑ­μῶν τά κα­λά ἔρ­γα καί δο­ξά­σω­σι τόν Πα­τέ­ρα ἡ­μῶν τό­ν ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς.

Καί γί­νε­ται ὁ Ἀ­σπα­σμός, ἐν ᾧ ψάλ­λε­ται τό πα­ρόν

Ἰ­δι­ό­με­λον. Ἦ­χος α΄

Ἐ­πι­γνῶ­μεν ἀ­δελ­φοί, τοῦ μυ­στη­ρί­ου τήν δύ­να­μιν· τόν γάρ ἐκ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας πρός τήν πα­τρι­κήν ἑ­στί­αν ἀ­να­δρα­μό­ντα Ἄ­σω­τον Υἱ­όν, ὁ πα­νά­γα­θος Πα­τήρ προ­ϋ­πα­ντή­σας ἀ­σπά­ζε­ται, καί πά­λιν τῆς ἰ­δί­ας δό­ξης χα­ρί­ζε­ται τά γνω­ρί­σμα­τα, καί μυ­στι­κήν τοῖς ἄ­νω ἐ­πι­τε­λεῖ εὐ­φρο­σύ­νην, θύ­ων τόν μό­σχον τόν σι­τευ­τόν· ἵ­να ἡ­μεῖς ἀ­ξί­ως πο­λι­τευ­σώ­με­θα, τοῦ­τε θύ­σα­ντος φι­λαν­θρώ­που Πα­τρός, καί τοῦ ἐν­δό­ξου θύ­μα­τος, τοῦ Σω­τῆ­ρος τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

Καί με­τά τόν ἀ­σπα­σμόν, γί­νε­ται Ἀ­πό­λυ­σις.

Ἵ­στέ­ον ὅ­τι, ὁ τοι­οῦ­τον Μο­να­χός ὀ­φεί­λει προ­σκαρ­τε­ρεῖν ἐν τῇ Ἐκ­κλη­σί­ᾳ ἡ­μέ­ρας πέ­ντε, σχο­λά­ζων ἀ­πό πα­ντός ἔρ­γου, πλήν ἀ­να­γνώ­σε­ως, εἰ ἐ­πί­στα­ται.